Mutmain olmuş nefs

Ölüm hem kendisinden korktuğumuz ve hem de merak ettiğimiz bir kavram. Kimi zaman ölümümüzün çok güzel olacağına dair ilhamlar alabiliyoruz. O zaman ölmek için sabırsızlanıyoruz desek yeridir. Ancak ölmeden önce mutmain bir nefse erişme isteğimiz de söz konusu. Kimi zaman Ya Rabbi dünya sürgünümü fazla uzatma " diyerek kimi zaman da "Aman nefs-i mutmainne'ye ermeden canımı alma" diyerek dua ediyoruz."Allah'ın huzuruna tam liyakat, ancak nefs-i mutmainne mertebesine ulaşınca mümkün olabilmektedir. Nefs-i mutmainne mertebesine ulaşmayan bir insan tam ve kamil bir Müslüman, tam ve kamil bir insan olamaz. Kısacası Allah'ın (c.c.) huzuruna varmaya tam liyakat kazanamaz. Nefs-i mutmainne noktasına varanlar ise bizzat şanı yüce olan Allah'ın hitabı ile Huzur-u ilahi'ye çağrılırlar. Nitekim şanı yüce olan Allah buyuruyor ki: "Ey menfi ihtiraslardan arınmış ve hakikate ermiş ruh! Dön Rabb'ine, sen O'ndan razı, O da senden razı olarak?" ( Fecr, 27-28) Allah'a (c.c.) layık bir kul olmaya talip olan her bir Müslüman önce kendisini, kendi yapısını, kendi hilkatini tanımalı, sonra da nefsin derecelerinde basamak basamak yükselerek, Allah'ın huzuru demek olan nefs-i mutmainne mertebesine ermelidir." (Müzekkin-Nüfus, Eşrefoğlu Rumi, s. 39)Prof. Dr. Haydar Baş Bey ise nefs-i mutmainne hakkında şunları yazıyor: "İnsan çalışması, ibadeti, teslimiyeti ve kamil bir insanın himmeti ile bu makama gelir. Kamil bir zat ile ilgisi olmayanın nefsinin mutmain olması mümkün değildir. Zira bu makam nefsin karanlık aleminin idam edildiği vadidir. Bir başka ifade ile insanın kendini inkarıdır. İnsanın nefsi mizacını, karakterini mentalite ve tarz olarak inkarıdır veya idamıdır. Onun için bir kamil olmadan bu hal mümkün değildir. Bu hal ve makamda hazineler unutulur, hep ötesi düşünülür. Bu durumda nefis mutmain olmuş, gönül de huzur-u Rasulüllah'a varmıştır. Her an Peygamber aşkı artar, gittikçe korlaşan bu sevda saliki Peygamber huzurundan ayırmaz." (İslam ve Mevlana, s. 127)