Peygamber Efendimiz (s.a.), haya bakımından insanların en önde geleni idi, kimseye hoşlanmadığı bir şey söylemezdi. Hz. Aişe: "Nebi (s.a.), bir kimsenin, hoşlanmadığı bir şey yaptığı kendisine duyurulunca "Falan niçin böyle söylüyor" demez, "Şu halk niçin böyle yapıyor veya konuşuyor" derdi, demiştir. İbn Hişam'ın verdiği bilgiye göre, Ka'b b Züheyr b. Ebi Sülmâ, Rasülullah ve müslümanları şiirleriyle hicvettikten sonra tevbe ederek, Rasülullah'ın huzuruna özür dilemek maksadıyla geldi. Ondan kendisini affetmesini istedi ve "Bânet Süâdü" diye başlayan meşhur kasidesini inşad etti. Rasülullah (s.a.) onu affederek, şiirini de mükafatlandırdı. Aynı şekilde Abdullah b. Revaha, Ka'b b, Malik ve Hassan b. Sabit gibi diğer müslüman şairleri de hediyelerle mükafatlandırırdı.Rasülullah (s.a.), cömertlik ve kereminde başkalarıyla mukayese edilmeyecek üstünlükteydi. Cabir, "Rasülullah kendisinden bir şey istendiğinde, bir defacık olsun "hayır" dememiştir." der. İbn Abbas da, "O, hayır hususunda insanların en cömertiydi, bilhassa Ramazan aylarında daha da cömert davranırdı" diyor. Enes b. Malik'ten rivayet edildiğine göre Rasülullah (s.a.) bir defasında kendisinden bir şeyler isteyen adama bir koyun sürüsü verdi, köyüne dönen bu adam, "Müslümanlığı kabul ediniz. Çünkü Muhammed (s.a.) malın tükenmesinden korkmayan bir kimse gibi yardım ve bağışta bulunuyor" diye kavmini İslâm'a çağırdı...
Yorumlar
Yorum bulunmuyor.