Böyle bir vatanın derdi var bende-I
19.04.2019 00:00:00
İcmal dergisinin Nisan sayısında şöyle yazmışız:
Dağlarında sürüler otlardı, bağlarında sümbüller ve güller açar, bülbüller açılan güllere şarkılar söylerdi.
O çağlar ne çağlardı, o devirler ne devirlerdi…
Savaşlardan yeni halas olunmuş, yedi düvele karşı vatan savunması yaparken nice şehitler vermiş ve insan gücünü büyük ölçüde kaybetmişken, cepheden yara-bere içinde evine, köyüne dönen gaziler analarla, bacılarla, eşler ve çocuklarla omuz omuza vererek bir üretim seferberliği, bir kalkınma hamlesi başlatmışlardı.
Hz. Yusuf aleyhisselamın, Mısır ülkesinin maliye işlerinin başına geçtikten sonra bir üretim seferberliği başlatıp, dağı-taşı ektirdiği gibi öyle bir seferberlik başlatılmıştı.
O yaralı milletten, cepheden kolu sarılı, ayağı kesik, görme ve işitme duyularını kaybetmiş durumda köyüne-kentine dönen kahraman gazilerden sanki yeniden bir üretim ordusu oluşturulmuştu da sabah-akşam kendi tarlalarında ve yaylalarından talim ediyorlardı.
Kırsal kesimlerde, tarımla uğraşan, hayvancılıkla uğraşan gaziler, Anadolu'nun çilekeş analarının, çilekeş eşlerinin, yıllarca asker yolu bekleyen genç gelinlerin emsalsiz destekleriyle olağanüstü işler başarırken, şehirlerde yaşayanlar da ülkede sanayinin temellerini atıyorlardı.
Her devirde stratejik ürünler olan tarım ürünlerinde kendi kendine yetebilmek için, muhannete muhtaç olmamak için, hatta sanayileşmeye de destek olmak için geceyi gündüze katarak çalışıyorlardı.
O yıllarda kurulan nice dev fabrikaların, o gün için o teknolojilere sahip olan ülkelere tarım ürünleri karşılığında yaptırıldığı elbette tarihi birer hakikattir.
Cephelerden yara-bere içinde köyüne dönen gazilerin olağanüstü gayretleriye kısa zamanda ülke bir baştan bir başa adeta yeniden yeşermiş, dağları, ovaları ve yaylaları sığır sürüleri ile, koyun sürüleri dolmuş ve komşu ülkelere canlı hayvan ihraç edecek duruma gelmişlerdi.
Bugün yetmişli yaşlarını devam ettiren TIR şoförlerinden komşumuz İran'a, Irak'a ve Suriye'ye canlı hayvan taşırlarken yaşadıkları yol hikâyelerini uzun uzun dinlemek mümkün.
Tohum ıslah evlerinin, hayvan üretim çiftliklerinin hatıraları ile dopdolu nice insanımız hala aramızda yaşamaktadırlar.
Yedi cephede yedi düvele karşı kahramanca savaşırlarken, vatan topraklarını düşman çizmelerine çiğnetmemek için canlarını feda ederlerken kuşkusuz bu insanların en büyük moral destekleri inançlarıydı, sıkı sıkıya bağlı oldukları Tevhid akideleriydi.
Her hal ve şartta bağlı oldukları Tevhid inançları kahraman ecdadımızı cephelerde diri, dipdiri tuttuğu gibi, "ölürsek şehit yaşarsak gazi" mefküresi ile hep düşman karşısında ayakta kaldıkları gibi, savaştan sonraki yıllarda başlattıkları üretim seferberliğinde de yine aynı Tevhid inancından besleniyor, aynı inançtan enerji alıyorlardı.
Savaş yıllarında, vatan savunmasında onları bir binanın tuğlaları gibi birbirlerine kenetleyen İslam inancı, savaştan sonraki yıllarda başlatılan üretim seferberliğinde, kalkınma hamlesinde de harekete geçirmiş ve belirlenen hedeflere ulaşmak için azmettirici olmuştu.
Tarımda ve hayvancılıkta ve bunlara bağlı kollardaki gelişmelere ve kalkınmalara paralel olarak şehirlerde de kısa zamanda fabrikalar, atölyeler kurulmuş, dokuma fabrikaları, ayakkabı fabrikaları hep birbirini izlemiş ve neredeyse her vilayette fabrika bacaları tütmeye başlamış.
Vatanın yaylalarında, ovalarında küçükbaş ve büyükbaş hayvan sürüleri beslenirken, yıldan yıla sayılar ve sürüler artarken, şehirlerdeki fabrikalar sürekli iş hacmini ve istihdam hacmini geliştirirken ve genişletirken her nasılsa, her nedense birden bire kafalar ve zihniyetler değişmeye başlamış.
Yirminci yüzyılın bittiği ve yirmi birinci yüzyılın başladığı yıllarda, yukarda sözünü ettiğimiz o gazi ecdadın torunlarında bir tembellik başlamış, bir özelleştirme sevdası başlamış, 'devletin her şeyden elini-eteğini çekmesi gerekir' fikri yayılmaya başlamış.
Nice on yıllardan beridir devam edegelen üretim seferberliği, kalkınma hamleleri yerini tembelliğe, ihmalkârlığa ve boşvermişliğe terk etmiş.
Ecdadın, gazi dedelerimizin kolu kırık, ayağı sakat vaziyette artırdıkları sürüler yavaş yavaş suyunu çekerken, yine o olumsuz şartlarda kurdukları fabrikaların bacaları da yavaş yavaş tütmemeye başlamış.
(devam edecek…)
Aziz Karaca / diğer yazıları
- Tüketilen sadece kaynaklar mı? / 25.04.2024
- Önünde ardında ve kolunda servet… / 24.04.2024
- Hangisine daha çok üzüldünüz? / 23.04.2024
- Halleri var bizimkine benzemez / 22.04.2024
- ‘Hazır ol cenge eğer ister isen sulh-u salah’ / 20.04.2024
- Doymayan gözden ve ürpermeyen kalpten… / 19.04.2024
- Dilde adalet / 18.04.2024
- İlk çeyrek heba oldu gitti / 16.04.2024
- Dosdoğru dostluklara yelken açmak… / 14.04.2024
- Dosdoğru dostluklara yelken açmak… / 10.04.2024
- Önünde ardında ve kolunda servet… / 24.04.2024
- Hangisine daha çok üzüldünüz? / 23.04.2024
- Halleri var bizimkine benzemez / 22.04.2024
- ‘Hazır ol cenge eğer ister isen sulh-u salah’ / 20.04.2024
- Doymayan gözden ve ürpermeyen kalpten… / 19.04.2024
- Dilde adalet / 18.04.2024
- İlk çeyrek heba oldu gitti / 16.04.2024
- Dosdoğru dostluklara yelken açmak… / 14.04.2024
- Dosdoğru dostluklara yelken açmak… / 10.04.2024
