İmam Hüseyin (a.s.)

Peygamberimizin (s.a.v.) "Canı canımdan, kanı kanımdandır" diye vasfettiği daha doğmadan şehadeti müjdelenen, cennet gençlerinin iki efendisinden biri olan, Al-i Aba'nın beşincisi, Hz. Fatıma'nın gülü, İmam Ali'nin gözünün nuru, abisi Hz. Hasan'ın gözdesi İmam Hüseyin (a.s.) Hicret'in dördüncü yılı Şaban ayının üçünde dünyaya gelmiştir.

Hz. Hüseyin'in (a.s.) doğum haberi Hz. Peygamber-i Ekrem'e (s.a.v.) ulaşınca Peygamberimiz, Hz. Ali (a.s.) ile birlikte Hz. Fatıma'nın (a.s.) yanına gittiler ve "Esma'ya" çocuğu getirmelerini bildirdiler. Esma, Onu beyaz bir beze sararak Hz. Resul-ü Ekrem'e (s.a.v.) getirdi. Hz. Resul-ü Ekrem (s.a.a) onun sağ kulağına ezan ve sol kulağına ise kamet okudu.

İmam Hüseyin (a.s.) 6 aylık olarak dünyaya geldi ve mucizevi bir şekilde hayatta kaldı. Bir diğer yönü ise İmam Hüseyin'in hiç anne sütü emmediğidir. Acıktığı zaman Peygamberimize getirilir ve Allah Resulü'nün başparmağını emerek gıdasını alırdı. 

İsmini bizzat Allah (c.c.), Cebrail'i (a.s.) göndererek koymuştur. 

Doğumunun yedinci gününde Hz. Fatıma (a.s.) evladı imam Hüseyin için bir koyun "akike kurbanı" olarak kesti. İmam Hüseyin'in başı tıraş edildi ve saçları ağırlığınca gümüş sadaka verildi.

İmam Hüseyin şehit edildiğinde 57 yaşında idi. Bu 57 yıllık ömrün 6 yılı Peygamber Efendimiz ile geçti. Yaratılmış ve yaratılacak kadınların en üstünü olan annesi Fatıma (a.s.) annemiz de yaklaşık 2 ay sonra vefat etti. Yani annesi ile de 6 yıl birlikte yaşadı.

Ömrünün 37 yılını babası, velayet ve imametin başı İmam Ali ile; 47 yıl da abisi, ikinci hak İmam, İmam Hasan ile yaşamıştır. İmam Hasan'ın şehit edilmesinden sonra 10 yıl yaşamış ve 10 Muharrem'de Kerbela'da şehit edilmiştir. (Şefaati üzerimize olsun)

*   *   *

İmam Hüseyin'in (a.s.) altı erkek, üç kız olmak üzere 9 evladı dünyaya geldi. Hz. İmam Zeynel Abidin (a.s.) hariç bütün erkek çocukları Kerbela'da şehit edildi.

Peygamber Efendimizin, İmam Hüseyin'e özel bir muhabbeti vardı. Selman-ı Farisi'den şöyle rivayet edilir:

"Resul-ü Ekrem (s.a.v.) İmam Hüseyin'i (a.s.) dizlerinin üzerine oturttular ve onu öpüp kokladıktan sonra şöyle buyurdular;

"Sen büyüksün, büyüklerin oğlu ve büyüklerin babasısın. Sen imamsın, imamın oğlu ve imamların babasısın. Sen, Allah'ın delili (burhanı), Allah'ın delili'nin oğlu ve Allah'ın delillerinin babasısın, bunlar dokuz kişidir ve onların sonuncusu Kaimdir (Hz. Mehdi)".

Ebu Hureyre'den de şöyle rivayet edilir; "Hz. Resul-ü Ekrem (s.a.v.) sevgili torunları Hasan (a.s.) ve Hüseyin'i (a.s.) omuzlarına almış bize doğru gelmekteydi. 

Bize ulaştığında şöyle buyurdular; "Bu iki çocuğumu seven beni sevmiştir ve onlara düşmanlık besleyen bana düşmanlık beslemiştir."

İmam Hüseyin'in babası İmam Ali ile birlikte geçen 37 yıllık ömründe babasının adımlarını takip etmiş, O'nu takip ve taklitten zerre sapmamıştır.

İmam Ali halifeliği döneminde yapılan Cemel, Sıffin ve Nehrevan savaşlarına İmam Hüseyin de katılmıştır.

Abisi İmam Hasan'ın imameti döneminde abisine her türlü desteği vermiş ve Muaviye hayatta olduğu sürece Ağabeyi Hz. İmam Hasan'ın (a.s.) barış antlaşmasına sadık kalmıştır. 

Ancak Muaviye'nin ölümüyle birlikte Yezid'in gücü ele almasına karşı çıkıp, Medine'den Mekke'ye gitmek zorunda kalmıştır. Kûfelilerin daveti üzerine ailesi ve az sayıdaki dostlarıyla Mekke'den, Kûfe'ye doğru yola çıkmıştır.

Ancak Kûfelilerin ihanet ve sadakatsizliklerinden dolayı Kerbela'da, Yezid'in ordusu tarafından kuşatılmış ve Aşura günü, İmam Hüseyin (a.s.) ve ashabı (yaklaşık 72 kişi) kahramanca savaştıktan sonra şehit edilmiştir. (Geniş bilgi için bkz. Prof. Dr. Haydar Baş, İmam Hüseyin eseri)

Rabbim şefaatlerine nail olmayı nasip eylesin…