Yaylada son akşam

Yaylada son akşam? Hava serinlemiş, ağaçların yaprakları durgun. Kuş cıvıltıları ve kanat sesleri duyulabiliyor. Gelecek sene tekrar bu güzel beldeye ulaşmak mümkün olur mu? Kim bilebilir? Fakat gelecek sene de buralarda yine bir on beş gün dinlenmeyi isterdik.Garip kelimesinin birkaç farklı  anlamı var. İşte akşamları bu vakitler, yaylada insanın içine bir gariplik çöküyor. Gurbet akşamları gibi? Buralarda gurbetteyiz. Rabbimizi ne kadar ansak O'na olan özlemimiz, hasretimiz bitmiyor. Allah (cc) bizlere daha çok özlemeyi, her an O'nun aşkıyla yanmayı, böylece takva sahibi olmayı, gerçek aşık-ı sadıklardan olmayı nasib etsin."Söyleyene değil, söyletene bak" derler.Gerçekten de insanın zaman zaman içine çöken bu gariplik ne mesafelerle ilgili, ne de farklı insanlarla bir arada olmakla. Aslında içimizde duyduğumuz bu gurbetlik, mazisi Bezm-i Elest'e uzanan, insanın gerçek sahibine olan  kalbi uzaklığı ile ilgili. İnsan Allah'ı anarak bu kalbi uzaklığı bir nebze olsun aşabilir. Ancak daim zikir haline ulaşmadıkça bu gurbetlik hissi devam eder. Bunu tasavvufla ilgili kitaplardan öğreniyoruz. Her an Allah ile olmak bizim istediğimiz ancak ulaşılması zor bir gaye, bizim gibi sıradan insanlar için.Allah'ı (cc) güzel isimleri ile anmak, yarattıklarına ve nizamına bakıp tefekkür etmek, O'nun güzel eşsiz kelamını okumak  işte bizim yapabildiklerimiz, acizane yapmaya çalıştıklarımız. Bir yere geldik, tıkandık daha öteye geçemiyoruz. Bunda da yine Allah'ı hatırlıyoruz ki yolumuzu açsın.Merhaba sevgili okuyucular, Rabbimiz andığımız vakitleri arttırmak bizim elimizde gibi görünse de Allah'(cc) nasib etmesine de bağlı. Gene o güzel mısralar aklımıza geliyor;"Uyan ey gözlerim gafletten uyan/Uyan uykusu çok gözlerim uyan/Azrail'in kastı canadır inan".İnsanın en zor savaşı nefsine karşı olan imiş, uyanmak için bu savaşta ısrarlı olmak gerekiyor. Ne diyelim, Allah (cc) bizleri uyandırsın. Ulaşabildiğimiz her yere gönülden selam olsun.