Bir çocuk; Berkin

Bir çocuk öldü bir yıldız kaydı.Bir çocuk öldü yürekler yandı.Bir çocuk öldü hayaller suya küstü.İnsanlar acımasızlaştı ve bir çocuk öldü!* * *Hepimiz birer çocuktuk.Hepimizin umutları, hayalleri, yaşanacak güzel günleri vardı.Berkin de hepimiz gibi, anasının kuzusu, bir tanesiydi.Kim bilir daha kaç kere sokağa çıkıp oyunlar oynayacak, terleyecek, terli terli su içip hasta olacaktı.Sonra iyileşecek, okula gidecek, okuyacak; büyük adam olacaktı.Mezuniyet töreninde o da kepini fırlatacaktı.Annesi, onu askere gönderirken hem gururlanacak, hem ağlayacaktı.Sağ salim geri döndüğünde de davullu zurnalı bir düğün yapacaktı belki de.Ama olmadı!Aldığı ekmeğin bedelini canıyla ödedi Berkin!Mezuniyet törenine katılmak yerine kendi cenaze töreninin başrolü oldu.Damatlığını giyemeden kefenle sardılar bir lokmacık bedenini.Kendinden daha ağır bir tabutla uğurlandı sonsuz yolculuğuna.Biz hala siyasetten, sapandan, eylemden dem vurup duralım!Tabi, o çocuğun elinde sapanla sokakta ne işi vardı ki?Tek derdimiz bu (!)O bir çocuktu çocuk!Hepimizin bir zamanlar olduğu gibi...Ama tek farkımız biz büyüdük, o 16 yaşında ölümsüzleşti!Hangimizin aklındaydı ölüm o zamanlar?Oynanacak oyunlara hangimiz tercih edebilirdi ki ölümü?Edemezdik, aklımızın ucundan bile geçmezdi, bakkala giderken canımızdan olacağımız.Aldığımız ekmeğin tepesini koparıp yediğimiz için annemizin azarlamasından korkardık sadece.Bu kadar basitti sebeplerimiz çocukken.Büyüdükçe sebeplerimiz karmaşıklaştı, insanlar ise basitleşti.Bir insan, bir çocuk ölürken bile görüşlerimizin kölesi olmaktan alıkoyamıyoruz kendimizi!Oysaki yitip giden düşünceler değil, umut dolu yaşamlar.Hepimiz birazcık onların yerine koysak kendimizi, bu kadar katı düşünmeyiz belki de.Sonuçta ölüm onlara olduğu gibi bize de çok yakın.Bunu idrak edebilsek böyle pervasızca savurmayız önyargılarımızı...Biz onun günahsız elleriyle tuttuğu sapanını sorgularken; o, cennetten bizi izliyor ve gülüyor.Adı üstünde 'ÇOCUK' O!Evin, mahallenin, memleketin, tüm dünyanın neşesi!Bırakalım ölmesin çocuklar, bırakalım varlıklarıyla neşelendirsinler dünyayı.Ölümleriyle yasa boğmasınlar. Bırakalım en azından yerlerinde rahat uyusunlar.Mekanın cennet olsun Berkin kardeşim?