İnanalım mı?

Şimdiye kadar ne söylendiyse tam tersi yapıldı, yapılanların ise sürekli tersi söylendi.

Çeyrek asırdan beri, ekonomide çok isabetli bir yola girildiğini, kararlı bir şekilde yalpalamadan aynı yolda yüründüğünü ve kısa zaman zarfında düzlüğe çıkılacağını, halkın da refaha ereceğini ilgili bakanlar, yardımcıları ve onların yardımcıları şen-şakrak bir şekilde anlattı durdular.

Böylesi toz-pembe tablolar eşliğinde, umut vadeden nutukları dinleye dinleye aylarımızı tükettik, yıllarımızı tükettik ve dönüp bir de sağımıza-solumuza, soframıza-kilerimize baktık ki elimizde-avucumuzda olanları da tüketmişiz.

Mevcut siyasi iktidar, bilmem kaç genel ve yerel seçimi, yaptırdığı yolları, köprüleri, hastaneleri ve havaalanlarını örnek göstererek, bunları bunları yaptık şeklinde propaganda yaparak kazandı ve iktidar ömrünü uzattı.

Millet, yıllar yılı bu söylenenlere inandı, bu propagandalara kandı ve iktidar partisine oy vermeye devam etti.

Uyandığında, kendisi, çoluk-çocuğu ve torunları üzerinde oynanan bu kirli oyunu farketti ama iş işten geçmişti, tüyü bitmemiş yetimlerin hakları olan kamu malını, oğlan yemiş oyuna, çoban yemiş koyuna çoktan gitmişti.

El değiştiren belediyelerdeki rezaletleri lütfen hatırlayın.

Milletin cebinden beş kuruş çıkmadan yaptırıyoruz dedikleri köprülerin, yolların, hastanelerin ve uçuş garantili havaalanlarının oldukça tuzlu faturası, millet bir yana, çocukları bir yana, bilmem kaç kuşak gelecek nesillere çoktan kesilmişti bile.

Ne söyledilerse tam tersini yaptılar, ne yaptılar ve yaptırdılarsa, millete, altından kalkamayacak derecede tuzluya mal ettiler.

Yaşamakta olduğumuz hayat, mecburen uğradığımız çarşı-pazar, bakkal-market, el yakan fiyatlar ve mutfaklardaki yangın, yukarıdan beri söylediklerimizin canlı ispatıdır.

Şimdi, aylardır Gazze'de soykırım sürdüren İsrail ile ticari ilişkiler hususunda, önce 54 kalemde kısıtlamaya gidildiğini, sonra da bu işin bittiğini, bitirildiğini söyleyen sayın iktidara inanalım mı ya da nasıl inanalım?

Diyelim ki söylenenler doğru, diyelim ki gerçekten de söz konusu katil ülkeye gemilerin gidiş-gelişleri sonlandırıldı, peki bu altı aylık dağlar gibi cürümleri kim üstlenecek?

O diyarda katledilen en az 50 bin masum insanın, 25 bin masum çocuğun vebalinden, altı aydan beri o ülke ile ticaretini sürdürenler, bir yandan mitingler düzenleyip diğer yandan da hiç aksatmadan katillerin ekmeğini suyunu, domatesini patatesini, çimentosunu demirini gönderenler nasıl kurtulacaklar?

Geride kalan yıllarda yaptıklarına ve söylediklerine bakarak şimdi nasıl inanalım son sözlerine?