Irmakla imtihan meselesi

Bakara suresinde anlatılan Talut ile Calut kıssası benim zihnimde ta ilkokul yıllarından beri yer etmiştir.

Nasıl mı?

Merhum Hacı Ahmet Karakelle'nin anlatımlarıyla.

Erzurum/Tortum ilçesinin İncedere köyünden olan rahmetli Hacı Ahmet amca, ablamın kayınpederidir ve o vesile ile bizim köye sıkça "Gelin Görmeye" gelmektedir. Oldukça geniş Kur'an kültürüne vakıf olan amcamız her geldiğinde köyün ileri gelenleri, özellikle de onun yaşıtları başına toplanır gece geç saatlere kadar sohbetini dinlerdiler.

O sohbetlerde 'su getir çay getir' hizmetlerinde bulunan biz çocuklar ise elbette kulak misafiri olurduk ve konuşulanları eksiksiz kaydederdik zihnimize.

İlkokula devam ederken ben Kur'an'ı defalarca hatmetmiş olduğum için, Kur'an kaynaklı sohbetler benim dikkatimi daha fazla çekerdi; "demek ki bu ayetin manası böyleymiş" diyerek kendi kendime hayretimi ifade ederdim.

Nice hikmetlerle dolu olan Talut-Calut kıssasını ben ilk defa o merhum amcamızdan dinlemiştim.

Aşağıda mealini okuyacağımız 249. ayette dahi günümüze bakan nice mesajlar var, elbette okuyana ve anlamaya çalışana.

Genelde tüm İslam alemi, özelde ise Türkiye'de yaşayan Müslümanlar dönüp dönüp bu "ırmakla imtihan" kıssasını okumalı ve dersler çıkarmalıdırlar.

Herkes kendisine "benim kendisiyle imtihan olduğum ırmağım nedir?" diye sormalı ve öz nefisinde cevaplamalıdır.

Herkes ve her kesim kendi kendine ve dönüp bir birlerine sormalıdırlar; Calut ordusu ile savaşmak için yola koyulan Talut'un ordusunda bulunuyor olsaydık, susuzluğumuza rağmen, komutanın emrini dinleyerek suya dokunmadan geçenlerden mi olurduk yoksa ırmağa balıklama dalıp içerek ırmağın bu yakasında kalanlardan mı olurduk?

Bugün benzer durumlarda, susamış olduğumuz dünyalıklar karşısında hangi tavrı takınıyoruz, ırmağı karşıya geçebiliyor muyuz yoksa dünyalıklara balıklama dalarak, makam ve mevki sarhoşu olarak ırmağın beri yakasında mı kalıyoruz?

Yani "ırmak imtihanında" karnemiz nasıl?

"Talut ordusunu harekete geçirip sefere çıkınca askerlerine şöyle dedi: "Allah sizi, bir ırmakla imtihan edecektir: İmdi onun suyundan içen benden sayılmayacak; Sadece avucuyla aldığı miktar muaf olmak üzere, Kim onun suyunu içmezse o da benden sayılacaktır. " Derken onların pek azı hariç, varır varmaz ondan içtiler. Talut ile yanındaki müminler ırmağı geçince O vakit beri yanda kalanlar "Bugün bizim Câlut ve ordusuna karşı duracak takatimiz yoktur" dediler. Ölümden sonra diriltilip Allah'ın huzuruna çıkacaklarını bilenler ise şöyle dediler: "Nice küçük topluluklar vardır ki, Allah'ın izniyle, büyük cemaatlere galip gelmiştir. Doğrusu Allah sabredenlerle beraberdir." (Bakara: 249).

"Onlar Câlût ve kuvvetleriyle karşı karşıya geldiklerinde, "Ey Rabbimiz! Bize zorluklara tahammül gücü bağışla, adımlarımızı sağlam kıl ve hakikati inkâr eden bu topluma karşı bize yardım et!" diye dua ettiler.

Bunun üzerine, Allah'ın izniyle onları bozguna uğrattılar. Dâvûd da Câlût'u öldürdü; Allah ona hükümranlık ve hikmet verdi ve istediği her şeyin bilgisini öğretti. Eğer Allah, insanlara kendilerini başkalarına karşı savunma gücü vermeseydi, yeryüzü çürüme ve yozlaşmaya maruz kalırdı. Allah, bütün insanlara karşı sınırsız lütuf sahibidir." (Bakara: 250-251).