'Kitap'tan ayrı düşmek bütün düşüşlerin başlangıcıdır

Kerim Kitaptan ayrı düşmenin, o eşsiz ışık kaynağına uzak durmanın hiç bir gerekçesi olamaz.
"Ben bakanım bakacak çok işlerim var" türünden mazeretlerle o bilgi ve bilinç kaynağından uzak durmak hayatın bütün alanlarında sırat-ı müstakimden, ana caddeden uzaklaşmalara sebep olmaktadır.
"Ben başbakanım bakacak baş işlerim var" cinsinden grekçelerle o ışık kaynağına günlerce yaklaşmamak zifiri karanlıkları beraberinde getirmektedir.
Günlük hayatın koşmalarını, koşuşturmalarını, kargaşasını ve yoğunluğunu ileri sürerek sadece Ramazandan Ramazana o hidayet kaynağı ile temasa geçmek, senenin diğer zamanlarını onsuz geçirmek çeşitli engellere toslamaları, korkunç uçurumlara yuvarlanmaları da beraberinden getirmektedir.
O eşsiz ışık kaynağına yoğunlaşanlar bilirler ki o zaten tüm insanlığı zifiri karanlıklardan aydınlığa çıkarmak için inzal olmuştur, hem karanlıklar içinde debelenmek hem de ışığa yönelmemek elbette akıl kârı değildir:
"Elif, Lâm, Râ. Bu, Rab'lerinin izniyle insanları karanlıklardan aydınlığa, Aziz ve Hamîd (üstün kudret sahibi ve her işi övgüye lâyık olan) Allah'ın yoluna, göklerde ve yerdeki her şeyin sahibinin yoluna insanları çıkarman için sana indirdiğimiz bir kitaptır. Kendilerini bekleyen o çetin azaptan ötürü vay o inkârcıların hallerine! Vay onlara ki, âhirete inanmalarına rağmen, bile bile dünyayı âhirete tercih ederler. İnsanları Allah yolundan çevirir de o yolu eğri büğrü göstermek isterler. İşte onlar haktan, doğru yoldan çok uzak bir sapıklık içindedirler." (İbrahim: 1-3).
"Allah inananların dostudur, onları karanlıklardan aydınlığa çıkarır. İnkâr edenlerin dostları ise tâğûttur; onları aydınlıktan alıp karanlıklara götürür. İşte onlar cehennemliklerdir. Onlar orada uzun süreli kalırlar." (Bakara: 257).
"Sizi karanlıklardan aydınlığa çıkarmak için, kulu Muhammed'e açık seçik ayetler indiren O'dur. Şüphesiz O, size karşı çok merhametli ve şefkatlidir." (Hadid: 9).
Karanlıklar, hem de zifiri karanlıklar içinde biri birini boğazlayan, birbirinin boğazına sarılan ama aynı zamanda "ayat-ı beyyinatı" da yanlarında taşıyan Ümmet-i Muhammed'in durumu gerçekten içler acısıdır.
Geçmiş ümmetlerin yaptığı ve Kerim Kitabımızın altını çizerek kınadığı gibi, dinlerini paramparça etmişler, guruplara ayrılmışlar ve sözde bilginlerin önlerine yuvarladıkları engelleri bir türlü aşamıyorlar ve mezhepçilik bataklığında debelenip duruyorlar.
Karanlıklardan aydınlığa çıkmanın yegâne yolu, tek çaresi olan "Kitaba", ışığın kaynağına yönelip çıkış yolu aramayı da ne yazık ki akıl edemiyorlar.
Kargaşaya, kavgaya, birbirine kuyu kazmaya vakit buluyorlar da Kitaba yönelmeye vakit bulamıyorlar.
Hileye-hurdaya, gıybete-dedikoduya, çalmaya-çırpmaya, birbirlerini haklarına tecavüz etmeye vakit buluyorlar da ışığın kaynağına yönelmeye vakit bulamıyorlar.
Fesübhanallah.