"Duydum ve uydum"

Herkes bakışlarını özüne, vicdanına çevirsin ve sorsun; ben bu teslimiyetin, ben bu ikrarın neresindeyim?
Özel hayatımda, aile hayatımda ve cemiyet hayatımda bu ikrar ve teslimiyet cümlesi ne kadar etkili ve ne kadar hayatidir?
"Ey iman edenler! Allah'ın azabına mâruz kalmaktan korunun. Herkes yarın âhireti için ne gönderdiğine dikkat etsin. Allah'ın azabına dûçar olmaktan korunun. Çünkü Allah yaptığınız her şeyden haberdardır." (Haşr: 18).
Bu ilahi uyarı karşısında derhal derlenip toparlanarak "duydum ve uydum" deyip gereğini yapabiliyor muyuz?
Bu ikazın hemen devamındaki şu hitap karşısında iç dünyamızda bir ürperti oluşuyor mu:
"Allah'ı unutan ve bu yüzden Allah'ın da onlara kendilerini unutturduğu kimseler gibi olmayın. Onlar yoldan çıkan kimselerdir." (Haşr: 19).
Kerim Kitabımızda yer alan ilahi emirler karşısında ve yasaklar karşısında hiç zorlanmadan, sağa-sola yalpalamadan, "ama, fakat ve lakin" demeden "duydum ve uydum" diyebiliyor muyuz?
"Ey İnananlar! Allah'tan sakının, inanmışsanız, faizden arta kalmış hesaptan vazgeçin."
"Böyle yapmazsanız, bunun Allah'a ve Peygamberine karşı açılmış bir savaş olduğunu bilin. Eğer tevbe ederseniz sermayeniz sizindir. Böylece haksızlık etmemiş ve haksızlığa uğramamış olursunuz." (Bakara: 278-279).
Bu ilahi ferman karşısında kalbi ürpererek, dizleri titreyerek "duydum ve uydum" diyebilen kaç delikanlı var bu ülkede?
Böylesine hayati, böylesine ölümden sonraki hayatımızı da mutlak etkileyecek olan bu faiz belasından bu milleti kurtarmak için, "faizsiz de hayat olur, ticaret olur" gerçeğini ispat için yıllardır kafa patlatan, uykuyu unutarak bir model geliştiren ve bu modelini de dünyaca ünlü ekonomi uzmanlarının tartışmasına açan, uzmanlarına doğrulatan Prof. Haydar Baş'a hak veren, teşekkür eden kaç ilim adamı çıktı bu ülkede?
"Allah ve Resulüne karşı harb ilanı" demek olan bu faiz belasını yediden- yetmişe toplumun bütün katmanlarına yayan, bu milleti gırtlağına kadar faiz bataklığına sokan sözde "İslamcı kadrolara" yıllardır destek verenler, alkış tutanlar, kimlerin safında ve kime karşı savaştıklarının farkındalar mı acaba?
"Duydum ve uydum" tarzındaki itaat, teslimiyet ve ikrar cümlesi sadece dilimizde bir vird olarak mı tekrarlanmalıdır yoksa bütün bir hayatımızın kumanda merkezinde mi yer almalıdır?
Bizi yoktan var edenin, kendine ve sevdiklerine yar edenin, dostları karda üşürse karı kor edenin, dostlarının rahatı için koru kar edenin bize söylettiği, söylememizi istediği; "? Duyduk ve itaat ettik?" (Bakara: 285) ikrarının hayatımızdaki yeri, önemi ve bağlayıcılığı ne kadardır?
Son Elçi Son Peygamber aleyhisselamın belini büken, saçlarını beyazlatan şu ilahi hitap karşısında ve hayatın her alanında "duydum ve uydum" diyebiliyor muyuz:
"Sen, beraberindeki tevbe edenlerle birlikte emrolunduğun gibi dosdoğru ol. Aşırı gitmeyin, doğrusu Allah yaptıklarınızı görür." (Hud: 112).
Hayatı da ölümü de bir imtihan için yarattığını ilan eden Yüce Rabbimizin hayata dair, aile hayatına, cemiyet hayatına dair koyduğu ilkelerin hayattan el-etek çektirilmesi karşısında tavrımızı ve tutumumuzu ve dahi anlaşılmaz umursamazlığımızı sorgulamayı düşünüyor muyuz?
Bu ülkede her gün yazanlar-çizenler, her gün televizyonlarda konuşanlar, takımını, partisini, cemaatini haklı çıkarmak için, içinde bulunduğu ekibin çukurlarını kapatmak için kılı kırk yaranlar, kırk dereden su getirenler, aynı gayreti Hakkın hatırı için, hak ve hukukun ve dahi adaletin tahakkuku için de yaptıklarını düşünüyorlar mı?
Her gün toplumun huzurunda millete bir şeyler demek durumunda olanlar, milletin yönetim emanetini üstlenmiş olanlar şu ilahi hitap karşısında "duydum ve uydum" diyebiliyorlar mı:
"Ey iman edenler! Allah'a karşı gelmekten sakının ve hep doğru söz söyleyin ki Allah da işlerinizi ve hallerinizi düzeltsin, günahlarınızı affetsin. Kim Allah'a ve Resulüne itaat ederse, pek büyük bir mutluluk ve başarıya nail olur." (Ahzab: 70-71).
Hallerimizin ve işlerimizin bir türlü düzelmemesinin sebebi acaba her hal ve şartta, her zaman ve zeminde "Allah'tan korkup doğruyu söyleme" vasfımızın giderek silikleşmiş ve sönükleşmiş olması olabilir mi?
"Duydum ve uydum" ikrarı ve teslimiyeti ne zaman hayatımızın merkezinde yerini alacak ve sadece dilimizde tekrarlanan bir cümle olmaktan çıkacak?
Yağmur ve dolunun tepemizden aşağı yağdığı bir ortamda şemsiye ile korunduğumuz gibi ne zaman, tepemizden aşağı yağmakta olan emperyalist kültürün öldürücü etkilerinden zihnimizi ve gönlümüzü korumak için Kerim Kitabımızı kuşanacağız?
"Duydum ve uydum" cümlesinin hem dilimizde bir vird hem de hayatımızda asla ertelenmeyecek bir prensip olması niyazı ile?