Uğur Şahin ve Özlem Türeci -1-

Birkaç gün önceydi. Kış mevsiminin Bozdağ'ın zirvelerinden Eskişehir'e göz kırptığı soğuk bir sonbahar günüydü. İlaç almak için mesai arkadaşım Muharrem ile birlikte Odunpazarı Eczanesinden içeriye girdik.

Bizleri hep sıcak tebessümü ile karşılayan Eczacı İhsan Özel ağabey oturduğu koltuktan kalkıp sosyal mesafeyi gözeterek yanımıza geldi.

Gönül selamı ile birbirimizi selamladıktan sonra e-reçete şifresi yazılı kâğıdı çalışanlara uzatıp İhsan ağabeyle ayaküstü sohbete daldık. Uzun bir aradan sonra ilk kez bir birimizi görüyorduk.

İhsan abiyi tanıyanlar bilir; Eskişehir'de eczacılığının yanında naif, hürmetli, geniş gönüllü, yardımsever, güleç yüzlü cemiyet insanıdır. Yılların verdiği tecrübe ile duruşunda, bakışında ve davranışlarında belli eder kendini. Gönül dostudur. Severiz birbirimizi.

Sohbet esnasında köşe yazılarımı takip ettiğini belirterek heyecanla cebinden çıkardığı cep telefonunu açtı. İçimden galiba bize önemli bir şeyler gösterecek dedim.

Öyle de oldu.

Telefonunda aradığını birkaç saniye içinde bulunca tebessümü ve heyecanı yüzüne ve sesine yansıdı: "Hüseyin bey! Bu resim covid-19 aşısını Almanya'da eşi Dr. Özlem Türeci hanımla birlikte bulan Prof. Dr. Uğur Şahin Bey'in küçük yaşta ailesi ile birlikte çekildikleri bir resim. Bir arkadaşım gönderdi bana. Bakar mısın? Beni çok etkiledi." 

Telefon ekranındaki fotoğrafı iyice büyüterek anlatmaya devam etti. Söyledikleri etkileyiciydi: "Bak şu en sağdaki çocuk Prof. Dr. Uğur Şahin hoca. Yanındaki ayağında çorabı delik olan kız kardeşi. O da şimdi moda tasarımcısı. Hemen yanındaki kardeşi ise diş hekimi olmuş gurbet ellerde. Almanya'da..."  

Eczane içinde, kirpiklerimiz arkasına saklanan yaşları akıtmamak için duygu dolu gözlerle bir birimize baktık.

Dünyanın umudu haline gelmiş aşıyı bulan bir Türk bilim insanına ait ilk kez gördüğüm resim ve resimdeki masumiyet dolu yüzler beni çok etkiledi. 

Bir Türk evladının çocuk yaşta gittiği Almanya'daki üstün başarısı ile gözlerimiz doldu.

Sohbetimizin devamında İhsan abinin ağzından duyduğum aşı temini ile ilgili şu cümleler göz pınarlarımızı yeşertti.

"Türkiye Cumhuriyeti ve Almanya hükümeti bizimle görüşsün. Onlara kontenjan ayıracağız. Diğerleri şirketimizle görüşüp aşı siparişi verebilirler." 

Helal olsun. Son aldığımız bilgiye göre Türkiye'ye ilk etapta 1 milyon doz aşıyı göndereceğini söyledi. Dünyanın ümitle beklediği aşı için gelişmiş ülkeler milyar dolarlık bütçeler ayırırken içimize su serpen bu açıklama aşının mucidi Prof. Dr. Uğur Şahin'dendi.

Türkiye doğduğu vatan toprağı. Almanya doyduğu ve kendisine her türlü imkânı sağlayan onu bugünlere getiren ülke. Bu davranışıyla vatanına bağlı vefalı bir Türk evladı olduğunu da tüm dünyaya göstermiş oldu.

İlaç almak için gittiğim eczanede gördüklerim hem heyecan hem de buruk bir sevinç yaşattı bana.

Düşündüm… Aziz Sancar'dan sonra bir Türk bilim insanının bu başarısı kendi öz yurtlarının kilometrelerce uzağında olması buruk sevincimin kaynağıydı. İhsan ağabeyden müsaade alarak aşı konusunu bu haftaki köşemde yazma sözü vererek ayrıldım eczaneden…

Eve gelip bilgisayarın karşısına geçince yerli ve yabancı kaynaklardan aşıyı bulan bu kıymetli bilim insanlarını detaylıca araştırmaya başladım.

Gördüm ki bugünlere hiç kolay gelmemişler Uğur ve Özlem çifti. Başarıya giden yolda evleri ile laboratuvarları arasında geçen bir ömür.

Ülke olarak bu çiftin gelişiminde hiçbir katkımız olmasa da gurur kaynağımız oldular.