Hz. Fâtıma'nın Hz. Peygambere olan benzerliği

Prof. Dr. Haydar Baş, "Hz. Fatıma" eserinde, Hz. Hz. Fâtıma'nın Hz. Peygambere olan benzerliği hususunda şu bilgileri veriyor: 
"Hz. Fâtıma, Resûlullah'ın ilgisi ve terbiyesi ile yetişiyordu. Ve büyüdükçe vücut olarak O'na en benzeyen kişi oldu. Sahabesinin içinde, O'nun fikirlerini en iyi anlayan ve İslam'ı hayatına en güzel şekilde geçiren kişi de Hz. Fâtıma oldu. Pek çok hadisle sabittir ki, Hz. Fâtıma Resûlullah'a en çok benzeyen insandır.
Tirmizi'de Hz. Aişe'den şöyle rivayet edilmiştir: "Ben Resûlullah'ın (s.a.v.) kızı Fâtıma kadar; oturup kalkmasında, davranış, tutum ve vakarında Resûlullah'a benzeyen birisini görmedim." (Tirmizi, Sünen, c.2, s.319).
Ahmed ibn-i Hanbel, Enes bin Mâlik'den şöyle rivayet eder: "Hiç kimse Hasan bin Ali ve Fâtıma kadar Resûlullah'a benzemiyordu." (Ahmed b. Hanbel, Müsned, Müsned-ü Enes b. Mâlik, h.12263 c.3, s.146).
Hâkim, Hz. Aişe'den rivayet ediyor: "Ben, Fâtıma kadar konuşmasında ve sohbetinde Resûlullah'a benzeyen birisini görmedim. Fâtıma, Resûlullah'ın bulunduğu yere geldiğinde, Peygamber O'na 'hoş geldin' der, sonra yerinden kalkıp Fâtıma'ya doğru gider; elinden tutup öper ve kendi yerinde oturturdu." (Hâkim, Müstedrekü's-Sahihayn, c.3, s.154,159).
Ümmü Seleme'den rivayetle: "Resûlullah'ın (s.a.a.) kızı Fâtıma, insanlar içinde yüz ve sîmâ olarak Resûlullah'a en çok benzeyen kimseydi." (Keşfü'l-Gumme, c.1, s.471).
Hz. Aişe'den rivayetle; "Hz. Peygamber (s.a.a.) Fâtıma'yı (a.s.) saçından çok öperdi." (Muttakî, Kenzü'l-Ummal, c.7, s.111).
Hz. Fatıma annemiz ile Hz. Muhammed (s.a.a.) arasındaki sevgi çok farklı idi. Ebu Nuaym, Hilyetü'l-Evliya'da Ebu Sa'leb El-Haşenî'den şöyle rivayet etmektedir: "Resûlullah (s.a.v.) yolculuktan gelince mescitte iki rekat namaz kılmayı severdi. Mescitten çıkınca hanımlarına gitmeden önce mutlaka Hz. Fâtıma'yı (a.s.) görmeye giderdi." (Ebu Nuaym, Hilyetü'l-Evliya, c.2, s.30).
Resûlullah (s.a.a.) yine savaştan dönmüştü, mescide gidip iki rekat namaz kıldı; sonra da Hz. Fâtıma'yı görmeye gitti. Fâtıma (a.s.) Resûlullah'ı karşılayarak yüzünü ve gözlerini öpmeye ve ağlamaya başladı. Resûlullah (s.a.v.), "Seni ağlatan nedir?" diye sordu. Fâtıma, "Senin renginin sarardığını görüyorum" dedi. Peygamber şöyle buyurdu: "Ey Fâtıma, Allah (c.c.) Babanı önemli bir iş için mebus etmiştir ki; Allah o iş sebebiyle yeryüzünde her bir çadır ve kulübeye izzet veya zillet sokar. Bu işin kapsayışı gecenin her tarafı kapsaması gibidir." (Ebu Nuaym, a.g.e.)
Resûlullah'ın (s.a.a.) hizmetkârı Sevban'dan nakille: "Resûlullah (s.a.a.) yolculuğa çıktığında,ailesinden en son görüştüğü kimse Fâtıma (a.s.) idi. Yolculuktan döndüğünde ilk uğradığı kimse Fâtıma (a.s.) idi." (Sünen, Ebu Davud, c.2, 6).
Ebu Salebe'den nakille: "Resûlullah (s.a.a.) savaştan ve yolculuktan döndüğünde, mescide gider ve orada iki rekat namaz kılardı; sonra Fâtıma'yı (a.s.) görmeye giderdi. Sonra hanımların yanına gelirdi." (Hakim, Müstedrek, c.3, s.155).
Hz. Fâtıma'nın yanlarında olmadıkları bir vakitte Resûlullah (s.a.v.), Hz. Ali'ye (a.s.) sırasıyla; Allah'ı, Resûlü'nü, Fâtıma'yı ve çocuklarını sevip sevmediğini sordu. İmam Ali (a.s.) hepsine "evet" cevabını verdi. Resûlullah (s.a.v.), "Ya Ali! Gönül bir tane, sevgi ise dört. Bir kalbe bu kadar sevgi nasıl sığıyor?" diye sordu. Hz. Ali (a.s.) cevap veremedi. Ve Resûlullah (s.a.v.)'in yanından ayrıldı. Hz. Fâtıma (a.s.) eşini  üzgün görünce sebebini sordu. O da anlattı. Basiret, hikmet ve üstün bir zekaya sahip olan Hz. Fâtıma (a.s.) gülümseyerek, "Ey Ali, babamın yanına git ve bu soruyu, 'Ey Allah'ın Resûlü, sağ-sol, ön-arka diye insanın yönleri vardır. Kalbin de böyle cihetleri vardır. İşte ben Yüce Allah'ı, aklım ve imanımla; sizi ruhum ve imanımla; Fâtıma'yı insanî nefsim ile; çocuklarımı da babalık şefkatimle severim' diye cevaplandır" dedi. Hz. Ali sevinçle kalkarak Resûlullah (s.a.v.)'in yanına gitti ve aynı şekilde sorusunu cevaplandırdı. Resûlullah (s.a.v.) bu sözlerin Hz. Fâtıma (a.s.)'dan olduğunu anladı. Ve tebessüm ederek, "Ey Ali! Bu sözler senin değil; ancak peygamber ağacının dalından derilmiş bir meyvedir" buyurdu." (Münavi, Feyzü'l-Kadir, 4/421; İbn Hacer, El-İsabe, 8/107).
Fâtıma (a.s.) şöyle buyuruyor: "Peygamberin çağırmasını kendi aranızda, bir kısmınızın bir kısmını çağırması gibi saymayın" (Nur, 63) ayeti indiğinde Ben artık Babama Baba diye hitap etmiyordum, 'ya Resûlallah' diyordum. Birkaç defa O'nu böylece çağırdım fakat cevap vermedi. Daha sonra şöyle buyurdu: Fâtımacığım, bu ayet Senin ve evlatların hakkında nâzil olmamıştır, sen bendensin, ben de sendenim. Bu ayet Kureyş'in mütekebbirleri hakkında nâzil olmuştur. Sen Beni baba diye çağır, Bana baba de. Çünkü böyle söylemen kalbimi diriltiyor ve Rabbimi hoşnut ediyor." (Beytü'l-Ahzan, s.10).
"Hz. Peygamber (s.a.v.) Fâtıma'yı saçından çok öperdi." (Muttaki, Kenzü'l-Ummal, c.7, s.111).
Hz. Fâtıma (a.s)'ın babası ile arasındaki ilişki o kadar derin idi ki, hanımları ile arasındaki hukuku bile, yeri geldiğinde, O dengeleyebiliyordu. Bir gece Hz. Muhammed Bâki Mezarlığı'na gidip orada yatanlar için mağfiret diledi ve ondan sonra da Uhud şehitlerinin kabirlerini ziyaret etti. Onlar için şefaat dilemeye memur edilmişti. Bu ziyaret sırasında ol Hazreti Resul'e bir baş ağrısı geldi. Mübarek alnını bir bağ ile sıkıca bağladı. Meymune'nin hücresine döndü. Sonra, "Yarın Benim gideceğim ev hangisidir?" diye buyurdu. Hz. Fâtıma (a.s.) Hz. Peygamberi ıstırap içinde bulunca, mü'minlerin anaları olan Hz. Muhammed'in (s.a.v.) hatunlarına, "Ey ismet saadethanesinin kadınları" dedi, "Hz. Resûl (s.a.)rahatsızdır. Her gün bir eve gitmesi zordur. Bir yerde oturup kalmasına razı olun!" Peygamber Efendimizin kadınları bu teklifi kabul etti. (Fuzuli, Kerbela Şehitleri, s.132).
Peygamber Efendimiz (s.a.a.), Hz. Fâtıma (a.s.) evlendikten sonra sık sık, "Seni kendi yanımda bir eve taşımak istiyorum" buyurmuştur. Evlendiğinde dahi kendi yanından ayırmak istememiştir. Harise bin Numan ise o sıralarda Medine'de pek çok eve sahipti. Harise b. Numan, hemen Allah Resûlü'nün (s.a.v.) yanına geldi ve O'na, "Ya Resûlallah! Fâtıma'nın (a.s.) Sana yakın bir yerde oturmasını istediğini duydum. Benim şu evim Neccaroğulları'nın Sana en yakın olanı ve en güzelidir. Ya Resûlallah! Ben de, malım da Allah ve Resûlüne (s.a.v.) aitiz. Vallahi, evimi kabul etmeniz, reddetmenizden daha fazla sevindirir beni" diye yalvarırcasına evinin Fâtıma (a.s.) annemize verilmesini istedi. Allah Resûlü (s.a.v.), "Doğru söylüyorsun, Allah hayrını mübarek kılsın!" buyurdu. Daha sonra Hz. Fâtıma (a.s.) bu eve taşınmıştır. (İbn-i Sa'd, Tabakât, c.8, s.166)."