Akif'te İslam dünyasının ana sorunlarına yaklaşım: Ekonomi

İslam dünyasının yüzyüze kaldığı organik bir proje olan Büyük Orta Doğu Projesinin içerdiği temel sorunlarından birisi ekonomiktir. Bugün İslam dünyasının kendi yeraltı ve yerüstü ekonomik kaynaklarını en verimli düzeyde, sadece kendi milletleri için işleyip kullanabilme ve değerlendirebilme sistemi ve teknolojisi yoktur. İslam dünyasının bütün yeraltı ve yerüstü kaynakları, Batılı ya da başka yabancı devletlere ait şirketler tarafından işletilmekte ve kullanılmaktadır. Bunların çok büyük bir payı o yabancı devletlere gidiyor, kaynakların asıl sahibi olan Müslümanlara ise çok çok cüzi bir pay kalmaktadır. Bu bir soygun ve yağma düzenidir. Diğer yandan İslam ülkeleri verimli, kullanışlı, düzenli, hızlı, akıllı bir ticaret ağı yani düzenli bir pazar kurabilmiş de değildir. Ürün ve hizmetlerin dolaşıma sokulması anlamındaki pazar da yabancıların elindedir. Müslümanlar da hizmetçi, işçi, küçük memur, güvenlik görevlisi ve salt tüketici konumundadır. Bugün Batı emperyalizmi, IMF ve Dünya Bankası gibi finans kaynaklarının para oyunlarıyla sömürü çarkını genişletmektedir.Kontrol edilebilir bir ekonomik pazar olabilmesi için İslam ülkelerinin federasyon, özerklik, eyalet, ırk, mezhep ve din devletçiklerine bölünmesi lazımdır. Çünkü bu küçük devletçiklerin direnme ve pazarlık gücü olamaz. Tabii kaynaklarını ve zenginliklerini koruyamazlar, her türlü ihtiyaçlarını karşılayacak fabrikalar, işletmeler kuramazlar. Birçok ürünlerini mecburen büyük devletlerden almak zorunda kalırlar. Mehmet Akif, emperyalist Batının Türk milletinin ekonomik kaynaklarına nasıl el koymak istediğini yakından görmüştür. Millî Mücadele yıllarında Batılı devletlerin ülkemizi işgal ettiği dönemde bizzat görmüş ve bu meseleyi gerçek bir Müslüman Türk aydını olarak ortaya koymuştu. 19 Kasım 1920 tarihli Sebilürreşad dergisinde yayınlanan Kastamonu Nasrullah Camii'nde verdiği vaazında Batının ekonomik sömürü tezgâhını şöyle anlatır:"Bilirsiniz ki Anadolu'nun iki mühim iskelesi vardır. Biri İstanbul, biri İzmir. Elimizdeki üçbuçuk demiryolu hattı bu iki limanda nihayet buluyor. Şimdi İstanbul sözde bize bırakılıyorsa da oranın idaresi, gümrükleri, vergileri, zabıtası tamamen başka ellerde yani bizim dahil olmadığımız bir komisyonun elinde bulunuyor. Bu komisyonda tabii İngiliz hâkim olduğundan bizim ihracatımıza, ithalatımıza istediği gibi müşkilât çıkaracak. Gümrük tarifesini, demiryolu tarifesini, liman tarifesini ona göre tertip ederek Anadolu'daki Müslüman tüccarı tamamiyle iflas ettirecek. Zaten mütarekeden beri İstanbul'daki Müslümanların ticaretine el altından hep böyle güçlükler çıkarılmıştır. Bundan maksat ise Müslümanları fakir, sefil bırakarak bütün âleme bilhassa Hind'deki dindaşlarımıza:? İşte görüyorsunuz ya sizin gayretini gütmekte olduğunuz Türkler, ne kadar kabiliyetsiz insanlardır! Demektir.Bu muâhede gereğince devletimizin bütçesi İngiliz, Fransız, İtalyan temsilcilerinden oluşan bir komisyon tarafından tertip olunacaktır. Bu komisyonda bizden bir adam bulunacaksa da oy sahibi olamayacaktır. Yani İngiliz bu komisyonda istediğini yaptıracaktır. O halde verdiğimiz vergiler hep Rumların, Ermenilerin menfaatine sarf olunacaktır." (Mehmet Akif'in Kur'an?ı Kerim'i Tefsiri, Mevıza ve Hutbeleri, hzl. Abdülkerim Abdülkadiroğlu?Nuran Abdülkadiroğlu, Diyanet İşleri Başkanlığı Yayınları, Ankara 1991, s.150, 151)Akif'in burada üzerinde durduğu temel hususlar şunlardır: ? Akif'e göre Türkiye'nin ekonomik kaynakları, ürünleri ve araçları üzerinde kontrol ve hâkimiyet yabancıların değil, Türklerin elinde olmalıdır. Bugün durum, Akif'in isteğini tam tersi bir biçimdedir. Yani üretim kaynakları ve pazarlama vasıtaları büyük oranda yabancıların elindedir.? Akif'e göre ticaret, yabancıların değil; Türklerin elinde olmalıdır. Yani pazar hâkimiyeti yabancılarda değil; Türklerde olmalıdır. Bütün İslam ülkelerinde pazarda ve dükkanda satılan hemen hemen bütün ürünler yabancılara aittir, petrol dahil bütün madenler yabancı şirketler tarafından işletilip pazarlanmaktadır. Giyim eşyasından elektronik eşyaya kadar neredeyse yerli ürün bulamamaktayız.? Akif'in arzusuna göre Türkler, kendi ekonomik kaynaklarını işleyebilecek ve pazarlayabilecek kabiliyette olmalıdır. Bu aslında mümkündür, ama bugün Türklere bu imkân verilmemektedir. Yerli, millî ve İslamî niteliklere sahip üretim ve ticaret hemen hemen yok denecek kadar azaltılmıştır. Ekonomik sömürü ve işgal hızla artırılmıştır. Türkler ve diğer İslam ülkeleri, ekonomik istiklallerini sağlamalıdırlar.? Akif'e göre para ve bütçe hâkimiyeti Türklerde olmalıdır. Ama bugün Türk parası, kendi varlığını bağımsız olarak koruyan bir birim değil, tamamen dolara bağlanmış kopya bir kâğıt hükmündedir.? Akif diyor ki Türklerin verdiği vergiler yine Türklerin menfaati için kullanılmalıdır. Bugün bu husus da Akif'in arzusunun tersine işlemektedir. Yani Türklerin vergileri, Türk olmayanların, Türklere düşmanlık yapan, Türkiye'yi Türksüzleştirmeye çalışan çevrelerin amaçları ve istekleri doğrultusunda harcanmaktadır.Akif'in döneminde, Millî Mücadele sıralarında var olan bu tür ekonomik sorunlar bugün de şekil değiştirerek varlığını korumakta ve Mehmet Akif'in uyarılarının zıddına, hem Türkiye'de hem diğer İslam ülkelerinde var olan yer altı ve yer üstü maddi kaynaklarımızın üretimi, işletilmesi ve pazarlanması, bunların değerini belirleyen para hâkimiyeti emperyalist Batının elindedir.