İçtenlik

İçtenlik samimiyettir. Samimi; bir sıfat olarak yüreğin içinden gelen, ciddi ve gerçek anlamlarındadır, duygular, düşünceler, sözler ve davranışlar için kullanılan bir betimleme sözcüğüdür. Daha başka bir tanımlama ile içten ve samimi olmak yapmacıklıktan, sun'ilikten uzak olmaktır.İnsan bu konu üzerinde biraz düşündüğünde içten davranabilmenin bir yürek işi olduğunu fark ediyor. Konunun içine nüfuz ettiğimizde; kalbi bir merkez, azaları da onun emrinde farz edersek kalp samimi olmalı ki, onun emrindekiler de içten, samimi, yapmacıksız olsun? Zaten bu dürüst olmanın bir gereği değil midir?Hani derler ki: "Dost acı söyler" Pek tabii ki içtenliği sebebiyle, acı olanı söyleme cesareti ancak gerçek dosttadır. Geriye kalanlar belki de yüzümüze güler arkamızdan konuşur. Arkadan konuşmak, içtenlikten yoksun olmanın diğer bir deyişle samimiyetsizliğin en önemli göstergelerinden biridir. Çünkü samimiyet cesareti ister ve hatta gerektirir.Niyetimiz iyi ve doğru olduğunda ancak içten ve samimi olabiliriz. İnsanların bazı konulardaki samimiyetsizliği  inandırıcılıklarını öldürmeye yeter. "Dost acı söyler." Bu atasözünü çok severiz de dostun söylediği bizlere ağır gelir, acı gelir. Halbuki şifa için bizlere içirilen ilaçların çoğu gerçekten de acıdır. Gerçek, samimi dost bizleri ateşten korumak için belki de bir değnek kullanır da bizler ateşin acısından kurtulduğumuza sevinmek yerine değneğin çoğu zaman geçici olan acısına takılırız. Bizleri yanlıştan kurtaracak samimi, içten dostlarımızın olması ne büyük talihtir. Ne büyük bir nimettir.Rabbimize binlerce kez hamd ve sena olsun ki; Ehl-i Beyt imamları gerçek, samimi, içten dostlardır ve bizler onları tanımakla  bahtiyar olduk. Gönül isterdi ki, bizler de onlar kadar samimi, içten dostlar olalım dostlarımıza ve Allah onların şefaatlerinden ve tasarruflarından bizleri mahrum eylemesin?