Pulları soyulan halka teselli vermek

Tarihin her döneminde ve her yerde politikacıların millet malını ve parasını çalıp çırpması yaygın bir arızadır. Devlet hazinesinin iki kaynağı vardır: Milletin el emeği ve alın terinin ürünü olan mal ve para toplamı ile o milletin atalarının kendilerine miras bıraktığı vatanın yeraltı ve yerüstü tabii kaynakları toplamı. Bu bağlamda Türk milleti olarak bizim de bu iki temel kaynağımızın ürünü olan ortak mal ve para havuzumuz ahlaksız, vicdansız ve arsız hırsızlar tarafından tarihin değişik dönemlerinde ya doğrudan doğruya ya da usulüne ve kılıfına uydurularak, siyasi makam ve mevkilerin nüfuz ve yetkileri istismar edilerek soyulageldi. Tarih boyunca gerek İslamcılık adına, gerek başka davalar adına halkı kandırıp iktidara gelenlerin önemli bir kısmı, Türk milletinin tarihsel birikimi olan vatan topraklarının bütün kaynaklarını, hazinesini, parasını pulunu soymayı da lafta değil, icraat olarak muntazaman yerine getirmişler. Devlet, millet parasını soymayı en büyük icraat olarak gören siyasetçi güruhunun hırsızlıkları yanında bir de arsızlıkları var ki akıl ve havsala almıyor. Parasını soydukları milleti incik boncukla, ıvır zıvırla teselli etmek, avutmak, uyutmak, uyuşturmak gibi bir huyları da var. Bu durum, eskiden de varmış, her zaman varmış, ama şimdilerde ise iyice zirve yaptı.Urfalı Türk Divan şairi Nâbi (1641-1712), bu meseleyi çarpıcı bir örnekle misallendiren bir kıt'asında şöyle der:"Halkın emvâlin alıp sonra teselli vermekFüls-i mâhîyi soyup yağda pişirmek gibidirGusfendânın edip kat' tarîk-i nefesinBacağından üfürüp sonra şişirmek gibidir."Bu kıt'anın günümüz Türkçesiyle karşılığı şöyle:"Halkın mallarını, parasını pulunu, nesi var nesi yoksa alıp sonra ona teselli vermek, balığın pullarını soyup yağda pişirmek gibidir. Koyunun nefes borusunu kesip sonra bacağından üfürüp şişirmek gibidir."Burada üzerinde vurgu yapılan iki temel motif var: 1- Halkın malını, parasını pulunu akla gelmedik yöntemler uygulayıp soymak. 2- Soyulan milleti bin türlü kandırmacalarla, aldatmalarla, göz boyamalarla avutmak, uyutmak, teselli etmek, halkı bu soyguna razı etmek, yapılan hırsızlıkları normal ve olağan görmelerini sağlamak, politika esnafının hırsızlıklarını psikolojik açıdan kabul edilebilir ya da en azından razı olunabilir kılmak. Bu mesele, eskiden olduğu gibi bugün de önemli bir konum işgal ediyor. İslamcılık adına ortaya çıkıp Müslüman Türk ahalinin saf imanını istismar ederek iktidar sultasını ele geçirenler, hırsızlıkları için Müslüman halkta "çalıyorlar, ama hizmet de ediyorlar" algısını oluşturdular. Halkarasında bu, oldukça yaygın bir kanaat. Ama öbür taraftan İslam'da "hizmet eden siyasetçilerin millet malını ve parasını çalması mubahtır." Diye ne bir ayet, ne bir hadis, ne de başka bir hüküm vardır. Uygulanan şeytanî propaganda yöntemleriyle "hizmet eden, ama çalmayan" siyasetçi tipi öne çıkarılmıyor ya da var olanlar yok sayılıyor veya başka gerekçelerle hizmetten uzak tutuluyor.Saf, mütedeyyin, muhafazakâr ahaliye teselli bağlamında söylenen şu: Sana başörtüsü serbestliği getirdim, hırsızlığımı idare et. İmam-Hatip okulu açtım, trilyonları aşırmama göz yum. Allah dedim, sen de, bal tutan parmağını yalar, de. Biz olmasak siz aç kalırsınız, o halde benim çalıp çırptığıma bakma.Pulları soyulup yağda pişirilen balık ahalinin bu tür yavelerle teselli olması, millî bir felakettir. Sonunda Nabi'nin tabiriyle böyle bir millet, nefes borusu kesilen ve bacağından üfürülüp şişirilen bir koyuna döndürülür.