Bilmeyen hatırlayamaz

Yüz yıllardan beri olduğu gibi bugün de Müslüman Türk milletinin Kur'an'ı okuma biçimi verimlilikten ve hayata yön vermekten hayli uzak.
Bugün yaygın olan hatim indirme, mukabele okuma veya dinleme tarzı ile mümkün olsa da bir Müslüman Ramazan'ın sonuna kadar otuz günde otuz hatim indirse, manen kazancını Allah bilir ama bayrama eriştiğinde hayatında hiç bir değişiklik olmayacaktır.
Koca kitabı otuz defa baştan sona okumuş olmaktan başka, gönüllerde inşirahlar meydana getiren, zihinlerde inkılaplar oluşturan etkiler görülmeyecektir.
Çünkü milletimiz tarafından anlamadan okunan tek kitap Kur'an'dır.
Muhakkak ki hiçbir insan, anlamadığı her hangi bir dilde yazılmış bir kitabı Kur'an'ı okuduğu sabırla, huşu ile, saygı ve huzur ile asla okumaz, okuyamaz. Bu durum, Kur'an'ın Allah kelamı oluşunun en büyük delilidir ama Kur'an'ın kendisine inandan istediği sadece bu değildir.
Kur'an'ın kendisi ile müminler arasında olması gereken ilişkilere dair ayetlere bir göz atalım:
"Gerçek müminler ancak o kimselerdir ki yanlarında Allah zikredilince kalpleri ürperir, kendilerine O'nun âyetleri okununca bu, onların imanlarını artırır ve yalnız Rab'lerine güvenip dayanırlar."(Enfal:2)
"Yeni bir sûre indirildiğinde onlardan bazıları: "Bu inen kısım hanginizin imanını artırdı acaba? " diyerek vahyi küçümserler. Ama bu, iman edenlerin imanını, yakînini artırır ve onlar sevinip birbirlerini müjdelerler." (Tevbe: 124).
"Allah, sözün en güzelini bir kitap halinde indirmiştir. Bir kısmı bir kısmına benzer. Çelişkisiz, bıktırıp usandırmayan tekrarlarla doludur ki, Rablerine derin saygı göstermekte olanlar, tehdid ve korkutucu ayetlerini okuduklarında, derileri ürperir. Rahmet ayetlerini okuduklarında ise, tenleri ve kalpleri Allah'ın zikrine yatışıp, yumuşar, sakinleşir. İşte Allah'ın rehberliği böyledir, doğruya yönelmek isteyeni bu kitapla doğru yola istediği şekilde eriştirir. Kim de şaşkınlık ve sapıklık içinde kalmayı isterse, ona da doğru yol gösterecek yoktur." (Zümer: 23).
Sadece bu üç Kur'an ayetinde beyan edilen etkilerin oluşması için; dinleyenin ve okuyanın imanlarının ziyadeleşmesi, kalplerinin ve ciltlerinin ürpermesi, rahmet ayetlerinden gönüllerin huzur bulması ve azap ayetlerinden haşyet duyulması için tek şart var, anlamak.
Mesela İsrailoğullarından söz eden bir ayet şöyledir:
"Hani bir zamanlar biz o dağı gölgelik gibi tepelerine çekmiştik de üzerlerine düşüyor zannettikleri bir sırada demiştik ki; "size verdiğimiz kitabı kuvvetle tutun ve içindekini hatırınızdan çıkarmayın, umulur ki korunursunuz." (A'raf: 171).
Kitaba sımsıkı sarılmak ve özellikle de içindekini hatırlamak anlamadan nasıl mümkün olacaktır?
Cadde sokakta, tarlada çayırda, dağda bayırda, tek başına ya da milyonların arasında hayat devam ederken şu hakikatler hep hatırda olacaktır:" Şüphesiz Allah sizin üzerinizde gözetleyicidir." (Nisa: 1).
"And olsun, insanı Biz yarattık. Nefsinin ona neler fısıldadığını biliriz. Biz ona şah damarından daha yakınız.
Sağında ve solunda, onunla beraber oturan iki alıcı melek, yanında hazır birer gözcü olarak söylediği her sözü zaptederler." (Kaf: 16-18).
El bir harama uzanmak üzere iken, ayak bir aykırı tarafa kaymak üzere iken, nefis galebe çalıp günaha sevk etmek üzere iken Lokman aleyhisselamın oğluna yaptığı şu uyarı şimşek gibi zihninde çakmalıdır:
"Lokman, 'Yavrucuğum' diye ilave etti: İşleyeceğin iyi veya kötü iş, bir hardal tanesi kadar bile olsa, bir kayanın içinde saklı da bulunsa yahut göklerin yüksekliklerinde veya yeryüzünün derinliklerinde saklansa bile, Allah onu meydana çıkarır. Şüphesiz Allah, en ince ve en gizli şeyleri bilendir ve her şeyden de haberdardır." (Lokman: 16).
Elbette okuyan ve dinleyen geride bıraktığı sureleri ve sayfaları hatırlayabilmesi ve özellikle de onlar sayesinde korunabilmesi, takvaya erişebilmesi için okuduğu ve dinlediği ayetler zihninde yer etmiş olması, silinmez izler bırakmış olması lazım.
Bilmeyenlerin hatırlamalarından elbette ki söz edilemez.