Menzilet Hadisi

Bir önceki yazımızda, "Ehl-i Beyt'in Nuh'un gemisine benzetildiği" Sefine Hadis-i Şerifini incelemiştik ve Müslümanların hangi çağda yaşıyor olurlarsa olsunlar asla mezhep ve meşrep farkı gözetmeden Ehl-i Beyt gemisine binmelerinin mutlak bir mecburiyet olduğuna dikkat çekmiştik.Bilindiği gibi Ehl-i Beyt, âlemlere rahmet Hz Muhammed Mustafa aleyhisselamın ev halkı demektir ki, merkezinde bizzat kendileri olmak üzere, "babasının anası" diye vasıflandırdığı Hz. Fâtıma validemiz, onun muhterem eşi Hz. Ali ve onların çocukları Hz. Hasan ve Hz. Hüseyin aleyhimüsselamdan oluşmaktadır.Mübahale ayeti diye bilinen Al-i İmran suresinin 61. ayetinin nüzulünün ardından Peygamber Efendimizin sevgili kızını, damadını ve iki torununu alarak Necran Hıristiyanlarının karşısına çıkmış olması, Ehl-i Beyt'in kimlerden oluştuğu tartışmasına da son noktayı koymuştur.İmam Musa Kâzım şöyle demiştir:"Hiçbir kimse, Allah'ın emri gereği yapılan bu mubahale (karşılıklı lanetleşme) zamanı, Hz. Peygamberin Hıristiyanlar karşısında Ali b. Ebi Tâlib, Fâtıma, Hasan ve Hüseyin (a.s)'dan başka Müslümanlardan bir kimseyi bile buna katmış olduğunu iddia etmemiştir?""Ey Ehl-i Beyt! Allah sizden kiri gidermek ve sizi tertemiz, pampak yapmak istiyor" (Ahzab: 33) ayet-i kerimesi ile tertemiz ilan edilen o kutlu ailenin reisi Hz. Ali (k.v) hakkında irad edilen yüzlerce hadis-i şeriften birisi de Menzilet Hadisidir:Âlemlerin Efendisi aleyhisselam, Hz. Ali (k.v)'ye hitaben şöyle buyurmuştur:"Senin bana olan menziletin, Harun'un Musa'ya olan menzileti gibidir ama Benden sonra nebi yoktur."Bu Nebevi benzetmeden hareketle Harun (a.s)'ın Musa (a.s)'a olan menziletine, konumuna baktığımız zaman Musa'nın Harun'u Allah'tan dilediğini, ona da risalet verilmesini ve kendisine vezir kılınmasını talep ettiğini görüyoruz:"Musa, 'Rabbim! Göğsümü genişlet, işimi kolaylaştır, dilimin düğümünü çöz ki sözümü iyi anlasınlar. Ailemden kardeşim Harun'u bana vezir yap, beni onunla destekle, onu görevimde ortak kıl ki Seni daha çok tesbih edelim ve çokça analım. Şüphesiz Sen bizi görmektesin' dedi."(Ta-Ha: 25-35)."Rabbim! Doğrusu beni yalanlamalarından korkuyorum; göğsüm daralıyor, dilim açılmıyor. Onun için Harun'a da elçilik ver. Onların bana isnat ettikleri bir suç da vardır. Beni öldürmelerinden korkuyorum, demişti." (Şuara: 12-14).Hz. Ali (k.v)'nin daha çocukluk çağında iken, Son elçinin veziri, yaveri ve yardımcısı olarak ilan edildiğini "Ed-Dar" hadis-i şerifinden anlıyoruz."En yakın akraba ve hısımlarını uyar" (Şuara: 214) ayet-i kerimesi inzal olunca, Peygamber Efendimiz akrabalarından yaklaşık kırk kişiyi amcası Hz. Ebu Tâlib'in evinde topluyor, onlar için bir koyun budu, biraz ekmek ve biraz da sütten oluşan bir sofra hazırlıyor ve onlar bu duruma gülerek; "Muhammed bir kişilik bile yemek hazırlamamış" diyorlar ki içlerinden tek başına bir deve yavrusu yiyecek olanları varmış.Peygamber Efendimiz, "külu Bismillah" deyip "yiyin" buyuruyor ve herkes yiyip doyduktan sonra bir hutbe irad ediyor ve son kısmında şöyle buyuruyor:"Ey Abdulmuttaliboğulları! Allah-u Teâlâ Beni bütün insanlara, özellikle de size peygamber olarak gönderdi. Ben de sizi iki cümleyi söylemeye davet ediyorum. Öyle iki cümle ki, dilde hafif ve kolay, terazide ağır ve değerlidir. Siz bu cümleleri söylemekle, Arap'a ve Arap olmayana malik olacaksınız. Onlar emrinize girecek ve bütün milletler emrinize itaat edecektir. Bu iki cümle ile cennete girecek ve cehennemden kurtulacaksınız. Bu iki cümle; Allah'ın birliğine ve benim peygamberliğime şahadet etmenizdir. Kim (ilk şahıs olarak) bu davetimi kabul eder ve Bana yardımda bulunursa o Benim kardeşim, Benden sonra vezirim, vârisim ve halifem olacaktır."Resûlullah bu son cümleyi üç kez tekrarladı, üçünde de Hz. Ali'den başka cevap veren olmadı.Bunun üzerine Peygamber Efendimiz şöyle buyurdu; "Ali Benim kardeşim, vasim ve aranızdaki halifemdir."