Şehit ve gazilerimize hürmetle...

İşte yine bembeyaz bir sayfa açmışız tefekkür ediyoruz. Güzel bir gün, hava serin komşumuzun muhterem annesi Naciye Hanım teyzenin sözleri yine kulaklarımda? Şöyle diyordu; "Ey koca nene neler gördün, neler geçirdin?" Kurtuluş Savaşına tanıklık etmiş bir insan o günleri anlatırdı bizlere, zor günler geçirmişler. Üzerinde yaşadığımız topraklar kolay kurtarılmamış. Şehitlerin kanlarıyla sulanmış bu topraklarda yaşamanın bazı sorumlulukları olduğu kesin.Vatan, bayrak, din ve namus kutsal değerlerimiz, onlar için düşmanla göğüs göğse savaşılmış. Şimdi bizler bu değerlere sahip çıkmazsak şehitlerimize, gazilerimize olan borcumuzu nasıl ödeyebiliriz? Onlara borçlu kalmak, Onların ruhlarını incitmek, toprağa karışmış kanlarını ezip geçmek ne demektir, düşünebiliyor muyuz? Bizler için canlarını feda eden, kollarını, bacaklarını, gözlerini feda eden güzel insanlara saygı, sevgi ve minnettarlık göstermemek nasıl bir iyilikbilmezliktir?Yaralanan bir asker, bir nefer nasıl acı çeker biliyor musunuz? Ben de hiç bilmiyordum, 2013 yılının Temmuz ayına kadar? O günlerde kemoterapi sonlanmış fakat yan etkileri şiddetlenmişti, gece uykudan uyandıran ağrılar başlamıştı. İşte ben o zaman bir gazinin, bir yaralının ne tür bir stres ve acı yaşayabileceğini fark etmeye başladım. O sırada henüz ağrı kesici de kullanmıyordum. Daha önce Onkoloji hastanesinde ağrıdan ağlayan insanlarla karşılaşmıştım. Lakin bunun bir gün benimde başıma geleceği hiç aklıma gelmezdi. O günlerde, gecelerde gazileri, şehitleri, yaralıları, düşkünleri, mahzunları hatırladım.Vatan kutsaldır, bayrak, ay yıldızlı al bayrağımız kutsaldır, din ve namus kutsaldır. Bunlar için savaşılır, kan dökülür, gözyaşı dökülür. Bu kutsal değerleri bilmezsek, kıymetlerini anlamazsak bir daha kurtuluş savaşı verecek gücü nereden bulacağız? "Allah bu millete bir Kurtuluş Savaşı daha yaşatmasın" duasına ben tekrar canı gönülden "Amin" diyorum ve herkesi değerlerine, değerlerimize sahip çıkmaya çağırıyorum.