Bir Deniz Masalı/ Günebakan Şiiri

Bir varmış bir yokmuş

Yusuf yüzlü bir Aslan varmış

Bir gün Kerbelalı bir

Hüseyinle tanışmış

Onu sevmiş ona İnan'mış

Bir rüyaya uyumuşlar

Sonra bir ummana sığınıp

Denizlere dalmışlar

Ve hep birlikte hülyalara uyanmışlar

Onunla dere tepe düz gidip

Deniz'lerde Gezmiş'ler

Ne dağları aşıp

Ne deryalarda yüzmüşler 

Boğulmuşlar  

Yutulmuşlar

Taşlanmışlar

Yine de ölmemişler...

Özgürlükle tutuşmuş 

İstiklalle yanmışlar

Hürriyete özenip

Adalete kanmışlar... 

Sonra parçalara ayırıp

Yanmaktan kurtulmuşlar... 

Vurulmuşlar

Kesilmişler

Asılmışlar

Uçurumdan atılmışlar

Yine de ölmemişler... 

Sonra korkutmak istemişler

İftiralar atmışlar

Unuturuz demişler

Suçsuz yere idam edip

Kırk kat toprak ile

Üzerlerini örtmüşler

Mezar taşlarından korkup

Adlarını silmişler

Kırk küsür sene geçmiş

Öldü diye sevinmişler! 

Toprakların altında

Yıllarca beklemişler

"Alın yazın okur gibi"

Karıncalar sevmişler

Çok ağlayıp az gülerken

Nihayet vatan için

Yeniden dikilmişler

Ağıtlar söylemişler

Fidan olup ekilmişler

Yine de günebakan 

Bir meyve vermemişler

Gece gündüz demeden

Binbir ümitle bir umut

Hep günü beklemişler... 

Sonra Yusuf yüzlü aslan

Bir gün başka bir aslan görmüş

Bu ormanların kralı

Çok büyük bir aslan imiş

Denizlere haber vermiş 

Yanlarına gitmişler 

Yelesinden tutmuşlar 

Baş'ına tutunmuşlar

Tam Kırk dokuz yıl

Artı bir sene sonra 

Güne bakan bir şiirle

Yeniden uyanmışlar

Arda Karani