Bu tanımların neresindeyiz?

Zaman sudan daha hızlı akıyor.

Aylar ayları ve yıllar yılları kovaladıkça sürekli dostlarımızın ve sevdiklerimizin listesinden eksilmeler oluyor.

Neredeyse her gün tanıdıklarımızın ölüm haberlerini alıyoruz da ölümlerden ibret almıyoruz.

Cenazelerde, mezarların başında okunan Kur'an ayetlerinden dersler çıkarmıyor, çıkaramıyoruz ve iç dünyamızda bir türlü ürpertiler yaşayamıyoruz.

Yüce Yaratıcımız, Rabbimiz Kitab-ı Keriminde gerçek mü'minleri tarif ediyor, beğendiği has kullarının özelliklerini sayıyor ve bir bakıyoruz ki o sayılan özelliklerle bizim aramızda dağlar var.

Zaman su gibi akıyor, yaşlar geçiyor, her gün sevdiklerimizin ölüm haberlerini alıyoruz, peki ne zaman Rabbimizin beğendiği gerçek Mü'minlerin vasıflarını elde edeceğiz?

Allah zikredilince kalpleri ürperen ve Kur'an ayetleri okununca imanları ziyadeleşen mü'minlerden söz ediyor hayat kitabımız, her birimiz etrafımıza bakalım, kendi iç dünyamıza nazar edelim var mı böyle birileri?

Kur'an'ın herhangi bir ayetini, her hangi bir suresini okurken ve dinlerken tüyleri diken diken olan birilerini tanıyan var mı?

Kur'an'ın bu kadar okunduğu, bu kadar dinlendiği bir toplumda gönüllerde bir takım ürpertiler olsaydı, kalplerde bazı kıpırdanmalar olsaydı caddemiz, sokağımız, çarşımız, pazarımız böyle mi olurdu?

Gazetelerin üçüncü sayfaları böylesine yüz kızartıcı haberlerle mi dolup taşardı?

Vakit geçiyor, zaman ilerliyor, ahirete yolculuk aralıksız devam ediyor, sıra bize gelmeden şu ayetlerde sayılan vasıfları ne zaman ve nasıl kazanacağız?

"Allah, mana ve lafızları birbiriyle uyumlu ve ikili anlatımlı kitabı, sözlerin en güzeli olarak indirmiştir. Rablerine saygı duyanlar onu okuyup dinleyince tüyleri ürperir. Sonra bütün benlikleri ve kalpleri Allah'ı anmaya yumuşar. İşte bu kitap, Allah'ın doğru yoludur. Onunla, dileyenleri doğru yola iletir. Allah kimi saptırırsa, artık ona doğru yolu gösterecek hiçbir kimse yoktur." (Zümer: 23).

"Ayetlerimize ancak, kendilerine hatırlatıldığı zaman secdeye kapananlar, büyüklük taslamayarak Rablerini överek yüceltenler, vücutlarını yataklardan uzak tutup korkarak ve umarak Rablerine yalvaranlar ve verdiğimiz rızıklardan sarf edenler inanır." (Secde: 15-16).

"İnananlar ancak, o kimselerdir ki Allah anıldığı zaman kalpleri titrer, ayetleri okunduğu zaman bu onların imanlarını artırır. Ve Rablerine güvenirler; namaz kılarlar; kendilerine verdiğimiz rızıktan yerli yerince sarf ederler." (Enfal: 2-3). 

Günümüze bir bakalım, gecemize bir nazar edelim, işimizi ve ilişkilerimizi dikkatle gözden geçirelim ve bakalım ki bu tanımların neresindeyiz?