‘Demir olsa erir odunsa yanar Bakın yüreğine taş mı bağlamış?’

Erzurum'un Şenkaya ilçesine bağlı eski ismi Bardız, yeni ismi Gaziler olan şirin beldede doğmuş ve tüm ülkeye ün salmış olan Aşık Mevlüt İhsani'nin çok ilginç, çok dikkat çekici şiirleri vardır.

Çocukluk çağlarında bir kaza sonucu gözlerini kaybeden İhsani, sanki hep içten, hep gönülden ve hep gönül tellerine dokunan şiirler söylemiş ve destanlar yazmıştır.

İlkokul yıllarımızda rahmetli Mevlüt amcamın o çok dokunaklı sesinden dinlediğimiz bir şiiri vardır ki, okuyanı ve dinleyeni hüzne boğan bir şiirdir.

Aradan uzun yıllar geçti, Meltem televizyonunda hazırlayıp sunduğum 'Ozanlarımız' programında Mevlüt İhsani ile yollarımız kesişti ve diyebilirim ki programa her gelişinde bu şiiri kendi sesinden tüm Türkiye'ye dinletmişimdir:

Ben bir bülbül idim dostun bağında

Açmaya bekledim gül üzdü beni

Ermedim vuslata taze çağımda

Okşadı yabancı el üzdü beni

Herkes bir derdine ah çeker ağlar

Bülbülsüz goncalar sahipsiz bağlar

Koyunsuz yaylalar çiçeksiz bağlar

Sam vurdu kuruttu yel üzdü beni

Bu dertlerim doksan dokuz yüz oldu

Hasret yaktı beni bağrım köz oldu

Demedim çürüdüm dedim söz oldu

Her ağzın sitemi dil üzdü beni

Bugün sevdiğimden aldım bir nişan

Alır muradını yâre kavuşan

Gözleri kan ağlar zülfü perişan

Dökülmüş kenara tel üzdü beni

Mevlit İhsani'yi düşürdü gama

Hasretlik yerleşti her bir azama

Bugün nazlı yardan aldım bir name

Üstünde gözyaşı pul üzdü beni

İki dizesini başlığa çıkardığım şiirine gelince, tekrar tekrar kendi sesinden dinledim, belki yarım asır evvel yazılmış olan bu şiir sanki günümüzün de bir özeti gibi geldi.

Güzel seni bir çirkine vermişler

Oyalı yazmalı baş mı bağlamış?

Siyah örtüsünde kan benek benek

Ağlamış yaşmağı yaş mı bağlamış?

İdraki olmayan aşığı kınar

O yeşil gözlerin kaynarca pınar

Demir olsa erir, odunsa yanar

Bakın yüreğine taş mı bağlamış?

Sevda dağı deler yurdu inletir

Koyunu meletir kurdu inletir

Mevlit saz mı çalar dert mi söyletir?

Arifler perdeyi boş mu bağlamış?