Ah Hüseyin, vah Hüseyin

O kara günden beri, o kanlı günden beri dünyayı dolaşan rüzgârlar meğer "ah Hüseyin vah Hüseyin" diye dolaşıp dururlarmış da habersizmişiz.O kara günden beri, o kanlı günden beri, kundaktaki bebeklerin dahi suya hasret bırakılıp oklandığı, oyun çağındaki çocukların dahi dilim dilim doğrandığı o günden beri dereler boyu çağlayarak akan suların "ah Hüseyin vah Hüseyin" diyerek aktığından bihaber geçmiş yıllarımız.Hz. Ali oğlu Abbas'ın, 'su su' diye feryad eden çocuklara su getirmek için, Fırat'a yöneldiği, bin bir güçlükle Küfe leşkerlerinin etten duvarlarını aşıp doldurduğu kırbaları getirirken ok yağmuruna tutulduğu, kılıç darbeleri ile kollarının omuzlarından ayrıldığı o kanlı günden beri meğer Fırat mahzun akarmış, mahcup akarmış da görememiş ve bilememişiz.O kanlı günden beri meğer Fırat ırmağı "ah Hüseyin vah Hüseyin" diye taştan taşa çarparak çağlarmış da haberdar olamamışız.Hz. Hasan oğlu Kasım daha on üç yaşında amcası Hz. Hüseyin'in rehberliğindeki kutlu kafilede, çöl fırtınaları ile boğuşarak yol alıp Kerbela çölünde on binlerce kılıçlı, mızraklı adamla karşılaştığı ve genç yaşında şehadet şerbetini içtiği günden beri çöl fırtınaları kum yerine acı ve ıstırap taşır olmuşlar da maalesef haberdar olmamış, olamamışız.O kara günden beri meğer fırtınalar sürekli "ah Hüseyin vah Hüseyin" diye esermiş de hissetmemişiz.Şehid-i Kerbela Hz. Hüseyin'in mübarek kanının aktığına, kolunun kanadının kırıldığına, ok ve mızrak darbeleri ile mübarek vücudunun tanınmaz hale geldiğine, bütün bunlar yetmezmiş gibi mübarek başının kesilmesine şahit olduğu günden beri güneş mahcup, hilal mahzun, esen yeller kederli, yanıbaşından aktığı halde bir damla su veremediği için Fırat dertli, gökler ağlamaklı ve yeryüzü uzay boşluğunda kaybolmak istercesine utanç içinde?"Mustafa evladına yardım etmedi FıratGeçmesin mi suyu yerlere, bu ağır utançtan(?)Rüzgâr şehitlerin matemini tazeledi yineAğlayıp inle ey gönül, bu gün yürekten candan(?)Muharrem ayı geldi, sevinçler artık bize haramdırMatem günü şeraite saygı, bir ihtiramdırŞehitlerin matemini tazelemek faydasız değilBu dünya gaflet sarayında herkesi uyarandırKerbela kavgasının haberini kolay sanma ki;Dünya vefasızlığını gösteren bir delil olarak tamdırÂl-i Aba acısıyla saçılan her gözyaşı incisiYüce makamlar göğünde bir yıldız gibi parlayandırEhli Beyt için yürekten çekilen her feryat ve ah!Darüsselam cennetinin kapısına anahtardırŞad olmasın bu vakıadan şad olan gönül!Bir an üzüntü ve kederden azad olan gönülAl-i aba'nın aktline ferman eyledin ey felekYanlış düşündün, hatalı hayallere daldın ey felek!Günahsızlık harem sarayına hürmet gerekirken onuBaşsız, ayaksız düşmanların ayakları altına saldın ey felek!Kerbela çölündeki kurumuş dudaklaraKumlardan akarsu, beladan sel yolladın ey felek!(?)Bir merhamet eylemedin ciğeri kan olanlaraGurbette rüzgârı perişan olanlaraBastığında Kerbela'ya ayağını Şah-ı KerbelaÇekti üzerine hedef gibi, sitem oklarını Şah-ı Kerbela(?)Ömrü boyunca rahat yüzü görmedi;Her an yoldaşı olmuştu gamları, Şah-ı KerbelaEy Şah-ı Kerbela bunca gam sana reva mı?Bunca bitmez dert, bunca elem sana reva mı?Ey Kerbela acılarının belası Hüseyin!Ey Kerbela belalarının müptelası Hüseyin!Gam pare pare bağrını yandırdı dağlar ileEy Al-i Aba bahçesinin kızıl lalesi HüseyinCefa kılıcı ile parça parça oldu bedeninEy otlar gibi baş çeken cefa kılıçlarının bahçesi Hüseyin!Yaktı vücudunu dünya zulmet sarayının gamıEy ilahi huzur meclisinin lambası Hüseyin!Feleğin dönüşü sana içirdi kana kana kan;Ey ateşli bela şimşeklerinin teşnesi Hüseyin!Hatıra getir ey Fuzuli, Âl-i Aba halini, ey ah!Çünkü ah yıldırımı ile yakılır harmanlar dolusu günah."(Hz. Hüseyin, Prof. Dr. Haydar Baş, s.875-879).