Asıl yakınlık

Bayramda bayramla olduk lakin öksüzlerin, yetimlerin, düşkünlerin, mahzunların bayramlarını olduramadık sanki? Oysa bayrama en çok ihtiyaç duyanlar onlardı. Bizce sağlıklı olarak geçirdiğimiz her bir gün hatta her bir saat bayram değil miydi? Hasta olmak da bir bakıma düşkün, mahzun ve hatta yalnız olmaktı. Bayram kelimesini hep insanlar açısından değerlendiriyoruz, bayrama bir de kurbanlık bir hayvan açısından baksak? Bir insanın Rabbine yakınlaşmak için vesile eylediği kurbanlık, boğazlanmak üzere ehil bir elde yanı üzerine yatırılıyor dualarla ve tekbirlerle? kendimizi onun yerine koyalım. Ve o canlının Rabbimize kavuşma anı, mü'minlerin tekbirleri ölüm acılarına karışıyor. Bir hayat sonlanırken bir hamd ü sena göklere yükseliyor. Kurbanın eti ve kanı Rabbimize ulaşmıyor ancak mü'minin itaati, teslimiyeti ve takvası? Kurban için vekalet ehil ellere verilirken birkaç damla göz yaşı anın gereği olarak yanaklara akıyor belki? Kurban bayramı bir yakınlık bayramıdır, insanın o yakınlığı tattığı an bayram anıdır, yukarıda bahsettiğimiz gözyaşlarının döküldüğü anlara tekabül eder bazılarımız için. Bayram gülmek-oynamak değildir; kurbiyyeti, yakınlığı hissetmektir. En büyük sevinç Rabbimize en yakın hissedebildiğimiz bize özel bağışlanmış bir anı yaşamaktır. Rabbimiz kullarına her daim yakındır da kullar O'na kurbiyyet anlarında yakındır ancak?Bu bayram bir garibi, bir mahzunu, bir yetimi sevindirmişizdir hemen hepimiz, en azından bunu gerçekleştirememiş olmanın sıkıntısını yaşamışızdır. Mü'min demek merhamet demektir, mü'min demek düşünce, kaygı, umut demektir. Mü'min kardeşi için kaygılanan insandır, gönlünün bir parçasını kardeşine ayırabilen, onun için gerekirse üzülen gerekirse umutlanan, dua eden insandır. İşte bayramlar bu duyguların perçinlendiği zamanlardır.