İki ay önce ailemize yeni bir üye katıldı: Beyaz bir kedi. Bu kediyle ilgili ilk izlenimlerim:* Tamamen apolitik. Kişiye, zamana zemine, duruma, şartlara, ortama göre davranmıyor. Politik davranış becerisi hiç gelişmemiş. Kendisini çok sevenle sevmeyen, kendisine yiyecek içecek verenle vermeyen arasında bir ayırım yapmıyor. Kendisine menfaat sağlayana yaltaklanma gibi bir derdi yok. Yani kula eyvallahı yok. Rızkın Allah'tan geldiğine inanmış, biz kulları da kendisi için takdir edilen bu rızkı ulaştırma vasıtası olarak bellemiş. Yani ontolojik anlamda yaratıcı, yaratılan, hayat, rızık, sebepler gibi konularda sağlam bir dünya görüşüne sahip. Köpeklerin bu konuda itikadı biraz bozuk. Onlar ekmek verene yaltaklanıyor, vermeyene havlıyor. Yani kedi "Nice canlı var ki, rızkını yanında taşımıyor. Onlara da, size de rızık veren Allah'tır. O, her şeyi işitir ve bilir" (el-Ankebût, 60) ayetine uygun yaşıyor.* Evde kimsenin dedikodusunu yapmıyor, insanlar arasında fitne çıkarmıyor, kimsenin işine karışmıyor, kimsenin yediğine içtiğine, geldisine-gittisine, yaptığına ettiğine, giyinmesine, gezmesine tozmasına karışmıyor. Yani etik anlamda da toplumsal ahlak kuralları, insanlararası ilişkiler bakımından ilkeleri son derece sağlam. İnsan-ı kâmil olma yolunda son mertebeye erişmiş. Yani "Birbirinizi gıybet etmeyiniz" (Hucurat, 12) ayetine uygun yaşıyor.* Bir kutu içinde bulunan ve kuma, toprağa benzetilen plastik kumları eşeliyor ve dışkısını sadece oraya bırakıyor, sonra yine eşeleyerek üstünü örtüyor. Yeyip içtikten sonra ağzını burnunu, orasını burasını bir güzel yalayarak temizliyor. Çok temiz. Yani "Şüphe yok ki, Allah, tevbe edenleri de, kirlerden temizlenenleri de sever" (el-Bakara, 222) ayetine uygun yaşıyor.* Gürültü patırtı, gürültü kirliliği yaptığı yok. Sadece acıktığı zaman yiyecek bulamadığında, çişi geldiği zaman kum kutusu bulamadığında miyavlıyor. Onun dışında devamlı olarak, özellikle de biz severken "mır mır" şeklinde çıkardığı tek bir ses var, o da "Ya Rahim, Ya Rahim" diye zikir sesleri. Yani "Allah'ın adını zikretsinler/ansınlar" (Hac, 28) ayetine uygun yaşıyor.* Hareketlerinde, davranışlarında, duruşunda hiç gururlanma, kibirlenme yok. Hep mütevazı, hep mazlum duruşlu. Yani "Yeryüzünde kibirlenerek, büyüklenerek yürüme. Sen asla yeri yaramazsın. Dağlarla da ululuk yarışına giremezsin" (İsra, 37) ayetine uygun yaşıyor.* Duruşuna tam bir tevekkül hali hâkim. Gelecekte ne olur, başıma ne gelir, aç mı kalırım, başıma kötü bir olay gelir mi? endişesi yok. Geçmişte en yakınlarının ölümünü ya da eski zamanlarda başına gelen kötü olayları hatırlayıp da üzülme de yok. Geçmiş üzüntüsü ve gelecek kaygısı taşımıyor. Sahip olduğu imkân, şart ve nimetlere kanaat ediyor. Yani "Hani sizden iki takım (paniğe kapılarak) çözülmeye yüz tutmuştu. Halbuki Allah onların yardımcısı idi. Mü'minler, yalnız Allah'a tevekkül etsinler" ( Al-i İmran, 122) ayetine uygun yaşıyor.
