Hoşgörü ve bir simge

Bizler Sayın Demirel'le birlikte siyaseti iç içe yaşadık. O, 31 yaşında DSİ Genel Müdürü. 40 yaşında iktidar partisinin genel başkanı, 41 yaşında başbakan oldu. Şimdi 90 yaşında ama dimağı, hafızası yerinde bir lider. Siyasetin renkli ve unutulmaz ismi olarak siyasi tarihe geçen Atatürk milliyetçisi. Bilge kişilik ve hoşgörüsü ile hep hayranlık yaratan örnek insan. Onun, "Sabır edemeyen, karnı dar olan siyaset yapmasın" sözünü bilgece söyleyen ve topluma ders veren sosyolog.Türkiye'de siyasi yapılanma ile Sayın Demirel'in yaşamı özdeş. Türkiye Cumhuriyeti'nin gelişmesinde çok emeği olan bir ayna. Kafalara kazınan sözleriyle, dolu dolu bir yaşam çizdi. "Gap'ı gaptırmam. Yollar yürümekle aşınmaz. Şapkamı alır giderim. Verdimse ben verdim. Dün dündür bugün bugündür. Petrol vardı da biz mi içtik. Ege yerinde duruyor..." Bunlar, siyasi literatüre geçmiş bilgece sözlerdir. Kendisiyle barışık ve toplumu ile barışık, hazır cevaplılıkla tamamladı siyasi yaşamını.İslamköy'de yaptırılan müze, ülkemizin 55 yıllık geçmişine ışık tutuyor. "Süleyman Demirel Demokrasi ve Kalkınma Müzesi" adı bile anlamlı. Çünkü bu müze ulusumuza bir mesaj vermektedir, bir ders vermektedir. Çünkü bu köy müzesi, yalnız bir kişinin yaşamını, kullandığı eşyaları değil, Türk demokrasisinin çalkantılı dönemlerini A'dan Z'ye kadar politik savaşımını ortaya koyan yakın tarihimize, hafızalara kazımaktadır. Yedi kez hükümet kuran bu lidere ait milyonlarca belge, fotoğraf, özel yazışmalar dolduruyor bu müzeyi. Konuşmasında, "Türk demokrasisi ile birlikte büyüyen ve gelişen bir çocuğun, Cumhuriyetin imkân ve faziletlerinden yararlanarak, ülkenin kalkınması için sarf ettiği bir çabanın sergilendiği bir yer. Burada kerpiç bir evden çıkarak, devletin onurlu görevi olan Cumhurbaşkanlığı makamına çıkan bir çocuğun hayatı anlatılıyor" diye tanımlıyor müzeyi.Müzede Sayın Demirel'in siyasi yaşamını simgeleyen binlerce karikatürün olduğu yazıldı, çizildi. Bu karikatürlerin altında ünlü kişilerin imzaları var. Sayın Demirel, o gün de bugün de o karikatürlere bakıyor ve gülüyor. Bugünün siyasetçileri ile kıyasladığımızda müzenin bir başka amacını ortaya koyuyor. Sayın Demirel'in bilge kişiliğini ve hoşgörüsünü sergiliyor o karikatürler. Bildiğim kadarı ile Sayın Demirel, ne bu karikatürler, ne başka mizahi yazılar nedeniyle hiçbir yazarı veya çizeri mahkemeye vermemiştir.Demirel konuşmasında, "Halkın elinden demokrasiyi alırsanız, yapacağınız işlerin ve kalkınmanın bir anlamı olmaz." Bilmem sokaklarda terör estiren, orantısız güç kullanarak toplumu sindiren siyasetçiler bu sözden bir anlam çıkarırlar mı?"Köy çocuğu olarak eğer ben devletin en yüksek kademesine yükselebilmişsem, herkes yükselebilir." Bu sözlerle, bunların demokrasinin ve cumhuriyetin eseri olduğunu vurguluyor.Ne yalan söyleyeyim, ben bu açılışta, geçmiş Cumhurbaşkanlarının ve dönem Cumhurbaşkanı'nın orada olmasını düşünmüştüm. Ama görüyoruz ki bırak açılışa katılmalarını, Sayın Gül'ün dışında hiçbiri kutlama mesajı bile göndermemişler. Muhalefet liderleri, Meclis Başkanı ve geçmişte birlikte çalıştığı birçok siyasetçi Sayın Demirel'i yalnız bırakmadı. Bu bir nezakettir ve vefa borcudur diye düşünüyorum.Ne yazık ki yaşlandı Sayın Demirel, kilosu nedeniyle de yürümekte zorlanıyor. Keşke bir 20-30 yaş daha genç olsa diyor insan. O zaman meydan bu kadar boş kalamaz ve herkes haddini bilirdi. Ama mümkün olmayan bir istek benimkisi.Uzun ömürler.