Cananlar gitti Ne çare

Canlar gitti, cananlar gitti, babalar, oğullar, ağabeyler gitti? Hem de nasıl bir gidişti bu, yerin yüz metrelerce altında? Orada çalışmak bile ne kadar zordu, belki güzel arkadaşlıklardı, kardeşliklerdi o şartlarda çalışmayı, kazma sallamayı biraz olsun kolaylaştıran?Kiminin kredi borcu varmış, kimi çocuklarını okutuyormuş, kimi evlenecekmiş, kimi? İnsandan bahsediyoruz, ekmeğini helalinden kazanmak için yerin yüz metrelerce altında çalışan, eli yüzü kara olmuş lakin kalbi apak, alnı açık, başı dik insanlardan bahsediyoruz. Çalışmak da bir tür ibadet değil midir?Hiç madenci bir yakınım olmadı, o kadar derinde çalışmak nasıl bir duygudur, hiç sormadım, orada su içerler mi, ekmek yerler mi hiç bilmiyorum. Kimleri düşünürler çalışırken, özlemleri var mıdır? Umutları, hikayeleri, şiirleri var mıdır? Hiç bilmem? Bir gün başlarına böyle bir kazanın geleceğini bilirler miydi? Beklerler miydi? Endişe ederler miydi? Bunları da hiç bilmem?"Beraber ölmek de varmış?" dediler mi birbirlerine o civan mertler, bilmiyoruz ki son dakikalarında birbirlerini nasıl avuttular? Ya da Cennet umuduyla gülümsediler mi, şehit olacaklarını bilmişlerdir mutlaka?Allah bizleri imtihan ediyor; korku, açlık, canlardan ve mallardan eksiltme ile? Sabretmemiz gerekiyor. Çünkü Allah (c.c.) sabredenlerle beraberdir.Bu güzel insanlar için yapabileceğimiz en güzel işlerden biri onlar için ve kendi ruh sağlığımız için Kur'an tilavet etmek, Kur'an dinlemek, Allah'a ait olduğumuzu ve bir gün mutlaka bizlerin de öleceğini unutmamak, geride kalanlara dua ve yardım etmektir.17. 05. 2014 tarihli Yeni Mesaj gazetesinde sayın Murat Çabas'ın yazısında, "Bu kaza yaşanmasaydı, işletmenin yaşam odası olmadığı, vardiya değişiminin içerde yapıldığı, ekipmanın yeterli olmadığı, havalandırma sisteminin uygun olmadığı, kısacası işçilerin güvenliği ve sağlığı ile ilgili önlemlerin yetersiz olduğu anlaşılmayacaktı" paragrafını da hatırlatmakta fayda görüyoruz.