İmam Hasan’ın savaş emri vermesi-III

(dünden devam…)

Tarih-i Yâkubî'de şöyle anlatılır:

"İnsanlar Kûfe'nin büyük camiinde toplandılar. İmam Hasan minbere çıkarak Allah'a hamd ü senâ ettikten sonra şunları söyledi: "Hiç kuşkusuz, Allah insanlara cihadı farz kıldı ve onu meşakkat olarak tanıttı. Sonra cihad edenlere, 'direnin, Allah direnenlerle birliktedir' buyurdu.

Ey insanlar! Siz, sevmediğiniz şeyler karşısında sabredip direniş göstermedikçe sevdiğiniz şeylere kavuşamazsınız. Muaviye'nin bizim savaşa karar verdiğimizi duyduktan sonra bize doğru yola koyulduğunu duydum, o halde siz de Nuhayle'deki ordugâhlarınıza gidin. (Nuhayle Şam yönünde Kûfe'ye yakın bir yerdir). Ki, herkesin düşünce ve görüşüyle bir karara varalım. Allah'ın rahmeti üzerinize olsun."

İmam Hasan'ın bu çağrısına karşılık halk derin bir sessizliğe gömüldü. Kimseden çıt çıkmadı. Bu manzarayı gören ve aynı zamanda Hz. Ali'nin de yarenlerinden olan Adiyy b. Hatem öfkeden titreyerek ayağa kalktı. Ve şöyle dedi: "Ben Hatem oğlu Adiyy'im! Yazıklar olsun! Bu davranışınız ne kadar çirkindir. Neden önderiniz ve Peygamberinizin oğluna olumlu cevap vermiyorsunuz? Rahatlık anında dilleri kamçı gibi olan ve şimdi iş ciddileşince tilkiler gibi deliklerine sinen şehrin hatipleri nerede? Allah'ın öfkesinden korkmuyor musunuz? Utanç verici bir duruma düşmekten, yüzünüzün kızarmasından çekinmiyor musunuz?"

Adiyy b. Hatem, ardından İmam Hasan'a dönerek şöyle dedi: "Allah seni doğru yola rehberlik etsin, çirkinlikten uzaklaştırsın ve her türlü güzel ve beğenilir işe muvaffak kılsın. Sözlerini duyduk. Emirlerine boyun eğdik. Buyurduğun ve düşündüğün her şeye teslim olduk."

Sonra, "Ben şimdi ordugâha gidiyorum, bizimle olmak isteyen varsa haydi bismillah" dedi ve camiden çıktı. Kölesine savaş malzemelerini ordugâha götürmesini emretti. O, emre itaat eden ve savaşa hazırlanan ilk kişiydi. Ve kendi kabilesi olan Tayy kabilesinden onun sözünden çıkmayan bin savaşçı vardı. Onun ardından yaptığı bu konuşmadan etkilenen birkaç konuşmacı daha onun gibi konuştu.

İmam Hasan onlara şöyle dedi: "Allah'ın rahmeti sizin üzerinize olsun, ben sürekli sizi iyi niyetli, sâdık birer dost olarak bildim. Allah size hayırlı mükafatlar versin." (Tarih-i Yâkubî, c.2, s.171).

Hz. Hasan'ın en sâdık dostları ve davetine ilk icabet edenler şunlardı: Hucr b. Adiyy, Ebu Eyyub el-Ensarî, Amr b. Kurza el-Ensarî, Yezid b. Kays, Adiyy b. Hatem et-Taî, Habibi b. Mezahir, Dırar b. Hattab, Ma'kıl b. Sinan el-Eşcaî, Vail b. Hucr el-Hadremi, Hani b. Urve, Ruşeyd el-Hacerî, Meysem-i Temmar, Büreyr b. Hudayr, Habbe el-Uranî, Hüzeyfe b. Esid, Sehl b. Sa'd, Esbağ b. Nübate, Sa'saa b. Sühan, Ebu Hucce b. Amr b. Muhsin, Hani b. Evs, Kays b. Sa'd, Said s. Kays, Abis s. Şebib, Abdullah b. Yahya el-Hadremî, İbrahim. b. Mâlik Eşter, Müslim b. Avsece, Amr b. Hamık Beşir Hamedanî, Müseyyib b. Neciyye, Amir b. Vaile, Cüveyriyye b. Muhsir, Abdullah b. Musma el-Hemedanî, Kays b. Musehher es-Seydavi, Abdurrahman b. Abdullah b. Şeddad, Ammare b. Abdullah es-Selulî, Hani b. Hani es Sebii, Said b. Abdullah, Kesir b. Şehab, Abdurrahman b. Cündeb, Abdullan b. Aziz, Ebu Sumame es-Saidî, Abbas b. Cude, Abdurrahman b. Şüreyh, Ka'ka b. Amir Kays b. Verka, Cündeb b. Abdullah el-Ezdî, Hars b. Süveyd, Ziyad b. Sa'saa et-Teymî, Abdullah b. Val, Ma'kıl b. Kays er-Riyahî Bunlar İmam Hasan'ın cephesinin güçlü kanadını oluşturuyorlardı. 

(devam edecek…)