‘Her kışın sonunda bir bahar olur’

Rüzgârın, fırtınanın ve kasırganın bin bir avaze ile kulakları sağır edecek derecede ıslık çalıp dağ, dere, tepe dolaştığı hangi zemheri mevsimi sonsuza kadar sürgit devam etmiştir?

Dağların tepelerin bembeyaz yumurtayı andırdığı hangi zaman dilimleri, gezegenimizin güneşe birazcık yaklaştığını görünce beyaz rengin yerini bin bir renge bırakmasına karşı direnebilmiştir ve şairin:

'Dağlar yeşillenmiş yayla zamanı

Koyunlar meleşir kuzular gelir' dizelerini söylemesine mani olabilmiştir?

Dağlar, uzaklardan bakanlara her ne kadar yumurta gibi görünüp, insana; 'acaba kalkar mı bu dağın karı' şeklinde bir umutsuzluk fısıldasa da, alttan alta, derinden derine derelerin coşmaya başlamış olması bitimsiz umudun yegâne adresidir aslında.

Âşık Yaşar Reyhani, bir şiirinin sadece ilk dörtlüğüne çok manalar sığdırmış, ilk dizelerinde, burnu buluttan su içercesine kibre kapılmış olanlara bir baba nasihati verirken, ikinci ve üçüncü dizelerinde de, umudu ve umutvar olmayı adeta altın tas içinde sunmaktadır:

'Sakın dağlar gibi yüceyim deme

Zaman gelir etrafın kar olur

Kış geldi yaz gelmez diye gam yeme

Her kışın sonunda bir bahar olur

Dağ odur ki üzerinde kar ola

Bülbül odur ötüşünde zar ola

Dost odur ki dar gününde yar ola

Geniş günde düşman bile yar olur

Reyhani iyilik yap o kalır destan

Bir günde toprağı verirler üsten

Varlığın kefendir evin kabristan

Nöbetçin iki taş bir mezar olur

Bugünlerde, gözleriniz Atatürk'ün Gençliğe Hitabesinde olsun, zihniniz onun mesajını yeniden yeniden anlamaya ve kavramaya çalışsın kulağınızda da Reyhani'nin o dokunaklı sesi ile bu şiiri olsun.