Kazanma ve kaybetmeye dair bir ölçü

Kazanmak veya kaybetmek... Göreceli iki kavram? Neye göre kazanmak? Neye göre kaybetmek? Öyle olaylar vardır ki, olayın başlarında kazanan gibi görünenlerin asıl kayıp edenler olduğu zamanla orta çıkmaktadır. Mesela?Hz. Ali ve ona baş kaldıran Muaviye. Muaviye saltanat için, koltuk için İmam Ali'ye, Sıffın savaşında, İslam ordusuna kılıç çekerken, bunu din adına yaptığını söylemeyi de ihmal etmedi. Sıffın savaşında Veysel Karani Hazretleri gibi birçok sahabenin katili oldu. Neticede yenileceğini anladığında yeni bir oyun sergileyerek Kuran yapraklarını mızraklarının ucuna taktı. Savaş durdu. Muaviye yenilgiden kurtulduğunu düşünse de, o an yenilmişti, kaybetmişti? İbn-İ Abbâs  anlatıyor: "Ben çocuklarla birlikte oynuyordum. Derken Resulullah (sav) geldi. Ben hemen bir kapının arkasına saklandım. (Beni orada bulup) enseme dokundu."Muâviye'ye git! Onu bana çağır!" dedi. (Ben derhal gittim ve) geldim: "O yemek yiyor!" dedim. Resulullah (sav) tekrar: "Git, Muaviye'yi bana çağır!" diye emrettiler. Ben (yine gidip) döndüm ve: "O yemek yiyor!" dedim. Resulullah tekrar: "Git! Muaviye'yi bana çağır!" diye emrettiler. Ben yine gidip geldim ve: "O yemek yiyor!" dedim. Bunun üzerine: "Allah onun karnını doyurmasın!" buyurdular." (Müslim, Birr 96, (2604).)Peygamberimizin bu sözüne (bedduasına) muhatap olan Muaviye doymadı. Hz. Ali'nin kanını döktü doymadı, Hz Hasanı Şehit etti doymadı. Muaviye, kendini Halife ilan etti, Saltanatını korumak için dini kullandı.  Peygamberimizin ağzından hadisler uydurdu, camilerde Ehli Beyt'e küfrettirdi? Bir türlü dünyaya doymadı?Oğlu Yezid'de babası gibi  Ehl-i Beyt'e ve Ashaba kastetti. Kerbela'da Peygamber soyunu yok etmeye kalktı. 30 bin kişi ile birlikte Hz Hüseyin ve yarenlerini şehit etti. Haber kendisine ulaştığında ise hemen iki rekat şükür namazı kıldı. Artık Yezidin önünde durabilecek kimse kalmamıştı, Yezid kazanmıştı (!) kendini öyle görüyordu. Yezidin sarayına zincire vurulmuş bir şekilde getirilen Hz. Ali'nin kızı Hz Zeynep ise gerçeği Yezid'in suratına haykırdı. "Ey Yezid!  Bizi aç ve sefil bıraktığına, bizim varlığımızı tehlikeye soktuğuna mı inanıyorsun gerçekten? Bağlanmış ve zincire vurulmuş halimizle huzurunda bizi el pençe divan durdurmakla bizi zavallı tutsaklar durumuna düşürdüğüne, ya da bu yolla bizim üstümüzde egemenlik kurduğuna mı inanıyorsun? Allah katında bizim itibarımızı yitirdiğimizi, gözden düştüğümüzü, buna karşılık sizin de yüceldiğinizi, şereflendirildiğinizi mi düşünüyorsun? Sizin dış görünüşteki başarınızın yüce şerefinizden ya da üstün konumunuzdan ileri geldiğini mi sanıyorsun? Kibirli ve basiretsiz kılığına bakmadan buna mı dikmişsin gözünü? Dünya âlemi elde ettiğine, bütün cihan üstünde nüfuz sahibi olduğuna mı inanmaya başladın yoksa? Dalavere işlerinizin düzlüğe çıktığını ve kendini ülkenin efendisi, devletin de yöneticisi olduğunu mu sanıyorsun? Bekle, bekle? Cahilin cühelanın aklını çeliyorsun. "(Allah'ın 'inkâr edenler) kendilerine vermiş olduğumuz sürenin sakın kendileri için hayırlı olduğunu sanmasınlar. Biz, onlara ancak günahları çoğalsın diye süre veriyoruz Küçültücü azap onlaradır" (Al-i İmran: 178) diyen buyruğunu nasıl da unutursun" diyerek, Yezid'in asıl kayıp eden kişi olduğunu haykırıyordu.Tarihi olaylar, olguları itibariye devam ederler. Şimdilerde seçim meydanlarında zafer kazananlar, dillerinden dini düşürmeyenler, seçim kazandığı için kameralar önünde şükür namazı kılanlar, yaptıklarını Muaviye'nin, Yezid'in yaptıklarıyla kıyaslasınlar. Fark var mı, yok mu? Cevabı icraatlarınız verecektir. İşte o zaman akledebiliyorsanız "kazanıp veya kaybettiğinizi" anlarsınız?