Ankara'nın çivisi çıktı ama

Birçok umutla işbaşına getirilen koalisyonla birlikte ülkenin problemlerinin azalması beklenirken, aksine ekonomiden siyasete pekçok mesele rutin problem olmaktan çıkarak birer "milli güvenlik ve bağımsızlık problemi" haline dönüştü. Bu süreç, aynı zamanda Bağımsız Türkiye Partisi'ni kuran İkinci Kuvay-ı Milliye'nin mimarı Prof. Dr. Haydar Baş bey ve kadrosunun tespit ve ikazlarındaki haklılığını ve sundukları çözümlerin alternatifsizliğini binlerce kez ortaya çıkardı.

Ankara'da yaşanan çaresizlik ve tıkanmışlık sebebiyle ondört-onbeş ay önce ülkede "teknokrat yönetimi" sözkonusu edildiğinde tüm duyarlı demokratlar ayağa kalkmıştı. Fakat üç-dört gün önce Başbakan Ecevit'in, icraattaki özerklik furyası sebebiyle devletin birçok kurumda inisiyatifinin azaltıldığından yakınmasına, hiçbir duyarlı demokrat, hiçbir demo-liberal aydınımız yankı vermedi.

Maalesef bugün yasama ve yürütmenin çivisi çıktı. Ankara'nın çivisi çıktı. Başbakan Ecevit bundan son derece rahatsız. Gelinen nokta itibarıyla söylüyorum; devlet yönetiminde yasama erki IMF bürokratı Kemal Derviş'in rest ve şantajlarıyla, yürütme erki de Derviş'in yörüngesindeki sair bürokrat ve teknokratlarla yol almaktadır.

Siz buna bir de ülkede politika yapmak için Washington ve Brüksel lobilerinden icazet almayı önşart gören nevzuhûr politikacıların kaykılmışlıklarını ilave ederek hesap çıkartın. Ortaya çıkacak fatura, maalesef bu kıvamda bir politik anlayışın bizzat kendisinin bir milli güvenlik meselesi olduğu ve bağımsızlık problemi halini aldığıdır.

Ekonomideki çöküş de sadece bir ekonomik problem değildir. Başbakan'ın yakınmasına karşı mesaj uçuran IMF bağlantılı Bakan Derviş, IMF bize 30 milyar verdiğine göre elbette 24 saat aldığımız nefesi bile takip edecek diyebiliyorsa, burada sadece bir ekonomik problemin varlığından söz edilemez. Bu tablo, ekonomik çökmüşlüğün ve güya tedbir kabilinden buna dönük manevraların, ülkenin bağımsızlığını tehdit eden birer mili güvenlik meselesi halini aldığını göstermektedir.

Diğer yandan 150 milyar dolar dış borç, 120 milyar dolar iç boç yükü bulunan ve 97 katrilyonluk yıllık bütçesinin 45 katrilyonu faize ayrılan bir ülkede, yani Türkiye'mizde, 6-7 yıllık faturası 60 milyar dolar zarar olan Gümrük Birliği anlaşması da sadece bir ekonomik ur olarak algılanamaz. Böyle bir anlaşma, böyle bir zarar kapısı, bu konjonktürde olsa alsa bir milli güvenlik meselesidir, devletin ve milletin bağımsızlığını kemiren bir illettir.

İsmail Cem'in nihayet sömürgecilikle suçladığı AB'cilerin işinin, bu arada parsadan pay kapmaya çalışan ekümenik sevdalı misyonerlerin ve etnik azınlıkçıların gayretlerinin de birer milli güvenlik meselesi halini aldığını yeniden hatırlatmayı zait buluyorum.

Başımıza bütün bu çorapları örenler ve lobilerinde kaykılmış politikacılarla, bürokrat ve teknokratlara Türkiye'yi bu hale bırakanlar, bu gerçekleri çooook ama çok iyi görmekte ve açıkça da ifade etmektedirler. Nitekim, geçen haftasonu Forum İstanbul Konferansı'nı katılan ABD eski Büyükelçisi Mark Parris'in açıklaması bu türden çok önemli bir beyanattır. Parris "Türkiye, son 10-20 yıldır çok ağır şartlar yaşadı. Eğer yaşadıkları, bir başka ülkenin başına gelseydi, o ülke ayakta duramaz, hak ile yeksan olurdu" diyerek, bugün Türkiye'nin yaşadığı problemlerin birer milli güvenlik meselesi, varoluş ve yokoluş meselesi, bağımsızlık ve esaret meselesi olduğunu sağır sultanların bile duyacağı biçimde açıkça vurguladı. Parris, daha fazla ne deseydi?

Bu beyan aynı zamanda, Washington ve Brüksel'de siyasi ikbal arayan ve politik icazet için koşuşturan "manda marazı"na tutulmuş AB'ci ve IMF'ci eski tüfek veya yeniyetme politikacılarımızın da gerçekte birer milli güvenlik poblemi halini aldığının patronlarınca ifadesidir.

Bu ağır vaziyette en azından durumdan vazife çıkartıp ülkenin tüm problemlerine, siyasetine, ekonomisine el koymak, bu çorapları bugüne kadar başımıza ören ABD, AB ve IMF'nin ve onların yerli taşeronlarının ellerinden devletin istiklalini ve milletin istikbalini kurtarmak bir vatan ve namus borcu halini almıştır. Almamıştır, diyen beri gelsin...

O halde bugün artık Türkiye'nin lüksü yoktur; bu borcu eda etmekten başka yol kalmamıştır. Bu ise; vizyon ister, donanım ister, liyakat ister, dirayet ister, proje ister, program ister, bağımsızlık karakteri ister, bu aziz milletten olma şuuru ister, sapsağlam kadro ister, samimiyet ister ve hepsinden önce yürek ister. Devlet ve milleti, ruh ve beden gibi içiçe yekvücut görecek bütüncül bir bakış ister.

Millet, Prof. Dr. Haydar Baş beyden gayrı, Bağımsız Türkiye Partisi ve Kuvay-ı Milliye kadrosundan gayrı bu "olmazsa olmaz" şartları haiz bir başka lider, bir başka kadro, bir başka siyasi oluşum görmüyor. Millet, tam onikiden isabet ettirdi.