Onların Alemi

Zünnûn, bir Allah dostu ile yaşadığı hatırasını anlatmaya devam ediyor:O Allah dostunun bana nasihatını az bulduğum için benim bu düşünceme karşılık şöyle dedi... - Sen öğrenci misin? Alim misin? Yoksa münazaracı mısın?Kendisine bir öğrenci olduğumu ve ilme muhtaç bir kimse olduğumu anlattım. Bunun üzerine bana şöyle dedi:-O halde öğrencilerin vaziyetini al; onların tavrını takın. Edepli ol. Haddini bil... Haddi aşacak olursan, faydalı olacak olan şeyler dahi seinin için zararlı olmaya başlar. Aklı başında olan alimler, saflık çağına ermiş, irfan sahipleri doğruluk yoluna girmişlerdir. Ve onlar, hüzün vadilerini aşmış, dünya ve ahiretin hayrına kavuşmuşlardır.Sorularıma devam ettim: Ben sondum; o söyledi...Şöyle ki:- Allah'ın rahmetine ermeni dilerim. Bana anlattıklarına bir kul ne zaman erebilir?- Sebepleri bıraktığı zaman erer.- Bu hale nasıl erilir?- Kuvvet ve kudretinden soyunduğun zaman...- İrfan sahibinin son durağı neresidir?- Varlığını tamamen Hak varlığında yok ettiği zaman.