Nefes almayı, hem dederin bir nefes almayı...Koklamayı bir papatyayı gözlerini yumarak...Bir bebeğin dudak bükmesine dayanamayıp hislenmeyi...Anacığının ellerine sarılıpdizinde uyumayı...Özlersin.Kaybettiklerine el sallayıpönüne bakabilmeyi...Mis kokan bir bebişin ensesiniöpmeyi...Gönlünde anlamı yüksek bir dostuntebessümünü...Özlersin.Çağlar ve zaman ne kadar bozulsa daumutlu olmayı...Bir yetimin başını okşamayı,güzel konuşup doğru olmayı,kendini bir “cacık” sanan mahlukların,sarımsak etmediğini görür de “adamlığı”özlersin.* * *Aslında her güzellikte ya dayorgunlukta Rabbini özlersin...Diğerleri tezahür, beliriş...Döner dolaşır o nihayetsiz hasretin kapısının tokmağınıçalarsın...Tıpkı yaramaz evladı sokağa atıpkomşuları tembihleyen annenin kapısına gelip, “gidecek yerim var mı senden başka”diye yalvaran çocuk gibidön dolaş nihayette kapı belli... Yaradan kapısı...Özlersin.O kapıya gitmeyi ve o kapının sana hoş geldinle açılmasınıhayal eder, özlersin...* * *Şu dünyada beş metre bez ve iki metre yatacakyerden başka bi şeyi olmayanve kendini bir halt sanan nefsime ve benzer nefislereşaşarım...Ula oğlum, derdi dedem...Babamın babası...Bu dünyayı istersen ona esirsin,yok o seni isterse herifsin...Özlersin... Dedeyi, neneyi,anayı, babayı,dağları ve hatta o dağlardaeline yüzüne batan dikenleri bile...Bugün ayran biraz kabarık…Hakkınızı hoş edin...Özleyin...Ve özlediğinizi kendinizesöylemekten kaçınmayın.Gerisi?.. o ardından gelir...
