Ne ektiniz de neyi biçiyorsunuz?

Üniversitelerle ilgili sınavlar öğrencilerin olduğu kadar velilerin de korkulu rüyasıdır. Veliler, çocuklarının, öğrenciler ise zevk alacakları okula girme heyecanı yaşarlar. Okul eğitimi, yetmedi dershane ve üstüne üstlük özel dersler derken, o öğrenci gençliğini yaşamadan dört yıl boyunca koşar durur o dersten o derse; o sınavdan o sınava.

Öğrencilik, özellikle üniversite öğrenciliği, keyifli bir dönemdir. Hele arzu ettiğin fakülteyi kazanmışsan ve derslerini önüne katmışsan yeme de yanında yat. Bir de buna yeme içme; barınma ve sosyal etkinlikler açısından ekonomik sorunun da yoksa gerçekten öğrencilik keyif alınan iştir.

Bu yılın tablosuna baktığımız zaman farklı manzaralar karşımıza çıkıyor.  Gençlerimiz, iki yıldır karanlık bir yolda yürüdüler. Uzaktan eğitim diye uyduruk bir sistemle gençlerimizi oyaladık. Birçok öğrencimizin bilgisayarı, birçok öğrencimizin ise yararlanacağı interneti de yoktu. 

Ben, bir eğitimci olarak yüz yüze yapılamayan eğitimi, eğitim olarak kabul edemiyorum. Sınıfta defter, kitap kokusunu içine çekemeyen bir öğrencimizin öğrenciliğini yaşadığını düşünemiyorum. Kara tahta, tebeşir tozu, karşısında örnek bir öğretmen görmeyen öğrenciyi öğrenci olarak düşünmek bile istemiyorum.

Şimdi bu koşullardaki öğrencilerin önüne sınav sorularını koyduk. YÖK Pandemi dönemini  esas almamış olacak ki hazırlanan sorular hiç de kolay  değildi. Sınav, hazırlanan sorular yönünden YÖK ile MEB arasında uyum yok gibi.

Arayış içinde olan bu gençlerimizi, öğrencilik dönemlerinde mutlu görmek olanaklı değil. Geçen yıllarda  kazandıkları  üniversitelerden mutlu olamayan öğrenciler var da bu seneki öğrenciler kazandıkları okullarından mutlu mu olacaklar? İncelediğimizde ilk 10 tercihine girenlerin sayısı 100 bini geçmiyor.

Sözde dershaneleri kapattık. Hayır, kapatmadık isim değiştirdik o kadar. Bu iki yıl içinde dershaneler de zor durumda kaldı. Kirasını ödemede, öğretmen maaşlarını ödemede  epeyce zorlandılar. Bu koşullarda üniversiteye hazırlık merkezleri de başarılı olamadı. Olamazdı da. Devlet bu ve bunun gibi kurumları korumak kollamak zorunda idi. Ama gereği yapılmadı.

Ders programları tamamlandı mı? Tamamlandı deseler de kim inanır ki? Ders müfredat programları bitirilmiş gibi hareket edilerek hazırlanan sorular, elbette ki öğrencilere zor gelmiştir. Bu kadar zor sorularla neyi kanıtlıyoruz Allah aşkına? İki yıldır lise üçüncü ve dördüncü sınıf öğrencilerine ne verdik de ne istiyoruz? Ne ektik de neyi biçmek istiyoruz? Amaç, öğrencilerimizi özel üniversitelere girmeleri için mi soruları zorlaştırıyoruz?

Meslek Lisesi öğrencileri puan açısından yine sonlarda yer  alacaktır. Kusuru kat sayılarda buluyorlardı. Kat sayılar kalktı peki değişen ne oldu? Ben uzun yıllar dershanecilik yaptım. Bir fen lisesi, bir Anadolu lisesi hatta düz lise öğrencisi ile meslek lisesi öğrencisinin matematik, fizik-kimya gibi derslerden eşit bilgiye sahip olması mümkün mü? Ama sınavlarda aynı sorular soruluyor ve aynı sonuç isteniyor. Kısaca eşit koşullar yaratılmadan yapılan sınav, adil olamıyor. Sonuç olarak okul türlerine göre sıralamada meslek liseleri ilk 15'in içinde hiç olamadılar ve yine de olamayacaklar. En başarılı liselere baktığımızda ilk sırayı fen liseleri alıyor. Onları Anadolu Liseleri ve Kolejler takip ediyor.

Eğitime siyaseti sokmamalıydık. Şirin görünmek ve o okulları kendi siyasi yapılanmasının arka bahçesi görmek yanlışlığına düşmemeliydik. İmam Hatip Okullarına tüm üniversitelere girme hakkı verdik diye meydanlarda övünmek ayrı iş, gerçeği görmek ise ayrı iştir.

Meslek liselerinin kuruluş amacı ara eleman yetiştirmektir. O öğrenci, yaşamını ara eleman olarak devam ettirmek istediği için meslek lisesini seçmiştir. Siyasi kazanım için bu gençleri neden zorluyor ve onları toplumda neden kendine güvensiz yapıyoruz? Bunun vebalini kim taşıyacak?

Eğitim bilimsel bir iştir. Bırakalım da bu işle eğitim uzmanları ilgilensin, siyasetçiler değil.

Bilmem görüşüme katılır mısınız?