‘Onlira yevmiye 12 nüfus Kazma vura vura öldün fukara’

Yaşadığı dönemde, daha çok sosyal içerikli şiirleriyle ve dokunaklı sesiyle dikkatleri üzerine toplayan Erzurulu âşık Reyhani, nice on yıllar evvel şiirleriyle çizdiği net fotoğraflara, ülke olarak ne yazık ki tekrar gelmiş bulunmaktayız.

Gelir dağılımındaki korkunç adaletsizlik, milletin çoğunluğunun belini çatırdatan ve boynunu büken yoksulluk, zengin-fakir arasındaki dehşet uçurum, sözünü ettiğimiz tabloları dahi geride bırakmış durumda.

Ülke kaynaklarının, fütursuzca iktidar ve çevresindeki bir avuç mutlu azınlığın ve azgınlığın saltanatı için harcanması, nüfusun büyük çoğunluğunun adeta boğazının sıkıldıkça sıkılması, vergilerin ve hayat pahalılığının altında acımasızca ezdirilmesi, toplumsal huzuru iyice berhava etmiş vaziyette.

Yıllar evvel, sembolik olarak anlattığı bir yoksulun vefatının ardından söylediği şu dörtlükler, sanki bugünü anlatıyor:

'Bir Abdullah vardı öldü dediler

Ne ey oldu kardeş öldün kurtuldun

Kefeni komşular aldı dediler

Ne ey oldu kardeş öldün kurtuldun

Reyhani'yim iskatına oturduk

Yarıbuçuk bir selavat getirdk

Şeker çuvalına sardık götürdük

Ne ey oldu kardeş öldün kurtuldun'

Yolsuzlukların, ülkenin etrafını onlarca defa dolaşacak boyutlara ulaştığı ve yoksulluğun, enflasyonun da kitlelerin nefesini kestiği günümüzde, ne şeker kaldı ne de çuvalı. Şekeri çuval işi alan ortadirek de kalmadı ki, boş şeker çuvalı, yoksul komşulara kefen olarak kullanılsın.

Yoksulluk sınırının 60 bine, açlık sınırının20 bine dayandığı günümüzde, asgari ücretlinin Temmuz zammından muaf tutulması, emekliye de, çocuklara verilen bayram harçlığı kadar zammın bir lütuf olarak sunulması, yönetim katındaki vicdansızlığın, memleketin dört bir yanına dalga dalga yayıldığını gösteriyor.

'Sen dünyaya geldin kim sebep oldu

Bilmezsin ki niye geldin fukara

Güneşin yıldızın ayın kayboldu

Karanlık günlere kaldın fukara

Ne bahçeler senin ne bağlar senin

Ne ovalar senin ne dağlar senin

Ne bir işin ne bir evin var senin

Zaten sen doğmadan öldün fukara

Fukarayı zannederler kaygısız

Gündüz rahatsızdır gece uykusuz

Onlira yevmiye on iki nüfus

Eyvah olsun şaştın kaldın fukara'