5 Haziran Dünya Çevre Günü

Yıllar önceydi, bir yazarımızın makalesindeki cümlesinden çok etkilenmiştim. Yazar diyordu ki" Ağacı kucaklayan bir ülkeden, ağacı kovalayan ülkeme döndüm." Sözünü ettiği ülke, İngiltere idi. Yemyeşil bir ülke ve çevre dostu bir ülkeden söz ediyordu yazar.Peki, güzel de biz neden böyleyiz Allah aşkına? Bir ağacın büyümesi yıllar alır ama kesmesi belki on, belki on beş dakikayı geçmez. Doğamıza güzellik katan insan sağlığı açısından da oksijen üreten bu güzelim bitkiler neden yok edilir ki? Galiba sevgiden yoksun bir toplumuz. Özellikle ağaç sevgisini aşılayamamışız insanımıza. Görülüyor ki her şeyde olduğu gibi çevre bilincinde de eğitim önemli yer tutmaktadır. Çünkü ağacı ve çevreyi insanı korkutarak koruyamazsınız doğayı bekçiyle değil, sevgiyle koruyabiliriz.Uçakla Anadolu'yu bir baştan bir başa kat edince gerçekten üzülüyorum. İçanadolu, Doğuanadolu, Güneydoğuanadolu Bölgelerimiz, bozkır. Elbisesinden soyunmuş çırılçıplak uzanmış masmavi göğe karşı yatıyor. Peki, buralar dördüncü Jeolojik dönemden beri gerçekten bozkır mıydı? Ama tarihi kaynaklara göre 1402 yılında Timur fillerini Ankara ormanlarında gizlediği söylenir. Peki, bu ağaçlar şimdi nerede?Bilinçsizce kesim, bile bile çıkarılan yangınlar ülkemizi bozkıra çevirdi. "Çok güzel bir atalar sözümüzü anımsadım. "Yaş kesen baş keser." Diğer bir atalar sözümüzde de "Yaş ağaca balta vuran el, ummaz." Ama vurmuşuz, ama kesmişiz, ama çevremizi çölleştirmişiz. Son zamanlarda aklımız başımıza geldi gibi. Kestiğimiz, yok ettiğimiz ağaçlarımızın yerine yenilerini dikmeye başladık. Bu oluşum gerçekten sevindiricidir. Bu yazımı yazarken İstanbul'da, Ankara'da ve birçok ilimizde duyarlı halkımız, Gezi Parkı'nda katledilmeye çalışılan asırlık ağaçları korumak için canlarını verircesine eylem koydular Umarım bu oluşum demokrasi adına ülkemiz adına birilerine uyarı olur.Çevre denilince elbette ki yalnız, ağaç akla gelmemeli. Hava kirliliği, planlı yerleşim, altyapı, görüntü kirliliği, temiz su gibi oluşumlar düşünülmelidir.Özellikle sanayileşme ile birlikte şehir nüfusunun artışı, plansız yerleşim beraberinde çevre kirliliğini de getirmiştir. Bu oluşum insan sağlığını tehdit etmektedir. Toplumu eğitmeden, çevre bilinci verilmeden saldım çayıra Mevla kayıra dersek o zaman çevre kirliliğini kendimiz davet etmiş oluruz.Piknik yerlerine, kırlarda çeşme başlarına gittiğimiz zaman atıklardan midemiz bulanıyor. Yemiştir içmiştir ama atıklarını orada bırakıp gitmiştir. Bu insanın kendisine, toplumuna ve çevresine saygısı olduğunu söylemek sanıyorum gülünç olur.Doğal çevremizi korumak için:. Akar ve durgun suların atıklarla kirletilmemesi,. Çöplerin hemen toplatılması,. Zararlı böcekleri, kara ve sivrisineklerin çoğalmasının önlenmesi,. Yakıtların bilinçli yakılması,. Kısaca doğal çevremizin doğallığı ile korunmasıdır.Birleşmiş Milletler Örgütü 1972 yılında İsveç'te 133 ülkenin katılımı ile düzenlediği zirvede 5 Haziran tarihinin "Dünya Çevre Günü" olmasını oybirliği ile onaylamıştır. O tarihten beri çevre sorunları ile kamuoyunun dikkatini çekmek halkın katılımını sağlamak, politik ilgiyi artırmak için dünya genelinde etkinlikler yapmaktadır.Dünyada 100 milyonun üstünde türün olduğu bilimsel olarak saptanmıştır. Ancak bugüne kadar insanlarımız 2 milyon türle tanışabilmiştir. Bu da gösteriyor ki, Gezegenimiz hakkında yeterli bilgiye sahip olmadığımızla karşı karşıyayız. Bazı türler azalıp yok olurken bazı türler de çoğalmaktadır. Bunların başında da insan gelmektedir. Ancak, ormanlar, tarım alanları, meralar, sulak alanlar tahrip edilmekte, deniz ürünleri azalmaktadır.Bu ağaçlar, bu topraklar bu taş, bu temiz hava, içilebilir su, yüzülebilir deniz, göl insanlarımızın. Öyle ise biz insanların sorumluluğu büyük, yükü ağır, hem kendimize hem de gelecek nesillere temiz bir dünya bırakmak istiyorsak evet yükümüz ağır, sorumluluğumuz çok?Birçok tür, Bir tek Gezegen, Bir tek gelecek?