Balık baştan kokar

Son dönemlerde rüşvet, devlet malını talan, ihaleye fesat karıştırma, yolsuzluk gibi olaylar sıradanlaştı ve bu öyle bir hal aldı ki, insanlarımızın artık bu fiili işleyenleri ayıplamayı bırak, kınadıklarına dahi şahit olamıyoruz. Bu yanlış işlerin devletlerin çöküşüne sebep olduğunu anlatmaya çalıştığınızda insanımız hemen savunmaya geçiyor; "Yahu sen daha hâlâ orda mısın?"

"Bal tutan parmağını yalar!"

"Çalıyorsa da yapıyor ya!…"

"Kim olsa aynı şeyi yapar" gibi ifadeleri kullanırken aslında kendi ruh halini ifşa ediyor, anlayacağınız "benim elime geçse böyle bir fırsat ben de aynı şeyi yaparım" diyor.

Bu durumu en iyi şekilde anlatan bir kıssayı sizinle paylaşmak istedim.

Bir zamanlar Çin'de bir adam o kadar aç ve bitkin düşmüştü ki, dayanamayıp bir armut çaldı.

Adamı yakalayıp cezalandırılmak üzere İmparator'un karşısına çıkardılar. Hırsız, İmparator'u görünce ona şöyle dedi: "Değerli efendim, çok açtım, dayanamadım çaldım ve yedim. Beni affetmeniz için yalvarıyorum. Eğer affedersiniz size paha biçilemez bir armağanım olacak."

İmparator dudak büker, "Senin gibi birinde paha biçilemez ne olabilir ki?"

Hırsız, avucunun içindeki armut çekirdeğini uzatır ve "Bu çekirdeği ekerseniz bir gün içinde altın meyveler veren bir ağacın yeşerdiğini göreceksiniz."

İmparator kahkaha atarak, "Ek o zaman, altın meyveleri görünce affederim seni" dedi.

Yoksul adam, "Haşmetlim, bu tohumu ben ekemem çünkü ben bir hırsızım.

Bu tohumu ancak, ömründe hiç çalmamış, başkalarına hiç haksızlık yapmamış, yalan söylememiş biri ekebilir. Tohum o zaman gücünü gösterir, aksi takdirde onu ekeni zehirler, tarif edilemez acılarla öldürür. Sultanım, bu tohumu ancak siz ekebilirsiniz."

İmparator irkildi, suratını astı, bir süre düşündü, sonra hırçın bir sesle, "Ben İmparator'um bahçıvan değil, o tohumu başbakana ver eksin de altın meyveleri görelim" dedi.

Yoksul adam, tohumu başbakana uzatınca başbakan telaş içerisinde İmparator'a dönüp itiraz etti; "Ben ekim biçim işlerinden anlamam efendim, sihirli tohumu ziyan ederim. Bence bu tohumu hazinedar başı eksin."

Hazinedar başı da hemen bir bahane buldu ve bu görevi başkasına devretti.

Bir bir orada bulunan herkes sudan sebeplerle tohum ekme görevinden kaçındılar.

Sonra İmparator, doğan sessizliğin içerisinde bir süre düşündü. Başı önünde olan başbakana, hazinedara ve bütün görevlilere dik dik baktı ve "Hadi bakalım, bu hırsız bahçıvana tohumun nasıl altın meyve verdiğini hep birlikte gösterip sevindirelim" dedi.

Cebinden bir altın çıkarıp yoksul adamın tutması için attı.

Herkesin ceplerinden sessiz sedasız birer altın çıkarıp adama vermesini istedi.

Sonra da gülerek, "Bas git buradan be adam, bugünlük bu ders bize yeter" dedi.