Çanakkale geçildi Ey Akif!

Tarih 19 Mart 1915. Yer Medine tren garı. Kuşçubaşı heyecanlı bir şekilde elinde bir kağıt Mehmet Akif'e doğru koşarken kazandık kazandık, diye bağırıyordu. Çanakkale'de destan yazdık, düşmanı yendik diyordu Akif'e. Mehmet Akif duyduklarına inanamıyor, tekrar tekrar soruyor, gözlerinden yaşlar akarken Ehli Salibi yendik mi, diye soruyordu? Hemen Hz. Peygamberin (sav) türbesine dönerek "yendik ya Resulullah. Asımın nesli haçlıları yendi Ya Resulullah" diyordu. O akşam Akif, rüyasında Çanakkale'yi görüyordu. Ve gitmediği Çanakkale savaşını yaşamışçasına kalemine aldı. Bedrin Aslanları gibi savaşanların hatırasını kıyamete kadar hatırlatacak "Çanakkale Şehitlerine" adlı mısraları yazdı.Aradan 99 yıl geçti. Akif'ten özür dileyerek, Çanakkale geçildi be Akif, yazdığın mısralar unutturuldu ve tersi yaşanmaya başladı, demeye başladıkHani sen diyordun ya "Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyada eşi? Var, Akif daha büyüğü var. Öyle büyük bir boğaz ki, ne kadar yerse doymuyor. Yetimin hakkını yiyor, doymuyor, milletin hakkını yiyor, doymuyor. Sen, diyordun ya " En kesif orduların yükleniyor dördü beşi"  bizden gözüktüler, içimize girdiler, Evleri para kasaları ile doldu, çoluk çocuk, akraba. Yandaş, candaş herkes, milletin hakkına, yetimin hakkına yükleniyor, götürdükçe götürüyor.Yine diyorsun ya " Ne hayasızca tehaşşüd ki ufuklar kapalı, nerde gösterdiği vahşetle bu bir Avrupalı" doğru diyorsun Akif. Ufuklar kapalı, gönüller kapalı, feraset yok, her şeyi mubah olarak gören bir toplum olduk. Avrupalı olduk be Akif.Yine diyorsun ya "Çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk. Sade bir vahşet var ortada: Vahşetler denk". Şimdi çehreler aynı ama ortada dehşet var, vahşete denk?Yine diyorsun ya "Kimi Hindu, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ. Hani, tauna da züldür bu rezil istilâ!". Şimdi Yamyam yok, Hindu yok ama onları aratmayanlar var. Haçlı ile ortak hareket edenler var. İslam ülkelerini istila edilmesine izin verenler var. Bu rezilliklere ortak olanlar var be Akif.Yine ne güzel söyledin "Öteden saikalar parçalıyor afakı. Beriden zelzeleler kaldırıyor a'mâkı. Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin. Sönüyor göğsünün üstünde o aslan neferin". Şimdi ötelerden gelen Amerika'nın, Batı'nın emir eri gibi İslam ülkelerine saldırıyoruz. Her gün İslam coğrafyasına, bizden giden bombalar patlıyor ve Müslümanları katlediyor. Biz ne hale düştük be Akif.Akif diyorsun ya, "Asım'ın nesli... diyordum ya... nesilmiş gerçek. İşte çiğnetmedi namusunu, çiğnetmeyecek" Asımın nesli yok artık. Hangi ara bu nesli bozdular hiçbir şey hissetmedik, namus, ahlak kalmadı, vicdan kalmadı, Müslüman'ın namusunu çiğnemeye başladık. Bize ne oldu be Akif? Biz hangi büyük günahı işledik ki bu hallere düştük?Mısraında ne güzel demişsin "Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor tevhidi...  Bedrin aslanları ancak bu kadar şanlı idi". Biz şimdi Bedrin aslanlarının, Çanakkale'deki aslanlarının yüzüne nasıl bakacağız! Ne mutlu sana. Hz. Peygamberin yanından bu mısraları yazdın, oradan dedin ki; "Ey şehit oğlu şehit, isteme benden makber,  Sana âğûşunu açmış duruyor Peygamber". Biz şimdi Hz. Peygamberin yanına nasıl gideceğiz, elimizde Müslüman kanı var, midemizde yetimin hakkı var. Biz ne yapacağız be Akif!