Manevi mimar Hacı Ömer Hüdai BabaI

Elaziz'in manevi mimarı olarak tanımladığımız Hacı Ömer Hüdai Baba'nın hayatını ve sosyal etkilerini hazırladığımız bu süreçte birkaç aydan beri yazılarımıza ara vermek zorunda kaldık. Bu yüce gönüllü insanın örnek yaşamı; milletimize ve bize bir ışık olacağı kanaatinde olduğumuzdan, öncelikle hayatını daha sonra da manevi ve sosyal etkilerini bir yazı dizisi şeklinde bu sayfadan vermeye çalışacağız. Aslen Elazığ'ın merkeze bağlı eski adı "Mürü" yeni adı "Yünlüce" köyünde doğmuştur. Çocukluğu ve gençliği bu köyde geçer. (Aydoğmuş, Günerkan  Harput Kültünde Din Alimleri Manas Yay,S. Elazığ, s.200?201).Bazı kaynaklarda 1811 (1226) yılında doğduğu da kayıtlıdır.Hacı Ömer Hüdai Baba, 1821 (1237) yılında Harput'un Mürü köyünde doğmuştur. Babası Kaymazzade İbrahim Efendi'dir. Nesilleri Hz. Hüseyin vasıtasıyla Peygamber Efendimize (s.a.v.) ulaşmaktadır. Lakapları, "Kaymakamzade veya Kaymazzade" diye söylenir. (Ayten, Yunus, Hacı Ömer Hüdai Baba Köğengi, Sahabeden Günümüze Allah Dostları, Şule Yayınları, İstanbul, 1996, IX, 9.S.269).İlk gençlik çağlarında Kur'ân?ı Kerim'i hatmetmiş ve Peygamberimizden ve salihlerden etkili dualar ve delail?i şerif okumaya devam ederek, maneviyat önderlerinin sohbetlerinden feyz ve ilham almıştır.Olgunluk seviyesine varınca Kur'an?ı Kerim'i okuyup hatmettikten sonra Peygamberimizden ve salihlerden gelen etkili dualar ve delail?i şerif okumaya devam etmişler ve sonunda duydukları manevi bir zevk ile ülkenin salih zatlarıyla görüşüp sohbetlerinde saçılan manevi kıvılcımlar ile ünlü şeyhimizin mutlu kalbindeki sevgi ve ilahi aşk tutuşmuş, o kadar ileri varmıştır ki sonunda şeyh hazretleri müthiş bir aşk ateşi ile yanmaya başlamıştır. Oluşan ruhsal zevk kendilerini halsiz bırakarak olgunluğa eriştirmiştir. Genç yaşta gönüllü olarak Erzurum Askerlik Ocağı'na kaydoldu. Kısa zaman sonra "kırk serdarlığa" kadar yükseldi. Askerlerine iyi davranır, rahat yerlerde yatırırdı. Sabahlara kadar gözlerine uyku girmezdi. Cenab?ı Hakk'ı zikrederek durmadan ağlardı. Kendisi de düşman bildiği nefsiyle mücadeleye giriştiği için çakıl taşlarının üzerinde yatardı. Kaputunu başına çeker, sabaha kadar Cenab?ı Hakk'a taat ve ibadette bulunur, durmadan ağlayıp, zikrullah ile meşgul olurdu. (Ayten, Yunus, a.g.e. s.269).Allah'a (c.c.) sık sık şöyle dua ederdi:"Ey ulu Rabbim! Senin merhametin sonsuz deryadır. Şu yatan kullarının hüzün ve kederlerini bertaraf eyle. Onları hüzün ve kederlerini gider, mücrim kuluna kerem kıl. Ey Âlemlerin Rabbi olan Allah'ım! Onları ve cümle kullarını cevr ü cefadan uzak eyle. Kullarına her iki dünyanın iyiliklerini ve güzelliklerini lutuf ve ihsan eyle. İki cihanda zevk ve sefalâr içinde yaşamalarını nasib eyle."O büyük bir gönüle sahipti. Onun duaları ilk dönem ashabın ve zahitlerin yapmış olduğu dualar gibidir. Bu dua öyle azımsanacak boyutta olmayıp Hacı Ömer Hüdai Baba'nın daha talebelik yıllarındaki yüceliğinin bir ispatıdır. Rabbim himmet ve şefaatlerine erdirsin?Bir gece uykusunda üç manevi kişi görünerek zahir hizmetlerinin sona erdiğini, manevi hizmetlerle görevlendirildiğini, bu mana yolunda ilahi feyzlere ereceği gibi nice nice Allah aşklarına kılavuz olup mana yolunda yürümelerine, böylece feyzinin dünyaya yayılacağına emir ve işaret ederek gözden kaybolmuşladır.