Kalp, insanın bütün bir iç dünyası. Kalbimizden geçenleri fark etmek ve kontrol etmek kolay değil. Kalbin halden hale girmesi ise kimi zaman bizim elimizde değil. Eğer her zaman elimizde olsaydı, yaşamak bu kadar zor bir tecrübe olmazdı. Ancak Rabbimizin her işinde bir hikmet vardır, bu zorlukta da bir hikmet olmalı?İnsanoğlu yaşadığı sürece ilmini arttırmak ve edindiği ilme göre davranmak, yaşamak durumunda. İnandığı doğruları yaşamak niyetinde olmalı, ancak insan her zaman niyetindekileri yaşayamıyor, çünkü hatalar yapıyor günahlara düşüyor. İç dünyasına, kalbinin içine doğru baktığında orada kibir ve kendini beğenme, riya ve kıskançlık gibi olumsuz duyguları, çirkinlikleri görüyor ve, "Ya Rabbi, ben çamurun, pisliğin içine batmışım, ne olur beni kurtar" diyerek niyaz ediyor. Bu çirkin duyguları, fark edebilmek, görebilmek de önemli. Hastalığı iyileştirebilmek için öncelikle teşhisi doğru koyabilmek de?Öte yandan insanoğlu bazen kendinden beklemediği güzelliklere, iyiliklere de imzasını atabiliyor. Hani şairin dediği gibi; olukların birinden kir akarken, diğerinden nur akıyor. İnsanoğlunun işlerine akıl sır erdirmek zor. Herhalde bizim sorumluluğumuz kirlerden arınabilmek ve nurlara gark olabilmek. Bunları başarabilmek için de bir kamil insanın sözlerine kulak vermek, hallerini anlamaya çalışmak gerekli. Bu niyetle dosdoğru olmaya gayret sarf etmek, terbiye olmayı gönülden istemek ve bu yoldaki eziyetlere katlanmak? Bunlara niyet ettiğimizde müfredatı oldukça yüklü bir eğitim ve terbiyenin içinden geçiyoruz. İşte asıl bu esnada nefsimizin çirkinliklerini görebiliyoruz.Allahü Teala şöyle buyurmuştur; "Onlar şöyle derler: Rabbimiz, bize eşlerimizden ve zürriyetlerimizden göz aydınlığı olacak kimseler ver ve bizi iyilere önder eyle." ( Furkan, 74). Haşr suresinde ise; "Ey iman edenler, Allah'tan korkun, her nefs yarın için ne hazırladığına baksın" buyrulmaktadır.Allah'a emanet olunuz.
