Paylaşılacak güzellik mi bıraktılar

"Güzel şeyleri paylaşan kalmadı" diyor Dubai'den gelen e-postasında, dostum M. Savaş Polat.Haklı.Ama benim de diyeceklerim var.Önce gelen hikmet dolu Asr-ı Saadet tablosuna bakalım, sonra da diyeceklerimi ilave edeyim.Hz. Ömer arkadaşlarıyla sohbet ederken, huzura üç genç girerler. Derler ki :-"Ey halife, bu aramızdaki arkadaş bizim babamızı öldürdü. Ne gerekiyorsa  lütfen yerine getirin." Bu söz üzerine Hz.Ömer suçlanan gence dönerek : - Söyledikleri doğru mu diye sorar , Suçlanan genç der ki :-Evet doğru.Bu söz üzerine Hz Ömer;-Anlat bakalım nasıl oldu diye sorar:Bunun üzerine genç anlatmaya başlar, der ki :-"Ben, bulunduğum kasabada hali vakti yerinde olan bir insanim. Ailemle beraber gezmeye çıktık, kader bizi arkadaşların bulunduğu yere getirdi. Affedersiniz hayvanlarımın arasında bir güzel atım var ki, dönen bir defa daha bakıyor, hayvana ne yaptıysam bu arkadaşların bahçesinden meyve koparmasına engel olamadım. Arkadaşların babası içerden hışımla çıktı, atıma bir taş attı atım oracıkta öldü. Nefsime bu durum ağır geldi. Ben de bir taş attım, babası öldü. Kaçmak istedim fakat arkadaşlar beni yakaladı, durum bundan ibaret." Bu söz üzerine Hz Ömer:"Söyleyecek bir şey yok, bu suçun cezası idam. Madem suçunu da kabul ettin" dedi.Bu sözden sonra delikanlı söz alarak:"Efendim bir özrüm var" diyerek konuşmaya başladı."Ben, memleketinde zengin bir insanım, babam rahmetli olmadan bana epey bir altın bıraktı. Gelirken kardeşim küçük olduğu için saklamak zorunda kaldım. Şimdi siz bu cezayı infaz ederseniz yetimin hakkini zayi ettiğiniz için Allah (cc) indinde sorumlu olursunuz. Bana üç gün izin verirseniz, ben emaneti kardeşime teslim eder gelirim. Bu üç gün için de yerime birini bulurum" der.Hz. Ömer dayanamaz der ki :"Bu topluluğa yabancı birisin, senin yerine kim kalır ki?!"Sözün burasında genç adam ortama bir göz attıktan sonra, der ki:"Bu zat benim yerime kalır." O zat Hz. Peygamber Efendimizin (sav) en iyi arkadaşlarından, hayattayken cennetle müjdelenen Amr İbni As'dan (ra) başkası değildir. Hz.Ömer, Amr'a dönerek:"Ey Amr, delikanlıyı duydun mu" der. O yüce sahabi"Evet, ben kefilim" der ve genç adam serbest bırakılır.Üçüncü günün sonunda vakit dolmak üzere ama gençten bir haber yoktur. Medine'nin ileri gelenleri Hz. Ömer'e (ra) çıkarak gencin gelmeyeceği, dolayısıyla Amr Ibni As'a verilecek idam yerine maktulün diyetini vermeyi teklif ederler, fakat gençler razı olmaz ve "babamızın kanı yerde kalsın istemiyoruz" derler. Hz. Ömer (ra) kendinden beklenen cevabi verir der ki :"Bu kefil babam olsa farketmez cezayı infaz ederim."Hz. Amr bin As (ra) ise tam bir teslimiyet içerisinde der ki :"Biz de sözümün arkasındayız."Bu arada kalabalıkta bir dalgalanma olur ve insanların arasından genç görünür. Hz. Ömer gence dönerek der ki; "evladım gelmeme gibi önemli bir nedenin vardı neden geldin?" Genç vakurla başını kaldırır ve (günümüz insanı için pek de önemli olmayan) "AHDE VEFASIZLIK ETTI" demeyesiniz diye geldim der.Hz.Ömer (ra) başını bu defa çevirir ve Amr Ibni As'a (ra) der ki:"Ey Amr! Sen bu delikanlıyı tanımıyorsun, nasıl oldu onun yerine kefil oldun?"Amr bin As, (Allah kendisinden ebediyyen razı olsun) vakurla kanımızı donduracak bir cevap verir, "Bu kadar insanın içerisinden beni seçti. "insanlık öldü" dedirtmemek için kabul ettim" der.Sira gençlere gelir, derler ki :"Biz bu davadan vazgeçiyoruz."Bu sözün üzerine Hz Ömer (ra):"Ne oldu, biraz evvel "babamızın kanı yerde kalmasın" diyordunuz, şimdi ne oldu da vazgeçiyorsunuz?" der.Gençlerin cevabı da diğer cevaplar gibi müthiştir:"Merhametli insan kalmadı demeyesiniz" diye...Töre cinayetlerinin(!) havada uçuştuğu bir zamanda böyle bir menkıbe gider mi gitmez mi bu da ayrı bir konu.Bu noktada benim de diyecek birkaç şeyim var.Menkıbeler bir örnek toplumun insanlığa armağan ettiği hikmet, ibret ve alınacak derslerle dolu bizzat yaşanmış hikayeleridir.Ama menkıbelerden önce düşünmemiz gereken bu menkıbelerin öznesi olmuş zatların yetiştiği/yetiştirildiği ocaktır.Kendilerine hayran kaldığımız bu insanları kimler yetiştirdi?Nasıl böyle örnek insanlar oldular?Dahası, bu kıssada ana karakter olan Hz. Ömer (ra), bir zamanlar kendi öz kızını hem de diri diri toprağa gömen insanken ne oldu ve kimin elinde bu terbiyeye kavuştu?Şimdi biz bu eğitimi bıraktık.İnsanı bu ölçekte terbiye etmekten vazgeçtik.Kendimize o örnek toplumu rehber edinmedik.O terbiyeyi ve terbiyeciyi elimizin tersiyle ittik.Kala kala menkıbeleri kaldı.Etrafımız "kussastan/hikayeciden geçilmez oldu.Kıymetli dostum M. Savaş'a bu güzel menkıbe için teşekkürler.Bir de, bu kısa nota sebep olduğu için.Gelin menkıbelerle yetinmeyelim, terbiye edilelim ve menkıbeler özne olalım.Kurtuluş en güzeli de budur.