İmam Ali döneminde Hz. Hasan-III

(dünden devam…)

"Ebu Musa tavrını ısrarla devam ettirerek azimleri frenledi, halkı yerlerinde kalarak İmam Ali'yi desteklemeye çağırdı. Bunun üzeri ne İmam Hasan kendisine karşı sertliğe başvurarak şöyle dedi: "Be hey adam! Sana verdiğimiz görevi bırak, anan olmayasıca minberimizden aşağıya in!"

Bunun arkasından halka hitaben şunu söyledi: "Ey insanlar! Halifenizin çağrısına icabet edin. Ve kardeşlerinize katılın. Bu iş için sefere çıkanlar olacaktır. Allah'a yemin ederim ki, Ali'yi aklı başında kimseler izlerse, dünyada ve ahirette örnek olacak ve hayırlı bir sonuç ortaya çıkacaktır. Çağrımıza icabet ederek bizim ve sizin başınıza gelen belada bize yardım edin. Emirü'l-Mü'minin diyor ki: "Ben bu sefere ya zalim veya mazlum olarak çıktım. Ben Allah'ın hakkını gözeten kimsenin de mutlaka sefere çıkması hususunda Allah'ı hatırlatırım. Eğer mazlum isem, bana yardım etmiş olur, eğer zalim isem cezamı verir. Allah'a yemin ederim ki, Talha ve Zübeyr bana ilk biat eden ve ilk haksızlık eden kimselerdir. Ben zimmetime mal mı geçirdim veya herhangi bir hükmü mü değiştirdim? Sefere çıkın, marufu emredin ve kötülükten sakındırın." (Hayatu'l İmam Hasan, c. 1, s. 437).

Bu konuşmanın sonucunda halk İmam Hasan'ı dinledi ve çağrısına icabet etti. Fakat Mâlik Eşter işin tamamlanması için Ebu Musa'nın aşağılanmış ve gücü, benliği yıkılmış olarak makamından çıkarılması gerektiği görüşünde idi. Bu düşünce ile kendisine bağlı bir grup eşliğinde valilik sarayına gidip orayı kuşattılar. Ve sonra Ebu Musa'yı dışarı çıkardılar. Mesele İmam Hasan'ın istediği kıvama gelince halka dönerek onları şu sözlerle cihada çıkmaya çağırdı: "Ey insanlar! Ben yola çıkıyorum. İsteyen benimle hayvan sırtında yola çıksın, isteyen nehir yolundan gitsin." (Hayatu'l İmam Hasan, c. 1, s. 438).

Böylece halk yığınları İmam Hasan'ın çağrısına icabet etti. Şair Kays b. Sa'd bu durumu görünce içi sevinç dolarak şu beyitleri söyledi: "Allah bugün Kûfe halkını desteği ile ödüllendirsin! Onlar icabet ettiler ve döneklerin dönekliğine uyarak reddetmediler. Onlar, "Ali en sağlam yere basan ve dayanıklı adımlıdır" dediler. Ahdini bozup sözünü değiştirenlere karşı ondan hoşnut olduk. O ikisi kasten Peygamber'in eşini öne çıkardılar. Onu deve sırtında dört nala giden atlar sevk eder." (el-Gadir, c. 2, s. 76).

Kûfe şehri sefer naraları ile inledi. Binlerce kişi şehirden çıktı. Sefere çıkanlar açıkça hoşnutluk ve kabul gösteriyorlardı. Halk İmam Hasan'ın komutasında yol alıp Zikar denen yere ulaştılar. (Zikar Kûfe yakınlarında bir suyun adıdır). Orada karargâh kurmuş olan İmam Ali ile buluştular. Hz. Ali oğlunun başarısına çok memnun oldu ve harcadığı çabalara karşılık kendisine teşekkür etti. (Hidayet Önderleri, s. 114, 115, 116).

Hz. Hasan'ın bu başarısı farklı kaynaklarda şöyle anlatılmaktadır: "Hz. Hasan Cemel Savaşı'nın alevlerini söndürmek amacıyla Hicret'in 36. yılında babasının komutasında Basra'ya gitti. Basra'ya girmeden Hz. Ali'nin emriyle Hz. Ammar b. Yâsir'le beraber Kûfe'ye giderek orada halkı topladı ve hazırladığı orduyla beraber Basra'da Hz. Ali'ye katıldı." (Tabakat-ı Kübra, c. 3, s. 20).

"Hz. Hasan Kûfe'de Ammar b. Yâsir'le beraber halkı cihada katılmaya teşvik etti. Ve başarılı oldu." (Tarih-i Yâkubî, c. 2, s. 170; el-İmame ve's-Siyase, İbn-i Kuteybe, c. 1, s. 67).

"… Hz. Hasan babası Hz. Ali'ye atılan (ki bu iftira İmam Ali'nin Hz. Osman'ın ölümüyle ilgisi olduğu yönündeydi) iftiranın boş olduğunu ortaya çıkardı. Bu konudaki konuşmaları gayet açık ve netti. Daha sonra Hz. Hasan savaşa da katılarak muzaffer olarak geri döndü." (Hayatu'l İmami'l Hasan b. Ali, c. 1, s. 396, 399).

"Hz. Hasan Kûfe'ye geldiğinde Osman'ın atadığı vali Ebu Musa el-Eşarî, henüz iş başındaydı. Ve Hz. Ali hükümetine karşı gelerek Müslümanların Ali'nin ahdini bozanlara karşı olan mücadelesini desteklemelerine engel oluyordu. Hal böyle iken Hasan b. Ali, Ebu Musa ve adamlarının iş bozuculuğuna rağmen dokuz bin kişiyi savaşa göndermeyi başardı." (el-Kamil fi't-Tarih, İbn-i Esir c. 3, s. 231)."