Kapitalizm ve terör

Suruç, Ankara ve ardından Fransa'da yüzlerce insanın ölümüne neden olan kanlı olayları yaşadık. Batı, doğudaki terör olaylarından rahatsız değildi; ama Fransa'daki terörle birlikte ateşin bacayı sardığını veya saracağını anladı. Aslında küresel olan terörü, bir bölgeye sıkıştırıp öyle değerlendirmek bence bile bile yanlış sonuçlara gitmek olur ki gidildi de, gidiliyor da.Kalkınmış ülkeler, "Dünyayı korkutan bu eylemin nedeni ne?" sorusunu sormaya ve yanıtını aramaya başladılar. Bu konunun ilginç çıkışını G20 toplantısında Ali Koç yapmıştı. "Dünyadaki ve özellikle geri bıraktırılmış ülkelerdeki terörün esasını kapitalizm oluşturmaktadır. Eşitsizliğin ortadan kalkması için kapitalizm ortadan kalkmalıdır" demişti. Buna benzer bir yaklaşımı da Kale Grubu Yönetim Kurulu Başkanı Zeynep Bodur Okyay dile getirdi. Okyay, "Bir türlü azaltılmayan gelir dağılımındaki adaletsizlik terörün yolculuğunu hızlandırdı. Ya vahşi kapitalizme dur diyeceğiz, refahı yeryüzüne yayacak bir kapsayıcı büyüme dönemine gireceğiz ya da terörün yarın hangi ülkenin başkentinde görüneceğine ait papatya falı açmaya devam edeceğiz" açıklamasını yaptı. Biliyoruz ki küreselleşmenin sadece paranın, yatırımın ve teknolojinin değil, nefretin ve kötülüğün yayılmasına da neden olmaktadır. Vicdanlı büyüme sağlanmadıkça ve gelir dağılımındaki uçurumlar azaltılmadıkça terörün ortadan kalkması bence hayaldir. Bir ülkenin kişi başına düşen ulusal geliri 70-80 bin dolar olacak, başka bir ülkede insanlar yıllık bin doların altında gelirle idare edecek. Değişik biçimde belirtirsem, bir ülkede yaşayan insanların çok azınlığı ulusal gelirin yüzde seksenini kendi aralarında paylaşacak; nüfusun yüzde sekseni ise gelirin yüzde yirmisi ile yetinecek ve peşinden de o ülkede de barıştan huzurdan söz edilecek. Buna örnek kendi ülkemizi gösterebiliriz.Elbette ki kapitalizm terörün tek nedeni değildir. Ülkede yaşayan farklı dil, din ve ırktan insanlara eşit davranmamak da terörün bir başka nedenidir. Geçenlerde "Terör" hakkındaki yazımda da belirttiğim gibi bir düşünür diyor ki: "Teröristler, hayal kırıklığına uğramış ve tatmin olamamış kişilerin anlamsız buldukları hayatlarına, anlam katabilmek için kendilerini kurban edebilen kendi ideolojilerinde inançlı kişilerdir." Fanatik kimliklerini, grup kimliğinde eriten bu kişiler, aslında kendilerinden kaçmaktadırlar. Bu insanlar için kesin gerçek yoktur. Daha fazlasını istedikleri gibi tüm gerçekleri tekeline alırlar. Bireysel olarak ise yalnız yaşamın anlamsızlığından yakınırlar. Onun için kendilerini, kendisi gibi düşünen inançlı kişilerin içine atarlar. Çünkü toplu hareketin onlara kesin kurtuluş vaat ettiğine inanırlar.Terörist için yakma, yıkma, öldürme meşru bir olaydır. Çünkü bunlar kendilerinin dışındaki insanlara nefretle bakarlar. İşte bu duygu teröristleri bir arada tutan tutkal görevi görür. Nefreti bir siyasal yapı olarak gördüklerinde karşılarında olan herkese nefretle bakarlar. En kısa zamanda ise nefreti şiddete çevirirler.Mazlumun zalimi, mağlubun galibi taklit etmesi; öfkeyi nefrete, nefreti şiddete dönüştürüyor. İşte bu kez şiddet örgütlenmiştir. Ve teröre dönüşmüştür. Kaynağını yönetimdeki kişilerin yönetim biçimi ve istilacı ülkelerin sözde demokrasi getireceğim diye o ülkede savaş çıkarması sonucu, karşılarında onları taklit eden aynı şiddeti uygulayan teröristleri bulurlar.Ortaya çıkan gerçek şu ki: Paylaşımcı eğitim yapılmadıkça, paylaşımcı gelir dağılımı sağlanmadıkça zorla terörü yok etmek kolay olmayacaktır.Umarım ben yanılırım.