Çocukluğumu özlüyorum, gelincikli buğday tarlalarını, tavuklarımızı, horozlarımızı, sabaha karşı horozlarımızın ötüşünü, kedilerimizi, tekiri, sarmanı, minnoşu, civcivlerimizi ve güzel bahçemizi sarmaşıkları, hanımellerini özlüyorum. Onlar şimdi çok uzaklarda mazide kaldı ancak böyle bir yaşanmışlık geçirdiğim için seviniyorum. Doğa ile iç içe olmak insanın yaşama sevincine katkıda bulunuyor. Hiç düşündünüz mü? Ağlamak olmasaydı gülümsemenin kıymetini bilebilir miydik? Hazanlı, hüzünlü günler olmasaydı gülümseyebildiğimiz günlerin kıymetini bilebilir miydik? Her şeye rağmen gülümseyebilmeliyiz, çünkü Hak şerleri hayreyler, bizim ummadığımız kapıları açar hatta umulmadık yerden rızıklandırır, maddi ve manevi rızıklar kapımıza kadar geliverir de bizler de buna şaşarız. Allah'tan ümit kesilmez çünkü Rabbimizin rahmeti gazabını aşmıştır. O Settar-ül üyub ve gaffar-ül zünubtur. Yani ayıpları örten, kusurları ve günahları bağışlayandır. Allah'ın kapısında durup O'nun rahmetine, mağfiretine, lütfuna, ikramına, ihsanına mazhar olmak için o kapıyı çalalım. Biz isteyelim O mutlaka bir şekilde verecektir. Rabbimiz hakkında güzel zanlar besleyelim, O'nu güzel isimleri ile analım ki O da bizleri ansın. Şair diyor ki:"Hoş geldin gönül bahçeme bahar yüzlüm hoş geldin/ Bak nasıl değişti renkler her taraf gonca gonca hoş geldin" bizim de mutlaka bu satırlarda bahsedilen bahar yüzlü dostlarımız vardır. Onların kıymetini bilelim. Bizler de bahar yüzlülerden olmaya çalışalım, namaz kılanların çehrelerinde bir başkalık vardır. Bu başkalığa ulaşmaya gayret edelim.
