Kalemim elemime tercüman olabilseydi

Ağırlığı altında ezilir kalırdı, bir harf dahi yazamaz büzülür kalırdı, mürekkebini salıverir de çözülür kalırdı, hislenir duygulanır da üzülür kalırdı.

Kalemim elemime tercüman olabilseydi; elemimi anbean, günbegün artıran ve katlayan gelişmelerden ötürü beyaz kâğıda nokta koymaktan bile kaçınır ve çekinirdi.

Kalemim elemime tercüman olabilseydi; içinde bulunduğumuz yüz yılın ilk çeyreğinde hassaten kurumsallaşan münafıklıktan ötürü hayatın her alanına yayılan nifak karanlığını, zifiri karanlığını yazmaya asla cesaret edemezdi.

Kalemim elemime tercüman olabilseydi; feryadı arşa dayanmış bulunan mazlumların çığlıkları arasında hareket etmekten dahi hayâ ederdi ve vazgeçerdi yazmaktan.

Kalemim elemime tercüman olabilseydi; mazlumların arşa dayanan çığlıklarından daha çok, mazlum ve masum çocukların katledilmesinin ardından timsah gözyaşları döken, çağın zalimlerinin destekçilerine alkış tutan münafıkların utanmazlığı karşısında kıpkırmızı kesilir de mavi mürekkebi kırmızıya dönerdi.

Kalemim elemime tercüman olabilseydi; elemimin yakıcılığından en azından bir kısmını üzerine alabilseydi, elemimi paylaştırarak azaltacak üç-beş insan bulabilseydi, yangınını dindirecek bir yol, bir çare bilebilseydi, elemlerin paylaşıldığı bir meydana destursuz dalabilseydi, yazdıklarıyla elem derdine derman karabilseydi, kılabilseydi…

Kalemim elemime tercüman olabilseydi; asırlar içinde oluşturmuş oldukları kalın ve ses geçirmez mezhepçilik duvarları arkasında bir birlerinin acılarını, ıstıraplarını ve çığlıklarını duymayan çağdaş Müslümanların, sadece sayılardan ibaret olan çağdaş İslam ülkelerinin dünyaya yaydıkları olumsuz enerjilerden ötürü belki güneş dahi hicap eder, bulutlar ardına perdelenirdi.

Kalemim elemime tercüman olabilseydi; elemim ve ıstırabımın ağırlığından, sarsıcılığından ve yakıcılığından ötürü, ateş görmüş çam dalı gibi kıpkırmızı olurdu, belki de beyaz kâğıdı maviye boyamaya mecali dahi kalmazdı.