Prof. Dr. Haydar Baş’ın anlatımıyla hayat ve ölüm -5-

Son nefese hazırlık. İşte hayatı bu şekilde düşünüp, değerlendirmektir. Yoksa muayyen zamanlarda değil hayatın tamamını bir imtihan olarak kabul etme halidir. Kalbi Allah'a mekân yapma halidir, son nefes hali. Şimdi insanda çok ciddi bir güç var enerji var nefis var.

Allah imtihan dünyasında olmamız münasebetiyle bu gücü bize mekkuz kıldı. İçimize gizledi, verdi. Bunu niye verdi? Zaten bize bunu vermemiş olsaydı melek olurduk ama melek var. O zaman insana ihtiyaç olmaz. Tamam onu verdi, öteki tarafı vermeseydi. O zaman hayvan olurduk. Ama hayvan da var. Biz, melekle hayvan arasında bir varlığız. İkisinin hasleti derunumuzda meknuzdur.

İrade verdi, hayvanda yok, akıl verdi onda yok. Ne melek de var, ne hayvanda. Şimdi bu gücü, bu kuvveti O'nun gösterdiği istikamette akıl ve irade ile değerlendiren insan, her anını Allah'la beraber yapar.

Günde sadece 5 defa Allah'ın huzuruna gitmek değil marifet her an Allah'ın huzurunda olmak. Asıl saadet, asıl sevda, asıl vuslat budur.

"Arifler her an namazdadır" diyor Mevlana. Hz. Abdulkadir Geylani (k.s) "öyle ol ki diyor, onsuz, olma. Her an onunla beraber ol, ben, seni hep ona çekmek istiyorum. Onun huzuruna getirmek istiyorum. Sense, beni dinlemiyor, bana isyan ediyorsun. Nedir bu halin? Ben, senin kavganı durdurmaya çalışıyorum. Sense kavgaya devam ediyorsun ve beni haksız görüyorsun. İtirazı bırak Beni dinle. Beni dinlersen O'nunla olursun"

Niye? Çünkü O, bize içimizdeki engelleri gösteriyor. Şunları şunları yaptığın zaman aşıp ona gidemezsin, yapmazsan gidersin, Onunla beraber olursun.

Allah kulunun kalbine tecelli ettiği zaman bir hazdır, bir lezzettir. Buna da feyiz, denir. O muhabbeti kul aldı mı, ah (!) "ballar balını buldum, kovanım yağma olsun" demeye başlar. Bir zevktir, bir sevdadır bu hal.

Şimdi bu halde olan adam ölümden korkacak! Haydi oradan be! Niye korksun ki? Bizim milletimizin temelinde bu inanç, bu sevda, bu haslet, bu hayat olduğu için ölümden korkmaz.  O bakımdan "ölüm sana vuslattır hakka kavuşmak için" değil mi?

Askerimiz, Mehmet'imizde, O'nun için ölümden korkmaz. Allah Allah de,r ateş hattına girdiği zaman süngüsünü takar, ölüme seve seve gider.

Bilir ki yaşadığı alemden çok daha mutlu, çok daha mükemmel bir alem var, bir şehadet alemi, bir mükemmel alem var.

Bizim özümüzde bu var. Şimdi insanın iç tabiatı dedik ya; hem melek-i sıfatlar var, hem hayvan-i sıfatları var. Düşün ki hayatında bu hayvani sıfatları, melek-i sıfatlarına esir etmiş, onda melek-i sıfatlar hüküm kurmuş, tam insan olmuş, İnsan-ı Kâmil olmuş. O insan ölecek, sureti de insan, sireti de insan.

Ama düşün ki görünüşte insan hakikatte kin var, nefret var. Bunlar kimin halidir? Hayvanın halidir; kin, deve kini derler, yılan gibi sokma derler.

Bu ahlak, ahlak-ı zemime hayvanların halleridir. Şimdi bu da hâkim olur da, bu hal üzere insan ölürse görünüşte yakışıklı, delikanlı has bir adam. Meğer gitti hayvan suretinde.

Bunu tebdil etmemiz lazım. Hayatta kazanç budur. İşte insan olarak geldik, insan olarak gidelim, insan olarak Allah'a yürüyelim. Maksat bu, o zaman nasıl ölüyorsak öyle dirileceğiz. İşte insan gibi ölelim, insan gibi dirilelim.

Hadis Şerif'te Canab-ı Peygamber Efendimiz günde 17 defa ölümünü düşünen şehitlerle haşrolur buyuruyor. Neden? Çünkü ölümü düşünen insan, ölümden sonrası Allah'la beraber olur. Allah'ı hatırlar. Allah'ı hatırlayan insan yanlışlık yapamaz. İşte harama uzanamaz, haram yemez, haram konuşamaz, dili, gözü, eli, ayağı bağlanır. Hep doğruyu görür, hep hayırlı görür, hayırlı işler yapar yanlış iş yapmaz. Birincisi Allah'ı zikretmek. Allah zikrederse, ikincisi namaz.

Peygamberimize üç şey sevimli kılınmıştır

Cenabı Peygamber Efendimizi üç şey sevdirilmiştir. Bunlardan bir tanesine de işte namazdır, gözümün nuru, diyor. Niye gözünün nuru? O göz nuru tertemizdir. Çünkü o namazda insana tecelli eden Cenabı Haktır.

Ne demektir tecelli? Kendini tanıtmasıdır "esselâtü Miracı müminin" Namaz kılın, namazda başını secdeye koyuyorsun ben yokum, diyorsun. Bu ne demektir?

"Sübhane rabbiyel azim Sübhane rabbiyel ala rükuda ve secdelerde yüce olan Allah'ı tesbih ederim." Diyorsun.

Ben de hiçbir şey yoktur, demek istiyorsun. Ben, yokum diyorsun. Ben yokum dediğin zaman var olan kimdir? Allah'tır.

O, Allah'ın varlığı sana tecelli ettiğinde, kalbinize tecelli ettiğinde, kalbimize Allah o namazı nasip etsin işte asıl namaz bu" ariflerin namazı bu" diyor, Mevlana…

Bir zikrullah, iki namaz, üç nefsi tezkiye eden Oruç. Nefsin de temizlenmesi lazım. Böyle her zaman ye, iç, ağzının, damağının tadını al, güzel ama işte hep ehli dünya olursun

Tulu emel sahibi, uzun düşünürsün sanki ölmeyecek misin? Öleceksin kardeşim, hesabını yapsana. İnsanda bir hırs var, bir tamah var. "İnsanoğlunun iki vadi altın olsa, üç vadi altın olmasını arzu eder. Onun gözüne ancak bir avuç toprak doyurur" Cenab-ı Peygamber Efendimiz böyle buyurdu.

Bunlar işte bunları bu hallere aşacağız ki her zaman Cenabı Hakla beraber olalım. Ondan sonra bunların ardından ne gelir Allah'ın muhabbeti gelir.

Yaptıkça yürüyoruz, sen yürüdükçe o sana koşuyor. Ne diyor? "Bana yürüyerek gelirsen Ben, koşarak gelirim, sonra gören gözün, işiten kulağın, tutan elin, konuşan dilin, yürüyen de ayağın olurum" diyor. Kim? Bunu buyuruyor, Allah buyuruyor. Ya hu bir insan, Cenabı Hakk'ın nazarıyla baksa nereyi görmez?

Şimdi efendim, o içimizdeki zemime tarafı. Ahlakımızla şeytan musallat oluyor. Şeytanın asıl sermayesi orasıdır, tarlasıdır.

Son nefeste oraya gelir, oturur. "Hasta etti seni. Alacağını ondan mı alacaksın? Gel bana, tamam ben güçlüyüm".  O son nefes. Aman Ya Rabbi! Tam bir cidalleşme anı, mücadele, o sana, sen ona… devam edecek Prof. Dr. Haydar Baş'ın 1994 yılında Mesaj T'V'deki sohbetinden