Ulusal fikrin önemi

Eylül'de Rusya'da gerçekleşen Uluslararası tartışma kulübü 'Valday'da Rusya Devlet Başkanı Vladimir Putin milli kimlik, milli bilinç, toplum tarihi konularını içeren önemli tebliğ sundu. T.C Hükümeti'nin açıkladığı son 'poşet' tartışmaları çizgisinde Türk okuyucuların bu tebliğin okunmasında fayda görüyorum.Uluslararası tartışma kulübü 'Valday'; Rusya'nın iç ve dış politikasını inceleyen tanınmış uzmanların daimi toplantılarıdır. Kulüp 'RIA Novosti' haber ajansı, Dışişleri ve Savunma Politikası Konseyi, 'Moscow Times' gazetesi, 'Küresel Siyasette Rusya' ve 'Rusya Profili' dergileri girişimiyle Eylül 2004'te kurulmuştur. Kulübün hedeflerinden biri Rusya'nın yurtdışındaki imajını geliştirmektir. 2013 yılının Konferans konusu Suriye'deki olaylar, Rusya ve Ukrayna arasındaki ticari ilişkiler, dördüncü bir dönem için Putin'in başkanlık seçimlerine katılması oldu. Putin'in konuşmasından dikkat çekici bölümleri sizinle paylaşmak istiyorum."Ruslar için, Rusya için 'Biz kimiz?', 'Biz kim olmak istiyoruz?' soruları toplumumuzda yüksek sesle ve daha da büyüyen yüksek sesle duyuluyor. Biz Sovyet ideolojisini terk ettik, geri dönüşü mümkün değildir. Öyle görünüyor ki, 1917 yılı öncesi Rusya'sını idealize eden kökten muhafazakarlık savunucuları ile, Batı ultraliberalizm destekçileri de gerçeklikten uzaktır. Manevi, kültürel, milli kaderimizi kendimiz tayin etmedikçe ulusal ilerlemenin mümkün olmadığı açıktır. Ya da iç ve dış zorluklara dayanmak mümkün olmayacaktır ve küresel rekabette başarılı olmayacaktır. Günümüzde ise rekabetin yeni bir turunu görmekteyiz. Günümüz rekabetin ana yönü ise, ekonomik-teknolojik ve ideolojik-bilgiseldir. Askeri-siyasi konular ve askeri-siyasi durum sivrileşiyor. Dünya daha sert hale geliyor, bazen sadece uluslararası hukuk değil, hatta temel terbiye reddediliyor. Askeri, teknolojik, ekonomik açıdan güçlü olmak zorundayız, ama başarıyı belirleyecek önemli şey, kaliteli insanlar, fikri, manevi, ahlaki kaliteli toplumdur.Günümüzde Rusya kendi ulusal kimliğine sadece küreselleşmenin objektif  baskısını değil, aynı zamanda Yirminci yüzyılın ulusal felaketlerin sonuçlarını da yaşadı. İki kez devletimiz, çöküş geçirdi. Sonuçta milletin kültürel ve manevi koduna yıkıcı darbe aldık, geleneksel ve tarihsel bütünlüğünün kesilmesi ile karşı karşıya kaldık, toplumun moral bozukluğu, güven ve sorumluluk  yetersizliği ile karşılaştık. Karşılaştığımız pek çok sorunların altında bu yatmaktadır. Toplum, hukuk ve kendine karşı sorumluluk meselesi yalnız hukuksal değil, aynı zamanda günlük yaşamın da temeldir. 1991'den sonra, yeni bir ulusal ideolojinin, kalkınma ideolojisinin kendiliğinden doğacak gibi bir yanılma vardı. Devlet, iktidar, entelektüel ve politik sınıf  bu işten elini çekmişti, hele eski resmi ideoloji negatif etki bırakmıştı. Ve aslında hepsi bu konuya dokunmaya bile korkuyorlardı. Buna ek olarak, ulusal kimliğe dayalı milli bir fikrin eksikliği, çalmayı ve sermaye kaçışını tercih eden,  parasını kazandığı ülkesi ile istikbalini bağlamayan elit sömürge kesimin işine yarıyordu. Uygulama gösteriyor ki, yeni ulusal fikir pazar piyasası kurallarına göre doğup gelişmiyor. Devlet ve toplumun çekilmesi ve başkasının deneyiminin mekanik kopyalanması da işe yaramadı. Rusya'yı dışarıdan medenileştirme girişimleri halkımızın salt çoğunluğunu da memnun etmemiştir, çünkü bağımsızlık ruhsal, ideolojik, dış siyasi egemenlik arzusu ulusal karakterimizin bir parçasıdır. Bu arada, bu yaklaşım birçok ülkede de çalışmıyor. Başka bir devlette bir bilgisayar programı gibi hazır yaşam modeli düzenleme günleri artık geride kaldı. Biz de anlıyoruz, kimlik, ulusal fikir, yukarıdan empoze ve ideolojik tekel temelinde inşa edilemez. Böyle konstrüksiyonun kendi deneyimizden biliyoruz ki, çok istikrarsız ve zayıf ve modern dünyada onun geleceği yok. Tarihsel yaratıcılık gerekiyor, en iyi ulusal uygulamaların ve fikirlerin sentezi, kültürel, manevi, siyasi geleneklerin idraki, farklı bakış açıları ile tüm verilenin katı bir şey olmadığını ve bu bir canlı organizma olduğu anlayışı gerekiyor. Ancak o zaman kimliğimiz, sağlam bir temel üzerine dayanacak, geçmişe değil geleceğe yönelecektir. Gelişim ideolojisi meselelerin mutlaka farklı görüş insanları arasında tartışılmalı fikri lehine ana argümandır. Hepimize, devletçilere ve sözde liberallere toplumun tümüne kalkınma hedefleri için ortak çalışma gerekecektir. Sadece ideolojik taraftarları işitme, kapıda öfke ile hatta nefretle başka bakış açısını reddetme alışkanlığından kurtulmak gerekiyor. Bir futbol topu gibi ülkenin geleceğini çevirmek ve tekmelemek, nihilizme, tüketiciliğe, her şeye eleştiri, ya da kötümserliğe dalmak olmaz. Liberaller karşı taraf temsilcileri ile konuşmayı öğrenmeli. Ve tersine, milliyetçiler Rusya'nın çok etnik ve çok dinli bir devlet olarak kurulduğunu unutmamalı. Rus, Tatar, Kafkasya, Sibirya ve başka bir milliyet ve ayrılıkçılık temasını istismar ederlerse, çok milletli Rusya devleti genetik kodun imha yoluna gidiyorlardır.  Aslında, kendimizi imha etme yoluna basıyoruz. Rusya'nın egemenliği, bağımsızlığı ve toprak bütünlüğü koşulsuzdur. Bu kimsenin geçemeyeceği 'kırmızı çizgiler'dir. Görüşlerimizin tüm farklarına rağmen, kimlik, ulusal gelecekle ilgili, tartışmalar iştirakçilerin vatanseverliği olmadan mümkün değildir. Kelimenin en saf anlamda tabii ki - Vatanseverlik. Çok sık ülkenin tarihinde hükümet muhalefeti yerine, Rusya'ya karşı muhalefet ile karşı karşıyayız. Ve bunun sonu devletin yıkılmasıdır. Eleştiri gereklidir. Ama öz-değer duygusu olmadan, Vatan sevgisi olmadan bu eleştiri aşağılayıcı ve verimsizdir'. Devamı gelecek...