23 Nisan-1 Mayıs İki bayram arasına sıkışan çocuk işçiler

Mustafa Kemal ATATÜRK'ün, henüz nüfusumuz 13 milyon iken 23 Nisan gibi bir bayramı çocuklara, 19 Mayıs gibi tarihi dönüm noktası olan bir günü de gençliğe armağan ve bayram ilân etmiş olması, ülke çocuklarına ve gençliğine vermiş olduğu önemi gösterir.1 Mayıs İşçi ve Emekçiler Bayramı'na gelince o da, yine Mustafa Kemal'in Cumhuriyetimizi ilân ettiği 1923 yılında ilk defa resmen kutlanmıştır ülkemizde.Her hareketinde olduğu gibi bu adımlarında da samimiyetini, çocuk ve gençlere sevgisini ve de emeğe saygısını gördüğümüz dünya lideri, medeniyetin evrensel boyutlarında ayak izlerini bırakırken, şimdiki yöneticiler ülkemizde bu izleri yok etme gayretkeşliğine düşmüşlerdir. Bayramların kutlanmasına meydanları yasaklamışlar, çocuk ve gençleri meydan savaşlarında düşman cephesi gibi görerek bilenmiş bir kin ve hırsla, güvenlik güçlerini tam teçhizat, zırhlı araçlarla (tomalar, akrepler, panzerler ve her türlü mazarratla) etkisizleştirme eylemine girmişler, bunları yaparken de "güvenlik" gerekçesine sığınmışlardır. Çocuklardan, gençlerden ölenler, yaralananlar ve sakat kalanlar olmuş; evinden ekmek almak için çıkan çocuklarını bu olaylar nedeniyle kaybeden, evlât acısıyla yürekleri dağlanan ebeveynin gözyaşlarıyla alay edercesine, düşürülen Suriye uçağının pilotları için "herhalde ekmek almaya gidiyorlardı" esprisini yapabilecek bir yüreğe(!) sahip olanlardan ne beklenebilir ki?  Çocuklarımıza kulak verelim; "bir içli sevap müjdesi" bekler gibi bayramı mı bekliyorlar, yoksa "bayram gelmiş neyime" mi, diyorlar?Bir yanda 23 Nisan Çocuk Bayramı, diğer yanda 1 Mayıs İşçi Bayramı; her iki bayramı da yaşaması gerekenler hem çocuk hem de işçi olanlar yani, çocuk işçiler; iki bayram arasında mutsuz kalmışlar. Bu çocuklarımız ne bayramlarını ne de çocukluklarını yaşayabiliyorlar. Şimdi ise, sorar gibisiniz: Emekçi olmayan çocukların durumu farklı mı ki?Toplumsal yaşamın her alanına yayılan şiddetten çocuklar da nasibini alıyor. Polis devleti görünümü veren, herşeyi baskı ve korkuyla dayatarak kabul ettirmeye alışmış bir yönetimde, çocuklar devlet eliyle örselenmektedir. Ne örselenme ama; ekonomik şiddet, fiziksel şiddet, psikolojik şiddet ve dahası?Yazımızın başlığına, "çocuk işçiler"e dönelim mi?Genel olarak, sanayileşmenin ilk dönemlerinde yaygın olarak kullanılan çocuk emeğinin gelişmiş toplumlarda; gerek artan refah düzeyi ve gerekse değişen teknolojiye bağlı olarak yaygınlaşan eğitim imkânlarıyla ve uzayan eğitim süreleri nedeniyle, ortadan kalktığı düşünülebilir. Dahası, bazı ülkelerde ve uluslararası alanda yasa ve sözleşmelerle "çocuk emeği"nin kullanılması yani çocuk işçiliği yasaklanmıştır da. Ancak tüm bu hukuksal düzenlemelere rağmen, yine de; hem birçok sanayi ülkesinde hem de henüz sanayileşmemiş ülkelerde çocuk emeğinin kullanılmaya devam edildiği görülmektedir.Çocuk işçiliği sorunu Türkiye'nin önemli sorunlarından biridir. Sorun; nüfus, eğitim düzeyi, ekonomik gelişim ve sosyal kalkınma kavramlarıyla doğrudan ilişkilidir.Köyden kente göç sürecinde, sosyal destek ağının yetersizliği (sosyal devlet olmadığından) ve kent yaşamına uyum sağlayamama da buna eklendiğinde çocuk işçiliği daha fazla gündeme gelmekte, özellikle aileye maddi destek sağlamak amacıyla sokaklarda, marjinal sektörlerde çocukların sayısı belirgin bir şekilde artmaktadır.Türkiye, Uluslararası Çalışma Örgütü'nün (ILO) 15, 58, 59, 77 ve 123 sayılı sözleşmelerini ve Birleşmiş Milletler Çocuk Hakları Sözleşmesi'ni onaylamasına rağmen, sonuç; sıfır! Başta söyledik, önce samimiyet ve sevgi gelecek, yoksa tüm sözleşme ve düzenlemelerin merkezinde olsan ne fayda!Çocuk işçiliğinin başlıca şekilleri sektör ve ekonomik etkinlik dalına göre sınıflandırılabilir; tarım, inşaat, imalât sanayii, ticaret, oteller ve restoranlar?Bunları anlayabiliyoruz da; çocuk fuhuşu, pornografi sanayii; uyuşturucu imâli, pazarlanması ve kaçakçılığı, tetikçilik/kiralık katillik, silahlı muhafızlık ve milislik yapan çocukların durumunda;Soruyoruz ey Hükûmet! Bayramların ve masalların mutsuz çocukları için de "çılgın" projelerin var mı?