Evler ve insanlar

Sıhhiye'de birbirine dayanarak ayakta durabilen küçük, garip, köhne evler vardır, yağmur yağdığı zaman saçaklarından sular damlayan? İnsanlar yine de bu saçaklara sığınırlar, bir apartmanın saçağı olamayacağı için büyük bir ihtimalle yağmurdan ona sığınamazsınız.Bu birbirine dayanmış, dokunsan yıkılacakmış gibi duran eski, köhne evler benim sevdamdı. Gıcırdayarak açılır kapıları, içeri girince avluda çamaşırlar asılıdır. Her ev hanımı çamaşır yıkar ve özenle mandallar ne kadar eski olursa olsun çamaşırlarını? Hem bahçede büyük bir ihtimalle bir erik ağacı vardır, dallarında kucakladığı beyaz çiçekleriyle, gelin olmak her erik ağacının hakkıdır.Kardeşlerimle büyüdüğümüz evin bahçesinde ulu çam ağaçları vardı, kış gecelerinde dua eden, göğe yönelmiş dalları ile? Nereden alıştıysak evin en büyük odasına salon diyoruz. Salonda baştan başa bir pencere, güzelim bir yeşilliğe bakan, dur ve seyret alemi, bu güzelliği yaratan nasıl bir Güzel'dir? Dur ve tefekkür et!Evler ve insanlar? Ne acılar yaşandı, ne yareler kapandı? 'Her şeye rağmen'in evleri vardır, şükür kokan, havasını hüzünlerin belki de pişmanlıkların doldurduğu, sedirli küçük odalar vardır, yastıklarına karanfil ve mavi dağ çiçekleri işlenmiş. Her bir dalında anılar vardır, sevdalar vardır? Bir de o yastıklara dayanıp bir şeyler içmenin değişik bir duygusu vardır. Ev demek emek demektir, sevgi demek emek demektir. Hanımların emeğidir kar beyaz tül perdeler, makine yıkasa da?Her evin bir havası vardır zaman zaman seyreltilmiş hidroklorik asit kokan, gül kokan, menevşe kokan? Fotoğraflarda hatırlanan sevdiklerimiz vardır ve hatıralar? İnsan yaşadığı evi sever ister istemez sever çünkü bir alışkanlık vardır. Gelin çıkmayan ev vardır da cenaze çıkmayan ev yoktur, büyükler öyle derler? Yazı bitmedi, haftaya ya nasip!