Nübüvvete ve Resûlullah’a yapılan itirazlar

Prof. Dr. Haydar Baş, "Din Tahripçilerine Kur'an-ı Kerim'in Cevabı" eserinde Yahudilerin nübüvvete ve Resûlullah'a itirazları hususunda şu bilgileri veriyor:  

"Yahudilerin Hz. Muhammed (sav)'in peygamber olduğunu yakînen bildikleri halde O'na itiraz etmeleri:

Yahudiler, ahir zaman peygamberinin vasıflarını Tevrat'ta görmüşler; hatta O'nun Mekke tarafından geleceğine bile inanmışlardı. Fakat Peygamberimiz (sav) gelince, O'na inanmadılar, hatta O'nun en azılı düşmanı oldular. Zira onlar, Hz. Peygamberin kendi içlerinden çıkacağını umuyorlardı. Ayrıca gelecek peygamberi kendi maksatları doğrultusunda kullanarak Araplar'a hakim olmak, saltanat kurmak istiyorlardı. O'nu şahsi menfaat ve çirkin maksatlarına alet edemeyince O'na karşı cephe aldılar. Bununla da yetinmeyip ona itiraz ve iftira ettiler ve en büyük düşman oldular. 

Kur'ân-ı Kerim bunu şöyle anlatır: "İman edenlere düşmanlık bakımından en şiddetlilerini Yahudiler ve şirk koşanları bulursun." (Mâide: 82).

"Daha önce kâfirlere karşı zafer isterlerken kendilerine Allah katından ellerindeki (Tevrat'ı) doğrulayan bir kitap gelip de, (Tevrat'tan) bilip öğrendikleri gerçekler karşılarına dikilince; bunu inkâr ettiler. İşte Allah'ın lâneti böyle inkârcılaradır." (Bakara: 89).

"Allah'ın kullarından dilediğine peygamberlik ihsan etmesini kıskandıkları için; Allah'ın indirdiğini (Kur'ân'ı) inkâr ederek kendilerini harcamaları ne kötü bir şeydir. Böylece onlar, gazap üstüne gazaba uğradılar. Ayrıca kâfırler için alçaltıcı bir azap vardır." (Bakara: 90).

"Kendilerine kitap verdiklerimiz O'nu (Resûlullah'ı) kendi oğullarını tanıdıkları gibi tanırlar. Kendilerini ziyan edenler var ya, işte onlar inanmazlar." (En'âm: 20).

Resûlullah (sav) Midras'ın evinde Yahudileri İslâm'a çağırdı. Yahudilerden Nu'aym b. Amr ve Hars b. Zeyd sordu: "Sen ne din üzerindesin ya Muhammed?" 

Peygamberimiz (sav): "İbrahim milleti ve dini üzerindeyim" buyurunca, onlar: "İbrahim Yahudi idi" dediler. Bunun üzerine Peygamberimiz (sav), "O halde Tevrat yanınızda, getirin bakalım" buyurdu; getirmediler. (M. Hamdi Yazır, a.g.e; c: II, s: 335). Bu hadise üzerine şu ayet nazil oldu: "Görmüyor musun kitaptan kendilerine bir nasip verilen kimseleri ki, Allah'ın kitabı aralarında hükmetsin diye çağırılıyorlar da, sonra onlardan bir grup dönüp yüz çeviriyorlar?" (Âl-i İmran: 23).

Resûlullah'ı imtihana 

kalkışmaları:

Yahudiler, bir zina olayının hükmünü verme konusunda Hz. Peygamber'e muhatap olup onu şartlı dinleyip zor durumda bırakmaya kalkıştılar. Olay şöyle gelişti:

Medine'de Yahudi toplumu içinde meydana gelen bir zina hadisesi üzerine, içlerinden bazıları; "Muhammed'e gidin, taşlama cezası (recm) dışında bir ceza verirse; bunu kabul eder ve Allah'a karşı bir delil olarak kullanırız" dediler. Peygamber (sav) hemen hüküm vermedi. Manevi baskı ile onları sıkıştırdı ve Tevrat'ta bu suçun cezasının recm olduğunu itiraf ettirerek onların oyunlarını bozdu. (Taberî, Câmiu'l Beyan, c.VI, s.141).

Şu âyet-i celîle bu olay üzerine inmiştir: "Ey Resûl, kalpleri iman etmediği halde ağızlarıyla (inandık) diyen kimselerden ve Yahudilerden küfür içinde koşuşanlar (ın hali) seni üzmesin, onlar durmadan yalana kulak verirler ve sana gelmeyen (bazı) kimselere kulak verirler; kelimeleri yerlerinden kaydırıp değiştirirler. 'Eğer size şu verilirse hemen alın, verilmezse sakının.' Allah bir kimseyi şaşkınlığa (fitneye) düşürmek isterse, sen Allah'a karşı onun lehine hiçbir şey yapamazsın. Onlar, Allah'ın kalplerini temizlemek istemediği kimselerdir. Onlar için dünyada rezillik vardır ve ahirette onlara mahsus büyük bir azap vardır." (Mâide: 41).

"Yoksa onlar (İslâm öncesi) cahiliye idaresini mi arıyorlar? İyi anlayan bir topluma göre, hükümranlığı Allah'tan güzel kim vardır?" (Mâide: 50).

Yahudilerin ahirette kendilerine azabın az olduğunu iddia etmeleri:

Yahudiler, kendilerinin Allah'ın dostları olduklarını, kendilerine azabın az olacağını, hatta yalnız kendilerinin cennete gireceklerini iddia ediyorlardı. (Bkz. Taberî Camîu-l Beyan c.I, s.219-220, 289).

Cenâb-ı Hak bu iddiaları ve cevaplarını bize şöyle bildiriyor:

"İsrailoğulları, 'sayılı birkaç gün müstesna, bize ateş dokunmayacaktır' dediler. (Onlara) De ki: Siz Allah katından bir söz mü aldınız, ki Allah sözünden caymaz, yoksa Allah hakkında bilmediğimiz şeyleri mi söylüyorsunuz? Hayır! Kim bir kötülük eder de, kötülüğü kendisini çepeçevre kuşatırsa; işte o kimseler cehennemliktirler. Onlar orada devamlı kalırlar. İman edip yararlı iş yapanlara gelince onlar da cennetliktirler. Onlar orada devamlı kalırlar." (Bakara: 80-82).

"(Ey Muhammed, onlara) Şayet (iddia ettiğiniz gibi) ahiret yurdu Allah katında diğer insanlara değil de, yalnızca size aitse ve bu iddianızda doğru iseniz; haydi ölümü temenni edin (bakalım), de. Onlar, kendi elleriyle önceden yaptıkları işler (günah ve isyanları) sebebiyle, hiçbir zaman ölümü temenni etmeyeceklerdir. Allah zalimleri iyi bilir. Yemin olsun ki; sen onları yaşamaya karşı insanların en düşkünü olarak bulursun. Putperestlerden her biri de arzular ki; bin sene yaşasın. Oysa (Allah) yaşatılması için hiç kimseyi azaptan uzaklaştırmaz. Allah onların yapmakta olduklarını eksiksiz görür." (Bakara: 94-96).

"(Ehl-i Kitap:) Yahudi ve Hıristiyan olanlardan başkası Cennete giremeyecek" dediler. Bu onların kuruntusudur." Eğer sahiden doğru söylüyor iseniz delillerinizi getirin, de." (Bakara: 111)."