Dil okuyor ama kulak duymuyor

Yeni Mesaj gazetesinin arşivinde şöyle bir gezintiye çıktım ve gördüm ki 'dil hassasiyeti' üzerine çok ciddi yazılar yayınlanmış, benim bu konudaki yazılarım da hayli fazla.

"Ah bu dilim, etti beni dilim dilim" mısraı  Türkçe söylenmiş ve rastgele, üstünkörü kullanılacak bir dilin, sahibinin başına hangi dertleri açacağını en kestirme bir biçimde ifade eden bir vecizedir.

"Söz ola kese savaşı

Söz ola kestire başı

Söz ola ağulu aşı

Bal ile yağ ede bir söz" diyen Yunus Emre de bizim medeniyetimizin ölümsüz şairlerindendir.

Sadece söz güzeli, sadece güzel söz, sadece tatlı dil üzerine yazılmış olan şiirlerden bir ontoloji  hazırlansa ciltler tutacağı muhakkaktır.

Okuduklarımızı biraz kulaklarımız duysa, duyduğumuz ilkelere ve ölçülere bir miktar yaşantımız uysa dilimizle sebep olduğumuz gerginlikler giderilecek, az da olsa gerilen ortamlar sakinleşmiş olacak.

Aşağıya birkaç örneğini alacağımız ilahi ilkeler, ilahi uyarılar okuyanlarımızın ve dinleyenlerimizin kaçının kulağına giriyor, hayatında yer ediyor ve kaçımız ağzından çıkana bu manada dikkat ediyor?

Hem Müslümanlık iddiasında bulunup hem de Yüce Yaratıcının 'söz söyleme' konusundaki tekrar tekrar ikazlarını dikkate almamak, görmemek ve duymamak nasıl bir ruh halidir?

"Bir tatlı dil ve kusurları bağışlamak, arkasından eza ve gönül bulantısı gelecek bir sadakadan daha hayırlıdır. Allah, hiçbir şeye muhtaç değildir, halimdir, yumuşak davranır." (Bakara:263)

"Yakınlar, yetimler ve yoksullar miras taksiminde hazır bulunursa, bundan onları da rızıklandırınız ve onlara güzel söz söyleyiniz."(Nisa:8)

"Allah'ın güzel bir kelimeye nasıl bir benzetme yaptığını görmez misin? O güzel söz; kökü yerde sağlam, dalları göğe doğru uzanan verimli bir ağaca benzer." (İbrahim:24)

"Ey iman edenler! Allah'tan korkun ve doğru söz söyleyin."(Ahzap:70)

"Söz söylediğiniz zaman, yakınlarınız dahi olsa adaletli olunuz; Allah'a verdiğiniz sözü tutunuz. İşte, düşünüp öğüt alasınız diye Allah size bunları emretti." (En'am:152)